Δύσκολα μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τον κατακλυσμό και την συντονισμένη ένταση άρθρων, καταγγελιών κτλ., σε όλα τα μέσα, και ειδικά στα μπλογκς, με αφορμή τον βίαιο τραμπουκισμό του Χρυσαυγίτη Κασιδιάρη ενάντια στην Κανέλλη και τη Δούρου. Πέρα από την αυτονόητη και αναμενόμενη καταδίκη της βιαιοπραγίας και του συμβολισμού της, που έδειξαν όλα σχεδόν τα μπλογκ, από τα συνεπή μαρξιστικά και ελευθεριακά, μέχρι τα μπλογκ και τα μέσα της εκφυλισμένης Αριστεράς/αντεξουσίας, η όλη ιστορία για μένα καταλήγει σε μεγάλο φάουλ για τη συνεπή αντισυστημική Αριστερά.
Κι αυτό γιατί με την κραυγαλέα υπέρμετρη και κουραστική αφοσίωση και ενασχόληση που έδειξε στο θέμα αυτό --μια ενασχόληση που ακόμα συνεχίζεται και περιλαμβάνει ακόμα και ολόκληρα αφιερώματα για τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, τα ναζιστικά πογκρόμ, το Άουσβιτς κτλ.!-- , η συνεπής Αριστερά, έδειξε κατά τη γνώμη μου μια πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου προσέγγιση της ανάλυσης της, για τους κυρίαρχους κινδύνους για το λαϊκό κίνημα και τα ετεροκαθοριζόμενα κοινωνικά στρώματα σήμερα, αφού θα μπορούσε κανείς άσχετος που μόλις ήρθε στην Ελλάδα, να υποθέσει με όλον αυτό τον χαμό ότι ζούμε γύρω στο '30 από άποψη συνθηκών (πέρα από τη συστημική κρίση που επίσης ήταν άλλης φύσης από τη σημερινή) και ότι λίγο ακόμα και θα έχουμε τους Ναζί στην εξουσία!
Πέρα από το αυτονόητο, που οι περισσότερες συνεπείς αναλύσεις άλλωστε τονίζουν, ότι φυσικά το θέμα δεν είναι τόσο τα χαστούκια που έφαγε η Κανέλλη live από τον τραμπούκο, όσο το τι γίνεται "κάτω", στις γειτονιές, στους εργατικούς χώρους, στα πανεπιστήμια, όπου πράγματι μαίνεται ένας πόλεμος με διάφορους ανεγκέφαλους τραμπούκους που εφάπτονται στον χώρο της Χ.Α., η εύκολη. αντανακλαστική και άκριτα επιφανειακή και εντυπωσιοθηρική αντιμετώπιση του φαινομένου ακόμα και από τη συνεπή αριστερά, έγινε ατυχώς ακολουθώντας όρους τηλεοπτικού θεάματος, του επιπέδου κραυγών για "μαζικό εκφασισμό της κοινωνίας" και μιας φιλολογίας για δήθεν επιστροφή "στην Εφεδρεία του συστήματος, τον Ναζισμό", που θα έκαναν περήφανο ακόμα και τον αρχι-φιλελεύθερο Κον-Μπεντίτ.
Είναι άλλωστε τουλάχιστον αντιφατικό, αν όχι ανόητο, να θεωρεί κάποιος ότι πάμε προς εκφασισμό της κοινωνίας όταν όλος ο μιντιακός μηχανισμός που διαμορφώνει την κυρίαρχη συνειδητοποίηση, κύριος και εναλλακτικός, έθαβε συστηματικά την όποια πραγματική εθνικο-σοσιαλιστική ιδεολογία και την ιδεολογία της Χ.Α., και καταδικάζει σήμερα σε μια υποκριτική συγχορδία τις τραμπούκικες πρακτικές της.. Προφανώς, η επίκληση, ως αντεπιχείρημα, από κάποιους των θέσεων των ελίτ για τους μετανάστες ή της χουντοποίησης του πολιτικού συστήματος, δεν συνεπάγεται ότι μιλάμε για κυρίαρχη ναζιστική ιδεολογία και επιστροφή στον Φασισμό σήμερα στην καρδιά του συστήματος, αλλιώς θα έπρεπε να είχαμε ονομάσει εθνικο-σοσιαλιστή τον Παπαδήμο και ...εθνικο-σοσιαλιστικές όλες τις ελίτ της ΕΕ που μιλούν για απέλαση των μεταναστών και περνούν ισλαμοφαγικούς νόμους, παρότι μπορεί να μην έχουν καν ναζιστικά κόμματα στις χώρες τους!
Σε αυτή τη συγχορδία, η εμφάνιση, η σημειολογία και το timing, αλλά κάποιες φορές, και η ίδια η ανάλυση πολλών αναρτήσεων, δεν διέφερε βασικά σε τίποτα, με το ανάλογο "καταγγελτικό" timing και πολλές φορές την ανάλυση κάποιων Μ.Μ.Ε., και ειδικά των μίντια της εκφυλισμένης Αριστεράς, ενώ δεν έλειψαν και πολιτικοί ακροβατισμοί που παρουσίαζαν συλλήβδην τους "αγανακτισμένους" των πλατειών ως θιασώτες της Χ.Α. επειδή κράδαιναν ελληνικές σημαίες και μούτζωναν ισοπεδωτικά τους 300 ή απέδιδαν κυρίως αντισημιτισμό στη Χ.Α. και όχι κυρήγματα ισλαμοφοβίας που είναι η κύρια μορφή ρατσισμού και εδώ και στην Ευρώπη χρόνια τώρα. Αυτός ο επιπόλαιος οίστρος προδίδει κατά τη γνώμη μου μια φοβερή ανωριμότητα της αντισυστημικής Αριστεράς, να ξεδιαλύνει τις προτεραιότητες της σε πρακτικό και αναλυτικό επίπεδο απέναντι σε συμβάντα, αλλά και πολιτικές καταστάσεις (όπως η άνοδος της Χ.Α. γενικά) που θα έπρεπε να λαμβάνουν πιο πολύ υπόψη το "υποκειμενικό στοιχείο" του λαού και τις ανάγκες του, ώστε να θέσει αυτές τις καταστάσεις σε ένα ορθολογικό και πολύ πιο ΠΕΙΣΤΙΚΟ πλαίσιο. Κι αυτό ειδικά όταν ανακύπτει μια "δευτερεύουσα αντίθεση", όπως το πρόβλημα με τους φασίστες και τους Νεοναζί (είτε αυτοί είναι γιαλαντζί τραμπούκοι ή ιδεολόγοι), που τελικά, πλασάρεται αντικειμενικά ως κυρίαρχη, με αποτέλεσμα στις γειτονιές να ακούμε πολύ περισσότερο για το τι έγινε με τον Κασσιδιάρη και την Κανέλλη και το "πού οδεύουμε ως κοινωνία" (γενικά και αόριστα με αφορμή το συμβάν αυτό) παρά για το πώς θα βγούμε από τον ίδιο τον Φασισμό του Συστήματος!
Και αυτό γιατί βέβαια αν κάποιος θεωρεί ότι σήμερα ο κύριος εχθρός, η "κύρια αντίθεση" που λένε και οι Μαρξιστές, είναι οι ...Νεοναζί και οι Μιχαλολιάκοι και ο (υπαρκτός) παρακρατικός τους ρόλος, καθώς και η... ιδεολογία του εθνικο-σοσιαλισμού, και όχι οι ενοποιημένες πλέον σε υπερεθνικό επίπεδο ελίτ (όχι μόνο οι οικονομικές, αλλά και οι πολιτικές, οι διανοητικές, οι ακαδημαϊκές, οι μιντιακές κτλ. και οι εξιλεωτές του διεθνούς συστήματος στη φιλελεύθερη Αριστερά) που καταστρέφουν οριζόντια τον λαό και τους λαούς, με εκατοντάδες εκατομμύρια άμεσα θύματα και δισεκατομμύρια άλλα, έμμεσα, μέσω της οικονομικής και πολιτικής βίας, προφανώς απέχει παρασάγγας από οποιαδήποτε εμπειρική αντίληψη της σημερινής πραγματικότητας.
Σε αυτή τη συγχορδία, η εμφάνιση, η σημειολογία και το timing, αλλά κάποιες φορές, και η ίδια η ανάλυση πολλών αναρτήσεων, δεν διέφερε βασικά σε τίποτα, με το ανάλογο "καταγγελτικό" timing και πολλές φορές την ανάλυση κάποιων Μ.Μ.Ε., και ειδικά των μίντια της εκφυλισμένης Αριστεράς, ενώ δεν έλειψαν και πολιτικοί ακροβατισμοί που παρουσίαζαν συλλήβδην τους "αγανακτισμένους" των πλατειών ως θιασώτες της Χ.Α. επειδή κράδαιναν ελληνικές σημαίες και μούτζωναν ισοπεδωτικά τους 300 ή απέδιδαν κυρίως αντισημιτισμό στη Χ.Α. και όχι κυρήγματα ισλαμοφοβίας που είναι η κύρια μορφή ρατσισμού και εδώ και στην Ευρώπη χρόνια τώρα. Αυτός ο επιπόλαιος οίστρος προδίδει κατά τη γνώμη μου μια φοβερή ανωριμότητα της αντισυστημικής Αριστεράς, να ξεδιαλύνει τις προτεραιότητες της σε πρακτικό και αναλυτικό επίπεδο απέναντι σε συμβάντα, αλλά και πολιτικές καταστάσεις (όπως η άνοδος της Χ.Α. γενικά) που θα έπρεπε να λαμβάνουν πιο πολύ υπόψη το "υποκειμενικό στοιχείο" του λαού και τις ανάγκες του, ώστε να θέσει αυτές τις καταστάσεις σε ένα ορθολογικό και πολύ πιο ΠΕΙΣΤΙΚΟ πλαίσιο. Κι αυτό ειδικά όταν ανακύπτει μια "δευτερεύουσα αντίθεση", όπως το πρόβλημα με τους φασίστες και τους Νεοναζί (είτε αυτοί είναι γιαλαντζί τραμπούκοι ή ιδεολόγοι), που τελικά, πλασάρεται αντικειμενικά ως κυρίαρχη, με αποτέλεσμα στις γειτονιές να ακούμε πολύ περισσότερο για το τι έγινε με τον Κασσιδιάρη και την Κανέλλη και το "πού οδεύουμε ως κοινωνία" (γενικά και αόριστα με αφορμή το συμβάν αυτό) παρά για το πώς θα βγούμε από τον ίδιο τον Φασισμό του Συστήματος!
Και αυτό γιατί βέβαια αν κάποιος θεωρεί ότι σήμερα ο κύριος εχθρός, η "κύρια αντίθεση" που λένε και οι Μαρξιστές, είναι οι ...Νεοναζί και οι Μιχαλολιάκοι και ο (υπαρκτός) παρακρατικός τους ρόλος, καθώς και η... ιδεολογία του εθνικο-σοσιαλισμού, και όχι οι ενοποιημένες πλέον σε υπερεθνικό επίπεδο ελίτ (όχι μόνο οι οικονομικές, αλλά και οι πολιτικές, οι διανοητικές, οι ακαδημαϊκές, οι μιντιακές κτλ. και οι εξιλεωτές του διεθνούς συστήματος στη φιλελεύθερη Αριστερά) που καταστρέφουν οριζόντια τον λαό και τους λαούς, με εκατοντάδες εκατομμύρια άμεσα θύματα και δισεκατομμύρια άλλα, έμμεσα, μέσω της οικονομικής και πολιτικής βίας, προφανώς απέχει παρασάγγας από οποιαδήποτε εμπειρική αντίληψη της σημερινής πραγματικότητας.
Είτε δηλαδή επιμένουν κάποιοι να μην αντιλαμβάνονται τις βασικές μετατροπές του διεθνοποιημένου συστήματος και τις (εξαρτημένες) αλληλεπιδράσεις του με την κοινωνική/ταξική δομή και τα κινήματα τα τελευταία 40 χρόνια, είτε δρουν εκ του πονηρού, όπως ακριβώς κάνουν οι φιλελεύθεροι για το θέμα αυτό, καθώς και τα δεκανίκια τους στην εκφυλισμένη/φιλελεύθερη Αριστερά και "αντεξουσία", αποπροσανατολίζοντας. Και όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, αν ανήκεις στην αντισυστημική αριστερά και δεν μπορείς να ξεδιαλύνεις αυτά τα ζητήματα, αν δηλαδή ο φασισμός με την κλασική έννοια σήμερα είναι κυρίως μια αντίδραση/πρακτική που ξεκινάει "από τα κάτω" ή αν πηγάζει από την ίδια την ιδεολογία του συστήματος, που λίγο πολύ παρουσιάζεται ως μια παραλλαγή του εθνικο-σοσιαλισμού, τότε κινδυνεύεις με απαξίωση απέναντι σε σημαντικά τμήματα του λαού.
Έτσι λοιπόν, όταν αντί να ανταποκρίνεσαι στα βιώματα των λαϊκών στρωμάτων με μια ανανεωμένη θεωρία για τα κύρια διακυβεύματα σήμερα (η έλλειψη σοβαρής θεωρίας για τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι ένα παράδειγμα, η απαράδεκτη μη αποδοχή της πρωτοφανούς μείωσης της εθνικής κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα είναι ένα ακόμα), ξεθάβεις αστοιχείωτες κινδυνολογίες για επιστροφή στον Ναζισμό, στην "Εφεδρεία του συστήματος", προερχόμενες από το 1930, τότε όχι μόνο δεν πείθεις κανέναν/καμμία στα ενεργότερα λαϊκά στρώματα για την ανάγκη αλλαγής της κοινωνικής οργάνωσης, αλλά αφήνεις αυτούς που ξέρουν καλύτερα να κινδυνολογούν και να λαϊκίζουν, που είναι οι φιλελεύθεροι και οι εκφυλισμένοι "Αριστεροί", καθώς και διάφοροι εθνικιστές που κάθε άλλο παρά απειλούν την υπερεθνική ελίτ, να πάρουν την πρωτοκαθεδρία στο γήπεδο που γνωρίζουν καλύτερα, ώστε να χαϊδέυουν τα αυτιά των μικροαστικών κομματιών της κοινωνίας που προτιμούν να κάτσουν στα αβγά τους: Δηλαδή να παίζουν στο γήπεδο της συστημικής ιδεολογίας της προώθησης των "ατομικών δικαιωμάτων", μιας ιδεολογίας σύμφυτης με τη βίαιη επέκταση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε βάρος της μεγάλης πλειονότητας του ντόπιου και παγκόσμιου πληθυσμού.
Και ας θέσουμε έτσι το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων: Ποια είναι η ιδεολογία, το "εποικοδόμημα", που στηρίζει το σημερινό εγκληματικό σύστημα που καταδικάζει και εξοντώνει τους λαούς, δημιουργώντας "συναινέσεις" με τις ελίτ, στα μεσαία και λαϊκά στρώματα; Είναι η ναζιστική/φασιστική ιδεολογία; Ποια είναι η ιδεολογία, που με το πρόσχημα της οποίας, και με το (παράνομο) εφεύρημα της υπερίσχυσης των δικαιωμάτων έναντι της εθνικής κυριαρχίας, η υπερεθνική ελίτ αιματοκυλάει τους λαούς στα "κράτη-παρίες", μαζί βέβαια με τις ίδιες τις μειονότητες που υφίστανται ετεροκαθορισμό στα κράτη αυτά, και για τις οποίες υποτίθεται κόπτεται για τα "δικαιώματα" τους; Ποια είναι η ιδεολογία, που επαναφέρει ως λαϊκή ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ και μόνο (και όχι ως ολόκληρα καθεστώτα όπως γινόταν το '30) ναζιστικά κόμματα, και κυρίως ισλαμοφοβικά κόμματα και γενικά ανορθολογικά κινήματα κτλ.;
Είναι άραγε η ...ιδεολογία του Ναζισμού και του Φασισμού ή μήπως είναι η ιδεολογία των Ατομικών "Δικαιωμάτων", η οποία συνέχει όλο το διανοητικό και ιδεολογικό φάσμα δράσης της υπερεθνικής ελίτ και των παρατρεχάμενων της στην "Αριστερά" και "Αντεξουσία";
Επίσης, μήπως πρέπει να σκεφτεί ότι είναι τα ατομικά δικαιώματα που παραχωρούνται για να εκμεταλλεύονται οι ελίτ την παραγωγικότητα ομάδων πληθυσμού που αποκλείονταν μέχρι σήμερα από την παραγωγική διαδικασία, για να δημιουργείται μια ψευδαίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης και κοινωνικής κινητικότητας, δυνατότητας κατανάλωσης, και να κρατούνται τα προσχήματα ορθολογικότητας και δεοντολογίας σε όσους/ες λίγους/ες μπορούν στην πράξη να επωφεληθούν από τα δικαιώματα αυτά (συνήθως μέλη της μεσαίας τάξης), και έτσι να απομονώνουν με την ανοχή των στρωμάτων αυτών, όσους και όσες αγωνιστές/ριες θεωρούν ότι το σημερινό σύστημα δεν έχει σχέση με πραγματική δημοκρατία και τον αυτο-καθορισμό, αλλά οδηγεί στην καταστροφή των λαών και της Φύσης;
Ξεχνούν οι αντισυστημικοί φίλοι και φίλες ότι ο Ναζισμός / Εθνικο-Σοσιαλισμός έδρασε ως πραγματική "εφεδρεία" του συστήματος, παίρνοντας κυρίαρχα, καθεστωτικά χαρακτηριστικά (και όχι ως "αντίδραση από κάτω" όπως γίνεται σήμερα απέναντι στον ψευτο-διεθνισμό του συστήματος), μόνο σε μια συγκεκριμένη εποχή όπου:
α) Είχαν προ πολλού γιγαντωθεί οι εθνικισμοί μεταξύ των ίδιων των κυρίαρχων ελίτ της Δύσης, που οδήγησαν μεταξύ άλλων και στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι εθνικισμοί ήταν δηλαδή το ίδιο το κυρίαρχο ΣΥΣΤΗΜΑ τότε, σε πλήρη αντίθεση με σήμερα. Και αυτοί είχαν πάρει φωτιά δεκαετίες πριν εγκατασταθεί η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (όπως κινδυνολογούν αρκετοί ότι θα γίνει σήμερα).
β) Είχε επιτύχει (μέσα στην αποτυχία της) η κομουνιστική επανάσταση στην Ανατολή και ο Φασισμός ισχυροποιούνταν (με τη βοήθεια των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων βέβαια) ως αντίδραση σε αυτή την εξέλιξη. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε για πλάκα "αντίπαλο δέος" στο διεθνοποιημένο Σύστημα που να έχει διεθνιστικά χαρακτηριστικά, όπως το κομουνιστικό κίνημα τότε.
γ) Υπήρχε υπόβαθρο μαζικά και στα μεσαία και στα μικρομεσαία στρώματα για την ανάδειξη φασιστικών χαρακτηριστικών που σχετιζόταν με την αργοπορημένη ανάπτυξη του εθνικισμού ειδικά στη Γερμανία τότε. Σήμερα το κύριο ιδεολογικό/φαντασιακό υπόβαθρο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνυπάρχουν και δευτερεύουσες φασιστικές αντιλήψεις σε σημαντικές ομάδες του λαού ειδικά στην περιφέρεια που θέλει να αναπτυχθεί καπιταλιστικά) που χαρακτηρίζει τα στρώματα αυτά, είναι η μεταμοντέρνα "πολυπολιτισμική" ένωση των αγορών και του κινήτρου του "υπερεθνικού" καταναλωτισμού, η ένωση γύρω από κατανάλωση δήθεν "προχωρημένων" πολιτισμικών προϊόντων (ατομιστικού χαρακτήρα), όταν τα υλικά προϊόντα δεν είναι πάντα επιθυμητά ή δυνατό να αποκτηθούν, και όλα αυτά σε μια Lifestyle διαστρεβλωμένη εκδοχή του διεθνισμού που κάθε άλλο παρά τη ναζιστική ιδεολογική αντίληψη έχει στον πυρήνα της.
Στο πλαίσιο αυτό της κινδυνολογίας για επαναφορά στην "Εφεδρεία του Συστήματος", συντάχθηκε επίσης από αρκετά μπλογκ και "εναλλακτικά" μέσα όπως στα Ιντιμίντια, χωρίς κάποια ουσιαστική αντίρρηση από τους/τις συμμετέχοντες/συμμετέχουσες στους διαλόγους αυτούς, η ανάγκη ακόμα και για "Μέτωπα Αντιφά" που περιλαμβάνουν εκτός από οργανώσεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιπλέον Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (!) και καραμπινάτους σοσιαλ-φιλελεύθερους όπως ο Κουβέλης, μέχρι και παραφυάδες φιλελεύθερων οργανώσεων όπως η Φιλελεύθερη Συμμαχία κ.λπ., που προφανώς δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να μην τάσσονται κατά των ...νεοναζί, όπως άλλωστε ακόμα περισσότερο δεν έχουν λόγο να μην το κάνουν οι φιλελεύθεροι και η υπερεθνική ελίτ και στον Βορρά (άλλο αν συμμαχούν και αυτές συχνά-πυκνά με υβρίδια ισλαμοφοβικών κομμάτων κτλ.).
Αυτές οι "αντιφά" αντιδράσεις, με τη διατύπωση τέτοιου είδους προτάσεων από προφανώς αφελείς ή/και βολεμένους θιασώτες των εκφυλισμένων "εναλλακτικών μέσων" και των ρεφορμιστικών μορφωμάτων, κάθε άλλο παρά είναι άσχετες με την πανσπερμία ατελείωτων κινδυνολογιών ακόμα και από πραγματικά αντισυστημικά μπλογκ και μέσα, που πολλές φορές ξεπέρασαν κατά πολύ σε κινδυνολογία ακόμα και αυτά των οργανώσεων στα οποία πρόσκεινται (π.χ. βλ. κάποια κομουνιστικά μπλογκ σε σχέση με το σχετικά γειωμένο στο θέμα ΚΚΕ). Το αποτέλεσμα αυτού του ετερόκλητου φωναχτού συντονισμού γύρω από έναν κυρίαρχο "φασιστικό κίνδυνο" που προέρχεται δήθεν από τη Χ.Α., νομίζω ότι αντικειμενικά ευνοεί, όπως έγραψα, τα τμήματα τόσο των φιλελεύθερων και το ίδιο το "κανονικό" σύστημα (παρότι την τηλεοπτική βία τη δέχτηκε κυρίως ένα στέλεχος του ΚΚΕ), όσο και ακόμα περισσότερο, τα εκφυλισμένα τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κτλ., που επίσης έχουν κάνει συστηματικά πρώτο θέμα τους το συμβάν αυτό (βλ. συνεχείς αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα για το τι έκανε ο Κασιδιάρης, πώς το έκανε κτλ. όλη την ώρα, σε μια αριστερίστικη ανακύκλωση κουτσομπολιών).
Αν θέλουμε όμως να μιλήσουμε για "φασισμό" σήμερα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε:
- ποιοι είναι οι σφαγείς των λαών στη Μ. Ανατολή και τον Νότο, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, δηλαδή η υπερεθνική ελίτ, την οποία υποστηρίζει στα μαζικά της σαδιστικά εγκλήματα όλο σχεδόν το φιλελεύθερο "ανφαν γκατέ" όσων σκίζονται για τον "μέγα κίνδυνο" της Χ.Α..
- ποιοι είναι αυτοί που "σφάζουν" με την οικονομική βία τους λαούς παντού και σήμερα στην Ελλάδα, και αν είναι το κανονικό σύστημα, μαζί με την ίδια την ΕΕ που οι περισσότεροι/ες που σκίζουν τα ιμάτια τους για τον φασιστικό κίνδυνο, γλύφουν ή βολικά "αγνοούν" συστηματικά από την αρχή της κρίσης (εάν υποθέσουμε ότι πριν "δεν ήξεραν"). Ποιοι επίσης χρησιμοποιούν τον εσωτερικό στρατό κατοχής, τα ΜΑΤ, για να αιματοκυλούν κάθε λαϊκή εκδήλωση αντίστασης στη λαίλαπα αυτή;
- Ποιοι έχουν δημιουργήσει την ανάγκη για μετακίνηση τεράστιων τμημάτων του παγκόσμιου πληθυσμού λόγω της οικονομικής βίας και των πολέμων του συστήματος και της υπερεθνικής ελίτ, και στη συνέχεια στρέφουν τους ντόπιους πληθυσμούς εναντίον των εξαθλιωμένων μεταναστών καθώς και εναντίον άλλων τμημάτων του λαού που τους υπερασπίζονται;
- Γιατί άραγε το σύστημα δεν λύνει εν μία νυκτί το πρόβλημα της Χ.Α. και των φασιστών τη στιγμή που έχει κάθε δυνατότητα να το κάνει με μαζικές συλλήψεις κτλ.; Μήπως επειδή χρησιμοποιεί τον μπαμπούλα του Φασισμού (όπως κάνουν και οι "Αριστεροί" που σκίζουν σήμερα τα ιμάτια τους) για να διαιρεί τον λαό και να στρέφει το ένα τμήμα του εναντίον του άλλου, οδηγώντας στον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ανάθεση των λύσεων είτε σε ημι-φασιστικά συστημικά μορφώματα όπως η ΝΔ, είτε σε "ειδικούς" πολιτικάντηδες διαχειριστές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκμηδενίζοντας την ανάγκη να χτίσουμε εμείς από τα κάτω όργανα και δομές ενός Μετώπου αυτοδύναμης οικονομίας για να βγούμε οριστικά από την κρίση και να αυτο-προστατευτούμε από το σύστημα και τους παρακρατικούς του;
Συνεπώς, η συγχρονισμένη (τόσο από αντισυστημικούς αριστερούς όσο και φιλελεύθερους) και εν μέρει εκβιαστική, λόγω της διαστρέβλωσης του πραγματικού ρόλου του φασισμού/ρατσισμού στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, "επιβολή" των πραγματικών αυτών ζητημάτων (μεταξύ άλλων για την προστασία τη δική μας και των μεταναστών που ζουν στις γειτονιές και στις πόλεις μας) που αναπόφευκτα δημιουργούνται σήμερα ως συνέπειες της επέλασης του συστήματος, ως μια "απόλυτη" και απαρέγκλιτη υποκειμενική προτεραιότητα κάθε "δημοκράτη πολίτη" (λες και είναι πιο επιτακτικό το να κυνηγάμε ξεκάρφωτα φασίστες σήμερα από το να... "κυνηγάμε" τους ""δημοκράτες"", φιλελεύθερους που τους εκτρέφουν και μακελεύουν τον πλανήτη!), δρα κατά τη γνώμη μου εντελώς αποπροσανατολιστικά.
Τα μηνύματα που περνάει η (πολλές φορές αθέλητη) προκήρυξη ενός δήθεν "κινδύνου συνολικού εκφασισμού της κοινωνίας", με κύριο παράδειγμα τη Χ.Α., ως νούμερο ένα προτεραιότητας όλων των "αριστερών κινημάτων" (σε ένα ποτ-πουρί "αντιστάσεων" τόσο της αντισυστημικής όσο και της εκφυλισμένης Αριστεράς που θυμίζει τα μέτωπα που κατέστρεψαν κάθε αντισυστημικό κίνημα στο παρελθόν), αποτελεί νομίζω ένα ακόμα πλήγμα στη συνειδητοποίηση του λαού για την ανάγκη πάλης για μια άλλη κοινωνική οργάνωση, που η εκφυλισμένη Αριστερά και "Αντεξουσία" κάθε άλλο παρά έχει βέβαια στην ατζέντα της, πέρα από έναν θολό και βολικά χιλιαστικό αγώνα "για έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός".
Και αυτό γιατί άλλο το να παλεύεις για τη λαϊκή ένωση κατά των φασιστικών και ρατσιστικών πρακτικών (ως πρακτικών, γιατί ως εν δυνάμει καθεστώτων εθνικο-σοσιαλιστικών που μας απειλούν σήμερα... είναι επιεικώς εξωπραγματικό) μέσα από ένα κοινό μέτωπο που θα στρεφόταν πρωταρχικά και αυτονόητα κατά του συστήματος, της ΕΕ και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που καταστρέφει τους λαούς και δημιουργεί και φαινόμενα ανεγκέφαλου φασισμού κτλ. (φαινόμενα που καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται οι Μιχαλολιάκοι), και άλλο βέβαια το να κάνεις...(αντικειμενικά ή οργανωμένα) Αντιφά Μέτωπο μαζί με τους κατ' εξοχήν εχθρούς σου που είναι οι συστημικοί επαγγελματίες "αντιφασίστες" των δικαιωμάτων, οι λίμπεραλ χαρτογιακάδες των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των πολιτικάντηδων, οι ντεμέκ φιλελεύθεροι "Αριστεροί" και "αντεξουσιαστές", οι επαγγελματίες ακτιβιστές των ΜΚΟ κτλ.., μια πρόταση που είναι απλά ξεδιάντροπο μόνο και μόνο που προτείνεται σε δήθεν "εναλλακτικά" μέσα, --και αυτό γιατί βέβαια δεν τους έχουν κράξει όσους προτείνουν τέτοια "Μέτωπα" εδώ και πολύ καιρό...
Και ας θέσουμε έτσι το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων: Ποια είναι η ιδεολογία, το "εποικοδόμημα", που στηρίζει το σημερινό εγκληματικό σύστημα που καταδικάζει και εξοντώνει τους λαούς, δημιουργώντας "συναινέσεις" με τις ελίτ, στα μεσαία και λαϊκά στρώματα; Είναι η ναζιστική/φασιστική ιδεολογία; Ποια είναι η ιδεολογία, που με το πρόσχημα της οποίας, και με το (παράνομο) εφεύρημα της υπερίσχυσης των δικαιωμάτων έναντι της εθνικής κυριαρχίας, η υπερεθνική ελίτ αιματοκυλάει τους λαούς στα "κράτη-παρίες", μαζί βέβαια με τις ίδιες τις μειονότητες που υφίστανται ετεροκαθορισμό στα κράτη αυτά, και για τις οποίες υποτίθεται κόπτεται για τα "δικαιώματα" τους; Ποια είναι η ιδεολογία, που επαναφέρει ως λαϊκή ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ και μόνο (και όχι ως ολόκληρα καθεστώτα όπως γινόταν το '30) ναζιστικά κόμματα, και κυρίως ισλαμοφοβικά κόμματα και γενικά ανορθολογικά κινήματα κτλ.;
Είναι άραγε η ...ιδεολογία του Ναζισμού και του Φασισμού ή μήπως είναι η ιδεολογία των Ατομικών "Δικαιωμάτων", η οποία συνέχει όλο το διανοητικό και ιδεολογικό φάσμα δράσης της υπερεθνικής ελίτ και των παρατρεχάμενων της στην "Αριστερά" και "Αντεξουσία";
Μήπως δηλαδή πρέπει να αντιληφθεί έστω και σήμερα η συνεπής Αριστερά μας ότι ο πυρήνας της ιδεολογίας σήμερα που συνοδεύει ιδανικά το διεθνοποιημένο σύστημα των "ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών", είναι η ιδεολογία των "δικαιωμάτων" που παραχωρούν οι ελίτ και τα αστικά κράτη σε μειονότητες και ομάδες πληθυσμού που μέχρι σήμερα αποκλείονταν από τη συμμετοχή τους στο σύστημα, ώστε να ανεβαίνουν κάποιοι/κάποιες ελάχιστοι/ες την ιεραρχία, να γίνονται π.χ. πολιτικάντηδες στη θέση του πολιτικάντη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται και η συνεχής ψευδαίσθηση ότι όλοι/ες μπορούν να "πιάσουν την καλή";
Ξεχνούν οι αντισυστημικοί φίλοι και φίλες ότι ο Ναζισμός / Εθνικο-Σοσιαλισμός έδρασε ως πραγματική "εφεδρεία" του συστήματος, παίρνοντας κυρίαρχα, καθεστωτικά χαρακτηριστικά (και όχι ως "αντίδραση από κάτω" όπως γίνεται σήμερα απέναντι στον ψευτο-διεθνισμό του συστήματος), μόνο σε μια συγκεκριμένη εποχή όπου:
α) Είχαν προ πολλού γιγαντωθεί οι εθνικισμοί μεταξύ των ίδιων των κυρίαρχων ελίτ της Δύσης, που οδήγησαν μεταξύ άλλων και στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι εθνικισμοί ήταν δηλαδή το ίδιο το κυρίαρχο ΣΥΣΤΗΜΑ τότε, σε πλήρη αντίθεση με σήμερα. Και αυτοί είχαν πάρει φωτιά δεκαετίες πριν εγκατασταθεί η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (όπως κινδυνολογούν αρκετοί ότι θα γίνει σήμερα).
β) Είχε επιτύχει (μέσα στην αποτυχία της) η κομουνιστική επανάσταση στην Ανατολή και ο Φασισμός ισχυροποιούνταν (με τη βοήθεια των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων βέβαια) ως αντίδραση σε αυτή την εξέλιξη. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε για πλάκα "αντίπαλο δέος" στο διεθνοποιημένο Σύστημα που να έχει διεθνιστικά χαρακτηριστικά, όπως το κομουνιστικό κίνημα τότε.
γ) Υπήρχε υπόβαθρο μαζικά και στα μεσαία και στα μικρομεσαία στρώματα για την ανάδειξη φασιστικών χαρακτηριστικών που σχετιζόταν με την αργοπορημένη ανάπτυξη του εθνικισμού ειδικά στη Γερμανία τότε. Σήμερα το κύριο ιδεολογικό/φαντασιακό υπόβαθρο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συνυπάρχουν και δευτερεύουσες φασιστικές αντιλήψεις σε σημαντικές ομάδες του λαού ειδικά στην περιφέρεια που θέλει να αναπτυχθεί καπιταλιστικά) που χαρακτηρίζει τα στρώματα αυτά, είναι η μεταμοντέρνα "πολυπολιτισμική" ένωση των αγορών και του κινήτρου του "υπερεθνικού" καταναλωτισμού, η ένωση γύρω από κατανάλωση δήθεν "προχωρημένων" πολιτισμικών προϊόντων (ατομιστικού χαρακτήρα), όταν τα υλικά προϊόντα δεν είναι πάντα επιθυμητά ή δυνατό να αποκτηθούν, και όλα αυτά σε μια Lifestyle διαστρεβλωμένη εκδοχή του διεθνισμού που κάθε άλλο παρά τη ναζιστική ιδεολογική αντίληψη έχει στον πυρήνα της.
Στο πλαίσιο αυτό της κινδυνολογίας για επαναφορά στην "Εφεδρεία του Συστήματος", συντάχθηκε επίσης από αρκετά μπλογκ και "εναλλακτικά" μέσα όπως στα Ιντιμίντια, χωρίς κάποια ουσιαστική αντίρρηση από τους/τις συμμετέχοντες/συμμετέχουσες στους διαλόγους αυτούς, η ανάγκη ακόμα και για "Μέτωπα Αντιφά" που περιλαμβάνουν εκτός από οργανώσεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιπλέον Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (!) και καραμπινάτους σοσιαλ-φιλελεύθερους όπως ο Κουβέλης, μέχρι και παραφυάδες φιλελεύθερων οργανώσεων όπως η Φιλελεύθερη Συμμαχία κ.λπ., που προφανώς δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να μην τάσσονται κατά των ...νεοναζί, όπως άλλωστε ακόμα περισσότερο δεν έχουν λόγο να μην το κάνουν οι φιλελεύθεροι και η υπερεθνική ελίτ και στον Βορρά (άλλο αν συμμαχούν και αυτές συχνά-πυκνά με υβρίδια ισλαμοφοβικών κομμάτων κτλ.).
Αυτές οι "αντιφά" αντιδράσεις, με τη διατύπωση τέτοιου είδους προτάσεων από προφανώς αφελείς ή/και βολεμένους θιασώτες των εκφυλισμένων "εναλλακτικών μέσων" και των ρεφορμιστικών μορφωμάτων, κάθε άλλο παρά είναι άσχετες με την πανσπερμία ατελείωτων κινδυνολογιών ακόμα και από πραγματικά αντισυστημικά μπλογκ και μέσα, που πολλές φορές ξεπέρασαν κατά πολύ σε κινδυνολογία ακόμα και αυτά των οργανώσεων στα οποία πρόσκεινται (π.χ. βλ. κάποια κομουνιστικά μπλογκ σε σχέση με το σχετικά γειωμένο στο θέμα ΚΚΕ). Το αποτέλεσμα αυτού του ετερόκλητου φωναχτού συντονισμού γύρω από έναν κυρίαρχο "φασιστικό κίνδυνο" που προέρχεται δήθεν από τη Χ.Α., νομίζω ότι αντικειμενικά ευνοεί, όπως έγραψα, τα τμήματα τόσο των φιλελεύθερων και το ίδιο το "κανονικό" σύστημα (παρότι την τηλεοπτική βία τη δέχτηκε κυρίως ένα στέλεχος του ΚΚΕ), όσο και ακόμα περισσότερο, τα εκφυλισμένα τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κτλ., που επίσης έχουν κάνει συστηματικά πρώτο θέμα τους το συμβάν αυτό (βλ. συνεχείς αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα για το τι έκανε ο Κασιδιάρης, πώς το έκανε κτλ. όλη την ώρα, σε μια αριστερίστικη ανακύκλωση κουτσομπολιών).
Αν θέλουμε όμως να μιλήσουμε για "φασισμό" σήμερα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε:
- ποιοι είναι οι σφαγείς των λαών στη Μ. Ανατολή και τον Νότο, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, δηλαδή η υπερεθνική ελίτ, την οποία υποστηρίζει στα μαζικά της σαδιστικά εγκλήματα όλο σχεδόν το φιλελεύθερο "ανφαν γκατέ" όσων σκίζονται για τον "μέγα κίνδυνο" της Χ.Α..
- ποιοι είναι αυτοί που "σφάζουν" με την οικονομική βία τους λαούς παντού και σήμερα στην Ελλάδα, και αν είναι το κανονικό σύστημα, μαζί με την ίδια την ΕΕ που οι περισσότεροι/ες που σκίζουν τα ιμάτια τους για τον φασιστικό κίνδυνο, γλύφουν ή βολικά "αγνοούν" συστηματικά από την αρχή της κρίσης (εάν υποθέσουμε ότι πριν "δεν ήξεραν"). Ποιοι επίσης χρησιμοποιούν τον εσωτερικό στρατό κατοχής, τα ΜΑΤ, για να αιματοκυλούν κάθε λαϊκή εκδήλωση αντίστασης στη λαίλαπα αυτή;
- Ποιοι έχουν δημιουργήσει την ανάγκη για μετακίνηση τεράστιων τμημάτων του παγκόσμιου πληθυσμού λόγω της οικονομικής βίας και των πολέμων του συστήματος και της υπερεθνικής ελίτ, και στη συνέχεια στρέφουν τους ντόπιους πληθυσμούς εναντίον των εξαθλιωμένων μεταναστών καθώς και εναντίον άλλων τμημάτων του λαού που τους υπερασπίζονται;
- Γιατί άραγε το σύστημα δεν λύνει εν μία νυκτί το πρόβλημα της Χ.Α. και των φασιστών τη στιγμή που έχει κάθε δυνατότητα να το κάνει με μαζικές συλλήψεις κτλ.; Μήπως επειδή χρησιμοποιεί τον μπαμπούλα του Φασισμού (όπως κάνουν και οι "Αριστεροί" που σκίζουν σήμερα τα ιμάτια τους) για να διαιρεί τον λαό και να στρέφει το ένα τμήμα του εναντίον του άλλου, οδηγώντας στον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ανάθεση των λύσεων είτε σε ημι-φασιστικά συστημικά μορφώματα όπως η ΝΔ, είτε σε "ειδικούς" πολιτικάντηδες διαχειριστές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκμηδενίζοντας την ανάγκη να χτίσουμε εμείς από τα κάτω όργανα και δομές ενός Μετώπου αυτοδύναμης οικονομίας για να βγούμε οριστικά από την κρίση και να αυτο-προστατευτούμε από το σύστημα και τους παρακρατικούς του;
Συνεπώς, η συγχρονισμένη (τόσο από αντισυστημικούς αριστερούς όσο και φιλελεύθερους) και εν μέρει εκβιαστική, λόγω της διαστρέβλωσης του πραγματικού ρόλου του φασισμού/ρατσισμού στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, "επιβολή" των πραγματικών αυτών ζητημάτων (μεταξύ άλλων για την προστασία τη δική μας και των μεταναστών που ζουν στις γειτονιές και στις πόλεις μας) που αναπόφευκτα δημιουργούνται σήμερα ως συνέπειες της επέλασης του συστήματος, ως μια "απόλυτη" και απαρέγκλιτη υποκειμενική προτεραιότητα κάθε "δημοκράτη πολίτη" (λες και είναι πιο επιτακτικό το να κυνηγάμε ξεκάρφωτα φασίστες σήμερα από το να... "κυνηγάμε" τους ""δημοκράτες"", φιλελεύθερους που τους εκτρέφουν και μακελεύουν τον πλανήτη!), δρα κατά τη γνώμη μου εντελώς αποπροσανατολιστικά.
Τα μηνύματα που περνάει η (πολλές φορές αθέλητη) προκήρυξη ενός δήθεν "κινδύνου συνολικού εκφασισμού της κοινωνίας", με κύριο παράδειγμα τη Χ.Α., ως νούμερο ένα προτεραιότητας όλων των "αριστερών κινημάτων" (σε ένα ποτ-πουρί "αντιστάσεων" τόσο της αντισυστημικής όσο και της εκφυλισμένης Αριστεράς που θυμίζει τα μέτωπα που κατέστρεψαν κάθε αντισυστημικό κίνημα στο παρελθόν), αποτελεί νομίζω ένα ακόμα πλήγμα στη συνειδητοποίηση του λαού για την ανάγκη πάλης για μια άλλη κοινωνική οργάνωση, που η εκφυλισμένη Αριστερά και "Αντεξουσία" κάθε άλλο παρά έχει βέβαια στην ατζέντα της, πέρα από έναν θολό και βολικά χιλιαστικό αγώνα "για έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός".
Και αυτό γιατί άλλο το να παλεύεις για τη λαϊκή ένωση κατά των φασιστικών και ρατσιστικών πρακτικών (ως πρακτικών, γιατί ως εν δυνάμει καθεστώτων εθνικο-σοσιαλιστικών που μας απειλούν σήμερα... είναι επιεικώς εξωπραγματικό) μέσα από ένα κοινό μέτωπο που θα στρεφόταν πρωταρχικά και αυτονόητα κατά του συστήματος, της ΕΕ και της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που καταστρέφει τους λαούς και δημιουργεί και φαινόμενα ανεγκέφαλου φασισμού κτλ. (φαινόμενα που καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται οι Μιχαλολιάκοι), και άλλο βέβαια το να κάνεις...(αντικειμενικά ή οργανωμένα) Αντιφά Μέτωπο μαζί με τους κατ' εξοχήν εχθρούς σου που είναι οι συστημικοί επαγγελματίες "αντιφασίστες" των δικαιωμάτων, οι λίμπεραλ χαρτογιακάδες των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των πολιτικάντηδων, οι ντεμέκ φιλελεύθεροι "Αριστεροί" και "αντεξουσιαστές", οι επαγγελματίες ακτιβιστές των ΜΚΟ κτλ.., μια πρόταση που είναι απλά ξεδιάντροπο μόνο και μόνο που προτείνεται σε δήθεν "εναλλακτικά" μέσα, --και αυτό γιατί βέβαια δεν τους έχουν κράξει όσους προτείνουν τέτοια "Μέτωπα" εδώ και πολύ καιρό...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου