Οι ΝΑΤΟϊκοί «επαναστάτες» και η άθλια «Αριστερά»

---

Οι ΝΑΤΟϊκοί «επαναστάτες» και η άθλια «Αριστερά»*

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η NATOϊκή εγκληματική εκστρατεία εναντίον της Λιβύης ήδη φαίνεται (να) πετυχαίνει τον στόχο της: την «αλλαγή καθεστώτος» που οδηγεί στην καταστροφή ενός ακόμη λαού, όπως προηγουμένως των λαών της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Το «πεζικό» του ΝΑΤΟ είναι οι «επαναστάτες» της Βεγγάζης (των οποίων ηγούνται στελέχη της CIA![1]), οι οποίοι, όχι μόνο δεν κάνουν βήμα αν δεν τους ανοίξει πρώτα τον δρόμο το ΝΑΤΟ που με τα Απάτσι του κ.λπ. ξεπαστρεύει τους λαϊκούς αγωνιστές που μάχονται, όχι για τον Καντάφι, αλλά για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους, αλλά και έχουν εκπαιδευθεί και καθοδηγούνται στις χερσαίες επιχειρήσεις από τις ειδικές δυνάμεις του[2]. Φυσικά, το γεγονός ότι και αυτή η αλλαγή καθεστώτος, όπως και οι προηγούμενες, θεμελιώνεται στη διαίρεση του λαού και σε εξοντωτικό εμφύλιο πόλεμο δεν απασχολεί την υπερεθνική ελίτ, αρκεί να μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας.

Η κρίσιμη διαφορά όμως αυτής της εκστρατείας είναι ότι εξασφάλισε ένα πρωτόγνωρο βαθμό συναίνεσης της «διεθνούς κοινότητας» ακόμη και της αυτό-αποκαλούμενης «αντικαπιταλιστικής Αριστεράς»! Έτσι, σε αντίθεση με την εισβολή στο Ιράκ, τώρα είναι ενωμένη σύμπασα η υπερεθνική ελίτ, με επικεφαλής μάλιστα την Γαλλία, που τότε είχε θυμηθεί τα ιδανικά της Γαλλικής επανάστασης! Ακόμη, χάρη στην ανοχή του φιλοδυτικού τμήματος της Ρωσικής ελίτ, η υπερεθνική ελίτ εξασφάλισε και τυπική νομιμοποίηση από τον ΟΗΕ, που βλέπει απαθώς να βομβαρδίζονται νοσοκομεία, σχολεία και άμαχοι πληθυσμοί, χάριν της «προστασίας» τους ― έστω και αν πρόκειται για την... αυτο-προστασία τους, όπως στη περίπτωση της Σύρτης που βομβαρδίζεται, παρά το ότι όλοι ομολογούν ότι δεν υπάρχουν εκεί «εξεγερμένοι»! Και φυσικά πρωτοστατούν στην εκστρατεία αυτή τα Αραβικά πελατειακά καθεστώτα, με επι κεφαλής την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που, με την Αλ Τζαζίρα του, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην τεράστια εκστρατεία παραπληροφόρησης της διεθνούς κοινής γνώμης. Το νέο στοιχείο είναι η προσθήκη των μεταλλαγμένων, (δήθεν «επαναστατικών»), καθεστώτων της Αιγύπτου και της Τυνησίας, που ελέγχονται από τον στρατό (και μέσω αυτού από την υπερεθνική ελίτ), τα οποία τώρα επιδίδονται στη συντριβή των ριζοσπαστικών τάσεων που είχαν αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια των μαζικών εξεγέρσεων στην αρχή του χρόνου.

Ακόμη πιο κρίσιμο στοιχείο στη συναίνεση αυτή είναι η συμμετοχή του μη-πελατειακού Ισλαμικού Ιρανικού καθεστώτος, καθώς και των παρακλαδιών του (Χεζμπολλά ―που έμμεσα ελέγχει τη Λιβανική κυβέρνηση―, Χαμάς κ.λπ.), που υποστηρίζει τους Λιβύους «επαναστάτες» και έμμεσα την ΝΑΤΟϊκή εκστρατεία (που καταδικάζει!). Την μυωπική αυτή πολιτική που θεμελιώνεται στον θρησκευτικό σκοταδισμό θα πληρώσουν οι ίδιοι, σύντομα, πολύ ακριβά, εφόσον είναι οι επόμενοι στόχοι της υπερεθνικής ελίτ. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι η «νίκη» αυτή της υπερεθνικής ελίτ ήδη άνοιξε την όρεξη σε σημαντικά τμήματά της να μιλούν για την χρησιμοποίηση του ίδιου επιτυχημένου τεχνάσματος (της υπόθαλψης εικονικών εξεγέρσεων, αλλά στη πραγματικότητα εμφύλιων πολέμων, π.χ. Λιβύη & Συρία), ή ακόμη και της εκμετάλλευσης πραγματικών εξεγέρσεων, (π.χ. Αίγυπτος), με στόχο την επιβολή πελατειακού καθεστώτος όχι μόνο στα μικρά «κράτη-παρίες», αλλά ακόμη και σε μεγάλες δυνάμεις (π.χ. Ρωσία) που δεν έχουν πλήρως ενσωματωθεί στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας».[3]

Καταλυτικό ρόλο όμως στην όλη εγκληματική εκστρατεία έπαιξαν τα διεθνή ΜΜΕ, που ελέγχονται απόλυτα από την υπερεθνική ελίτ, καθώς και τα «κοινωνικά μίντια» (Facebook, Twitter. You Tube, Podcasts κ.λπ.)[4] που κατασκέυασαν τους μύθους για τις αεροπορικές «σφαγές» των διαδηλωτών από τον Καντάφι[5], τους μαζικούς βιασμούς[6], τους μισθοφόρους[7] κ.λπ. ― οι οποίοι αποδείχθηκαν όλοι Γκεμπελικά ψέματα. Εντούτοις, αυτό δεν εμπόδισε την εκφυλισμένη «Αριστερά» να υιοθετήσει όλη αυτή τη τερατώδη μυθολογία, σε αυτό που έχει ήδη ονομαστεί ο «μιντιακός πόλεμος», ώστε να υποστηρίξει την κατάπτυστη θέση πως η «εξέγερση» της Λιβύης ήταν άλλη μια λαϊκή εξέγερση όπως αυτές της Τυνησίας και της Αιγύπτου και όχι ένας προσχεδιασμένος από την υπερεθνική ελίτ εμφύλιος πόλεμος που θα έδινε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ, κατόπιν έκκλησης των...ΝΑΤΟϊκών «επαναστατών και των πελατειακών Αραβικών καθεστώτων, να επιβάλλει αλλαγή καθεστώτος’. Και αυτό, διότι όπως έδειξα στο παρελθόν[8], το καθεστώς Καντάφι στην πραγματικότητα δεν ήταν φιλο-ιμπεριαλιστικό, ακόμη και μετά την οπορτουνιστική μεταστροφή του, που ακολούθησε τα γεγονότα της 9/11, όπως τώρα ομολογεί ακόμη και η «προοδευτική» εφημερίδα της υπερεθνικής ελίτ, η Γκάρντιαν, που την ερμηνεύει ως στρατηγικό τέχνασμα του Καντάφι για να μην έχει η Λιβύη την τύχη του Ιράκ![9] Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι τώρα ακόμη και Αμερικανοί γερουσιαστές, όπως ο Dennis Kucinch[10], μιλούν για την ανάμιξη της CIA στην «εξέγερση» της Λιβύης.

Η ευρεία αυτή συναίνεση είχε σημαντικότατες επιπτώσεις σε σχέση με τη στάση της Αριστεράς (κρατικιστικής, ελευθεριακής, Πράσινης, κ.λπ.), ακόμη και της «αντισυστημικής» που, στο μεγαλύτερο μέρος της, συντάχθηκε με τους «επαναστάτες», δηλαδή το συνονθύλευμα μεσοαστών, Ισλαμιστών, ζιχαντιστών της Αλ Κάιντα, τοπικών φυλών κ.λπ. που «επαναστάτησαν» κατά του καθεστώτος, όχι βέβαια γιατί ήθελαν αληθινή δημοκρατία (την οποία πράγματι δεν είχαν, ούτε βέβαια θα έχουν τώρα — βλ. Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.) αλλά γιατί δεν συμφωνούσαν είτε με τον κοσμικό χαρακτήρα του καθεστώτος (Ισλαμιστές), είτε με το πλήρες κοινωνικό κράτος που είχε δημιουργήσει για την κάλυψη των βασικών αναγκών κάθε Λιβύου (δωρεάν υγεία, Παιδεία, στέγαση, ελάχιστο εισόδημα $1.000)[11] και τη συνακόλουθη διανομή του πλούτου, (νεοφιλελεύθεροι μεσοαστοί)[12] κ.λπ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι γειτονιές της Τρίπολης, όπου γίνονται οι μεγαλύτερες μάχες των ΝΑΤΟϊκών «επαναστατών» με την λαϊκή αντίσταση, που ακόμη και μετά την «ανατροπή» του Καντάφι συνεχίζεται αμείωτη ενάντια στη μεγαλύτερη (και κτηνωδέστερη!) πολεμική μηχανή του κόσμου, είναι οι εργατικές.[13] Ούτε άλλωστε είναι τυχαίες οι μαζικές διαδηλώσεις υπέρ του καθεστώτος όλους αυτούς τους μήνες, (παρά τους μαζικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ), που τις έκρυβαν επιμελώς τα κατάπτυστα διεθνή ΜΜΕ.

Ο συστημικός ρόλος που παίζει, στην πραγματικότητα, η εκφυλισμένη αυτή «Αριστερά»[14] έγινε φανερός όταν υποκριτικά στράφηκε κατά της ΝΑΤΟϊκής επίθεσης, (υποστηρίζοντας όμως τους «επαναστάτες» που το προσκάλεσαν!), ενώ κάποιοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν δίστασαν να επικρίνουν την πιο ξενόδουλη ίσως κυβέρνηση στην Ελληνική Ιστορία γιατί δεν αναγνώρισε άμεσα την ψευτο-κυβέρνηση των «επαναστατών» που διόρισε το ΝΑΤΟ.[15] Ο ευτελισμός της «Αριστεράς», στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, που όχι μόνο δεν οργάνωσε ένα τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα να σταματήσει την εγκληματική ΝΑΤΟϊκη εκστρατεία κατά της Λιβύης, αλλά ούτε καν μια μαζική διαδήλωση στην Ευρώπη ή την Αμερική, είναι η πιο αδιάψευστη απόδειξη της ολοκληρωτικής χρεοκοπίας της. Το γεγονός αυτό εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους για την διεθνή ειρήνη και αυτή στην περιοχή μας, εφόσον είναι βέβαια φανερό ότι η εκστρατεία αυτή, που έμμεσα υποστήριξε το μεγαλύτερο τμήμα της διεθνούς Αριστεράς, αποτελούσε απλά τη γενική δοκιμή για τις προετοιμαζόμενες παρόμοιες εγκληματικές εκστρατείες στην Συρία, το Ιράν και το Λίβανο που στοχεύουν όχι μόνο στην ενσωμάτωση κάθε μη πελατειακού καθεστώτος στην Νέα Διεθνή Τάξη αλλά και στην τελειωτική «λύση» στο Παλαιστινιακό, με την ολοκλήρωση της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων που μαίνεται εδώ και πάνω από 60 χρόνια. Και όχι μόνο! Η ολοκληρωτική παντοδυναμία της υπερεθνικής ελίτ που θα σηματοδοτήσει η τυχόν επιτυχία των στόχων αυτών προμηνύει και την συντριβή κάθε αντίστασης εναντίον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία θα παγιωθεί σαν η Νέα Διεθνής Τάξη για πολλούς αιώνες, στον νέο Μεσαίωνα που ανατέλλει, μπροστά στον οποίο ο παλιός Μεσαίωνας θα φαντάζει σαν παραδεισιακός...

 

---

* Μια μικρότερη εκδοχή του άρθρου, λόγω των περιορισμών χώρου της εφημερίδας, δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» της 27/8/2011 : http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=304622

[1] Patrick Cockburn, “The shady men backed by the West to displace Gaddafi,” The Independent (3/4/2011) : http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/patrick-cockburn-the-shady-men-backed-bythe-west-to-displace-gaddafi-2260826.html

[2] Richard Norton-Taylor, “SAS troopers help co-ordinate rebel attacks in Libya,” The Guardian (24/8/2011) : http://www.guardian.co.uk/world/2011/aug/23/sas-troopers-help-coordinate-rebels

[3] “Russia needs democracy just like Libya does- McCain,” RT (25/8/2011) : https://rt.com/news/russia-democracy-senator-mccain-091/

[4] Βλ. για τον ρόλο των κοινωνικών μίντια και το μανιπουλάρισμα τους από το Αμερικάνικο Πεντάγωνο : http://www.youtube.com/watch?v=W3LPyZhvGNg

[5] Βλέπε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ : “Tripoli under fire in media information war,” RT (8/3/2011) : http://rt.com/news/libya-tripoli-media-war/; βλ. και “Air strikes in Libya did not take place,” RT (01 March, 2011, 18:24) : http://rt.com/news/ ; βλέπε επίσης BBC Live news on Libya (3/3/2011, 18:21) : www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-12307698

[6] Βλ.π.χ. Patrick Cockburn, “Amnesty questions claim that Gaddafi ordered rape as weapon of war,” The Independent (24/6/2011) : http://www.independent.co.uk/news/world/africa/amnesty-questions-claim-that-gaddafi-ordered-rape-as-weapon-of-war-2302037.html

[7] David D. Kirkpatrick and Rod Nordland, “Waves of Disinformation and Confusion Swamp the Truth in Libya,” The New York Times (23/8/2011) : http://www.nytimes.com/2011/08/24/world/africa/24fog.html?pagewanted=all

[8] Βλ T. Fotopoulos, “The pseudo-revolution in Libya and the Degenerate ''Left'',” Part I, The International Journal of Inclusive Democracy, Vol. 7, No. 1 (April 2011) : http://www.inclusivedemocracy.org/journal/vol7/vol7_no1_takis_Libya_part1_pseudo_revolution.html

[9] Simon Tisdall, “Vicious, sinister, duplicitous despot driven out on tidal wave of hatred,” The Guardian (24/8/2011) : http://www.guardian.co.uk/world/2011/aug/23/libya-gaddafi-vicious-despot

[10] “Was the CIA behind the Gaddafi oust?,” RT (25/8/2011) : http://rt.com/usa/news/cia-gaddafi-rice-libya-936-087/

[11] Ian R. Crane entitled, “US cloaks lies with bigger lies,” RT (12/5/2011) : http://rt.com/news/us-lies-libya-laden-crane/

[12] Βλ. και James Petras and Robin E. Abaya, “The Euro-US War on Libya: Official Lies and Misconceptions of Critics,” The James Petras Website (25/3/2011) : http://petras.lahaine.org/articulo.php?p=1847&more=1&c=1

[13] Mohamed Madi, BBC News (24/8/2011) : http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-14654001#story_continues_2

[14] Βλ T. Fotopoulos, “The pseudo-revolution in Libya and the Degenerate ''Left'',” Part II, The International Journal of Inclusive Democracy, Vol. 7, No. 1 (April 2011) : http://www.inclusivedemocracy.org/journal/vol7/vo7_no1_takis_Libya_part2_degenerate_left.html

[15] Βλ. Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ (22/8/2011).

Tweet

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΩΔΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΚΙΝΗΜΑ» ΤΩΝ ΠΛΑΤΕΙΩΝ

---

εκτύπωση | PDF

Με τους λαούς σε όλο τον κόσμο να διαπιστώνουν καθημερινά την απάτη της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», η ιστορική τάση  της αυτονομίας που εκδηλώνεται με αμεσοδημοκρατικές μορφές οργάνωσης σε κάθε επανάσταση και εξέγερση, από τη Γαλλική επανάσταση και την κομούνα του Παρισιού, στη σύγχρονη εποχή, μέχρι τα σοβιέτ και τις συνελεύσεις του Ισπανικού Εμφυλίου και την εξέγερση της Αργεντινής, η ίδια τάση  βρίσκεται σήμερα πάλι στο προσκήνιο, όχι μόνο σε χώρες με απολυταρχικά καθεστώτα όπως στον Αραβικό κόσμο όπου τώρα η υπερεθνική ελίτ θέλει να μαντρώσει τους λαούς σε κάποιο είδος αντιπροσωπευτικής ψευτο-δημοκρατίας, αλλά και στην ίδια την Δύση, όπου ξέρουμε καλά πώς λειτουργεί αυτή η «δημοκρατία» από την Ισπανία μέχρι την Ελλάδα.

Στη χώρα μας, με την αγανάκτηση να πνίγει τα λαϊκά στρώματα, μαζεύτηκαν χιλιάδες λαού στις πλατείες των Ελληνικών πόλεων για να ακούσουν και να μιλήσουν, χωρίς ταμπέλες και τίτλους, να προβληματιστούν ζωντανά, μακριά από την πνευματική δικτατορία των καναλιών, πολίτης με πολίτη, άνθρωπος με άνθρωπο, διαφορετικοί ίσως, αλλά ίσοι μεταξύ τους. Ακριβώς αντίθετα δηλαδή απ’ ό,τι συμβαίνει μέσα στη Βουλή, όπου τα νήματα κινούν –από μακριά– οι ντόπιες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ, ενώ η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι απλά μια «συζήτηση» κουφών. Αυτή την παρωδία δημοκρατίας είναι που χαρακτήρισαν πολλοί «αγανακτισμένοι» στις πλατείες ‘μπουρδέλο’, με τις ανοιχτές παλάμες υψωμένες. Κι όμως, η μετουσίωση αυτής της «χυδαίας» (κατά τους «καθωσπρέπει» καναλόβιους) λέξης σε πολιτικό σύνθημα, ήταν για την άγουρη πολιτική ή ακόμα και εθνικιστική λαϊκή συνείδηση ένα μικρό πρώτο βήμα, όταν ο λαός αυτός ένιωσε όσο ποτέ άλλοτε ότι είναι υπήκοος και ότι η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» είναι μια καλοστημένη απάτη.

Όμως, το ίδιο το γεγονός πως με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες γινόταν μια απόπειρα να ξεπεραστεί η απάτη της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με τη δημιουργία αμεσοδημοκρατικών νησίδων μέσα σε μια έρημο ψευτο-δημοκρατίας, δημιουργούσε μια θεμελιακή αντίφαση: ότι ουσιαστικά επιχειρούνταν η συμβίωση άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και όχι η αντικατάσταση της δεύτερης από την πρώτη. Μπορεί οι πιο συνειδητοποιημένοι μέσα στις συνελεύσεις να θεωρούσαν ότι οι πλατείες αποτελούσαν το σπέρμα για την αντικατάσταση αυτή, όμως τα κόμματα και οι ινστρούχτορές τους,  που δήθεν σαν απλοί πολίτες μετείχαν στις συνελεύσεις για να τις καθοδηγήσουν μέσω της γραφειοκρατίας που δημιούργησαν και των ομιλητών που επέλεξαν, άλλο είχαν σκοπό, (όπως άλλωστε φανερά τον διατύπωσαν οι ομιλητές που κάλεσαν στην ημερίδα για ...την Άμεση Δημοκρατία): να δημιουργήσουν  μια «καλύτερη» δημοκρατία που θα συνδυάζει την αντιπροσωπευτική με την Άμεση!

Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε σειρά μεθοδεύσεων. 

Πρώτον, αντί η Λαϊκή Συνέλευση στο Σύνταγμα να αναλωθεί στο μοναδικό κρίσιμο θέμα, τη βαθιά οικονομική κρίση και την παράλληλη πολιτική/πολιτειακή κρίση, από την  επίλυση άλλωστε του οποίου θα κρινόταν και κάθε άλλο θέμα που αναφέρεται στις άλλες διαστάσεις της κρίσης (κοινωνική, πολιτιστική κλπ), αναλώθηκε σε συζητήσεις επί παντός επιστητού. Αποτέλεσμα: ο αποπροσανατολισμός (ότι δήθεν όλα αυτά τα προβλήματα είναι ξεχωριστά «κουτάκια» που τα συζητάμε χωριστά το καθένα και όχι σαν ένα ενιαίο σύνολο —κατά τη γνωστή μεταμοντέρνα αντίληψη της ρεφορμιστικής Αριστεράς), αλλά και η διάσπαση της συζήτησης και η δημιουργία προβλήματος χρόνου για τις παρεμβάσεις των πολιτών. Όλοι κάτι είχαν να πουν όταν συζητούνται τα πάντα σαν χωριστά κουτάκια και έτσι καθιερώθηκε ο δίλεπτος περιορισμός χρόνου για τους πολίτες «από κάτω». Η ίδια μεθόδευση επέβαλε και τη δημιουργία επιτροπών για κάθε χωριστό κουτάκι. Στα λόγια οι επιτροπές αυτές ήταν δήθεν ανοικτές, αλλά στη πραγματικότητα επανδρωνόντουσαν από τα ίδια στελέχη των κομμάτων που επέβαλλαν την παραπάνω μεθόδευση γιατί, σε αντίθεση με τον μέσο πολίτη σε αγώνα επιβίωσης, αυτοί διέθεταν άπλετο χρόνο για να συνεδριάζουν και να κανονίζουν τις λίστες των «ειδικών» που θα καλούσαν για ν’ αναπτύξουν το κάθε θέμα-κουτάκι, στο οποίο ειδικευόταν –υποτίθεται–  ο καθένας.

Δεύτερον, καθιερώθηκε η διάκριση μεταξύ απλών πολιτών στη Λαϊκή Συνέλευση από τη μια μεριά και «ειδικών» από την άλλη, οι οποίοι έπρεπε να επανδρώσουν τα διάφορα πάνελ, στα οποία θα ανέλυαν τα «θέματα-κουτάκια» – υποτίθεται –  «εμπεριστατωμένα». Οι πρώτοι με ένα δίλεπτο στη διάθεσή τους και συνήθως με κλήρο, οι δεύτεροι με άνετο χρόνο στη διάθεσή τους για να αναπτύξουν τις απόψεις τους. Δεδομένου λοιπόν ότι οι ανοικτές επιτροπές αποτελούνταν, για τους παραπάνω λόγους, από μέλη που «κατά σύμπτωση» ανήκαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους στον χώρο της ρεφορμιστικής Αριστεράς, ανάλογοι ήταν και οι προσκληθέντες «ειδικοί» με άνετο χρόνο στη διάθεσή τους για να αναπτύξουν «προοδευτικές» παραλλαγές των συστημικών απόψεων. Και αυτό,  παρά το γεγονός βέβαια ότι η απήχηση της Αριστεράς αυτής στον Ελληνικό λαό  είναι οριακή! Έτσι, η δημοκρατική ανταλλαγή απόψεων αντικαταστάθηκε από τους από καθέδρας διδάσκοντες «ειδικούς», που προσκαλούνταν κατ’ επιλογήν μιας επιτροπής, η οποία απλά έβαζε σε ψηφοφορία τις επιλογές της χωρίς διάλογο στη Λαϊκή Συνέλευση γι’ αυτές και αναφορά στις διάφορες απόψεις που υπάρχουν για το θέμα που συζητιόταν, ούτε λογοδοτούσε για τις επιλογές της. 

Το συνδυαστικό αποτέλεσμα των παραπάνω μεθοδεύσεων ήταν ότι στο Σύνταγμα φτάσαμε να έχουμε δυο παρωδίες της δημοκρατίας: την παρωδία της ίδιας της δημοκρατίας μέσα στη Βουλή και την παρωδία της Άμεσης Δημοκρατίας έξω από αυτήν! Και ακριβώς για να μη συντελέσουμε στη λαϊκή «νομιμοποίηση» της δεύτερης αυτής παρωδίας, η ΠΔ δεν μετείχε σε κάποια από αυτές τις παρωδίες δημοκρατικής συζήτησης αφού οι προϋποθέσεις δημοκρατικής ισηγορίας που έθεσε απορρίφτηκαν από τους «οργανωτές», δηλαδή τα μέλη των παντοδύναμων «ανοικτών» επιτροπών που αποφασίζουν ποιο πρέπει να είναι το επικρατούν ρεύμα απόψεων στα πάνελ (και επομένως και στη Λαϊκή Συνέλευση) και ποιες απόψεις να περιθωριοποιούνται ή να εξαφανίζονται. Κάτι που άλλωστε διαπιστώσαμε με την εικονική πρόσκληση του Τάκη Φωτόπουλου να μετάσχει στη συζήτηση για το «θέμα-κουτάκι Χρέος» (προς Θεού όχι για την κρίση αλλά μόνο για το σύμπτωμα της, ώστε να μη θιγούν τα συστημικά αίτια της κρίσης και η ΕΕ η οποία χρηματοδοτεί και την ΕΛΕ που δρούσε και δρα ανενόχλητα στο Σύνταγμα) καθώς και στην παρωδία συζήτησης για την Άμεση Δημοκρατία, όπου οι προσκεκλημένοι «ειδικοί» ήταν μέχρι πρόσφατα ...βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ή διανοούμενοι που πρεσβεύουν τη μόνιμη συμβίωση άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας!

Με βάση αυτές τις εμπειρίες προτείνουμε ένα νέο ξεκίνημα για το «κίνημα» των πλατειών που αυτή τη στιγμή βέβαια δεν είναι καν κίνημα. Σήμερα, οι στόχοι του κινήματος των αγανακτισμένων παραμένουν ασαφείς, όπως: να φύγει το μνημόνιο, να φύγει η τρόικα κλπ. χωρίς να συζητιέται καν  από ποιους τα ζητούν αυτά ή με ποιες διαδικασίες θα πραγματοποιηθούν. Παράλληλα δημιουργούνται δραστηριότητες όπως π.χ. η δημιουργία συσσιτίων ή ανταλλακτικής οικονομίας, και γενικότερα «κοινωνικής» οικονομίας  που επικροτεί και η κοινοβουλευτική Χούντα του γιωργάκη. Κάπως έτσι τη φαντάζεται αυτός και η παρέα του την Ελλάδα. Όμως ο στόχος ενός κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή της επίθεσης που δεχόμαστε από τις ντόπιες και ξένες ελίτ και τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα στα πλαίσια της λειτουργίας του κανιβαλικού συστήματος της οικονομίας της αγοράς και της όποιας δωσίλογης κυβέρνησης την πραγματοποιεί. Και όχι μόνο. 

Εφόσον μέσα στο υπάρχον σήμερα θεσμικό πλαίσιο όποια κυβέρνηση διαδεχτεί τη σημερινή Χούντα θα εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές, το βασικό πρόβλημα είναι πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις, πολιτικές και οικονομικές, για μια πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα όπου εμείς, σαν πολίτες, θα παίρνουμε άμεσα όλες τις σημαντικές οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις σε ένα σύστημα που οι οικονομικοί πόροι θα ανήκουν και θα ελέγχονται από τις συνελεύσεις μας. Αυτό που εμείς ονομάζουμε Περιεκτική Δημοκρατία. Έτσι μόνο η Άμεση Δημοκρατία μπορεί να γίνει τρόπος ζωής για όλους μας είτε στον τρόπο που αποφασίζουμε σε πολιτικό επίπεδο για τα μεγάλα κοινά μας προβλήματα, είτε στον τρόπο που παράγουμε και χρησιμοποιούμε προϊόντα και υπηρεσίες σε οικονομικό επίπεδο, είτε στη γενική κοινωνική μας δραστηριότητα στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, στη διασκέδαση κλπ., είτε τέλος στη σχέση μας με τη Φύση που είναι το κοινό μας σπίτι και δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο ιδιωτικής και αλόγιστης εκμετάλλευσης. Τότε ο άνθρωπος θα γίνει Άνθρωπος.

Με βάση τα παραπάνω, για να ολοκληρωθεί το νέο ξεκίνημα  στην πορεία της Άμεσης Δημοκρατίας, και για να αποκλείσουμε τις μεθοδεύσεις που μετέτρεψαν τη Λαϊκή Συνέλευση στο Σύνταγμα σε παρωδία Άμεσης Δημοκρατίας, έχουμε να προτείνουμε τις παρακάτω βασικές αρχές λειτουργίας της Άμεσης Δημοκρατίας στα πλαίσια των Λαϊκών Συνελεύσεων (Λ.Σ.).

1) ΟΛΕΣ οι αποφάσεις παίρνονται από τη Λ.Σ. ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ.

2) ΜΟΝΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΕΣ των αποφάσεων διαδικασίες ανατίθενται σε επιτροπές (π.χ. πρακτικά θέματα για την αποστολή Δελτίων Τύπου, των οποίων το κείμενο αποφασίζεται από την Λ.Σ. κλπ.). Τα μέλη των επιτροπών λογοδοτούν σε τακτά διαστήματα στην Λ.Σ. και είναι ανακλητά.

3) Ο κύκλος των θεμάτων που απασχολούν την Λ.Σ. έχει αποκλειστικό κέντρο την κρίση (που δεν είναι μεν μόνον οικονομική αλλά σήμερα είναι πρωταρχικά οικονομική) και περιλαμβάνει την ανάλυση και εκλαΐκευση των θεμάτων για τα αίτια και τον τρόπο διεξόδου απ’ αυτήν καθώς και την οργάνωση της κοινής πάλης με το εργατικό, το φοιτητικό κίνημα κλπ. Μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο περιλαμβάνεται και η αυτοοργάνωση της Λ.Σ. και του κόσμου που την πλαισιώνει. Θέματα εκτός αυτού του κύκλου απορρίπτονται ως αποπροσανατολιστικά

4) Κατοχυρώνεται η ισηγορία ως πρώτη αρχή της Άμεσης Δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει  ότι δεν επιτρέπονται προνομιακές μεταχειρίσεις «ειδικών». Σε μια πραγματική ΑΔ/κή συνέλευση δεν υπάρχουν προνομιακές διακρίσεις, ούτε χρειάζονται πάνελ «ειδικών». Οι «ειδικοί» μπορούν να μιλούν από κάτω σαν απλοί πολίτες  σε μια συνέλευση όπου  όλοι θα έχουν τον ίδιο χρόνο ομιλίας π.χ. 15 λεπτά μάξιμουμ.  Εάν η Λ.Σ. θεωρεί ότι η γνώμη ενός ομιλητή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μπορεί να δώσει παράταση χρόνου ομιλίας, αν δεν ολοκλήρωσε την ομιλία του. Ανάλογα ισχύουν και για το δικαίωμα δευτερολογίας. 

 

5) Η ισηγορία όμως αναφέρεται στις απόψεις και όχι στα μέλη της Λαϊκής Συνέλευσης διότι, βέβαια, αν όλα τα μέλη μιας Λ.Σ. 1.000 ατόμων ήθελαν να πάρουν το λόγο, θα χρειάζονταν μήνες για την κάθε συζήτηση! Οι εκάστοτε ασκούντες (εκ περιτροπής ή με κλήρο) καθήκοντα συντονιστή της συζήτησης, με τη σύμφωνη γνώμη Λ.Σ., θα μπορούσαν να κρίνουν αν ένας ομιλητής απλά επαναλαμβάνει θέσεις που έχουν ήδη διατυπωθεί, και μάλιστα με τα ίδια επιχειρήματα, και να αφαιρούν τον λόγο, ώστε να καλύπτονται όλες οι απόψεις και τα επιχειρήματα μέσα σε λογικό χρόνο.

10 ΙΟΥΛΗ 2011

---

Ελληνικό Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org/pd • Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org • Επικοινωνία: peridimok@gmail.com

Tweet

ΧΟΥΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΗΣ - ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ

Η κοινοβουλευτική Χούντα σήμερα συναγωνίζεται τους μεγαλύτερους συστημικούς λακέδες που έχουν υπάρξει στη νεωτερικότητα, σε βία, φυσική και βέβαια οικονομική, κοινωνική, και σε υποτέλεια μπροστά στα μητροπολιτικά κέντρα εξουσίας και το σιωνιστικό τους μπουλντόγκ. Οι όψεις της Χούντας του ελληνικού προτεκτοράτου πλέον είναι καταιγιστικές και είναι παραπάνω από επιτακτική η συστράτευση των δυνάμεων "από τα κάτω" για ανατροπή της Χούντας και των δεκανικιών της με μια Γενική Απεργία Διαρκείας, που θα επέβαλλε μια ελεγχόμενη από τις συνελεύσεις προσωρινή Κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας, με στόχο την άμεση έξοδο από την ΕΕ και άμεσα μέτρα για να πληρώσουν μέχρι κεραίας αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, ώστε να τεθούν και οι προϋποθέσεις για οικονομική αποκέντρωση, οικονομική αυτοδυναμία, που έχει συνθλιβεί κάτω από τη συστημική εξάρτηση μέσα στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Φωτό από:

http://cryptome.org/info/greece-protest4/greece-protest4.htm

http://palestineresist.gr/

Την απαγόρευση του απόπλου όλων των πλοίων με ελληνική και ξένη σημαία από τα ελληνικά λιμάνια με προορισμό την θαλάσσια περιοχή της Γάζας αποφάσισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρήστος Παπουτσής.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου, η οποία εκδόθηκε στα ελληνικά και τα αγγλικά, «το Αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής με διαταγή του στις Λιμενικές Αρχές λαμβάνει όλα τα κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της απόφασης».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται πως: «Όπως είναι γνωστό έχουν ήδη δοθεί εντολές στις Λιμενικές Αρχές της χώρας για την επίδοση στους πλοιάρχους των πλοίων ανεξαρτήτως σημαίας της σχετικής Αγγελίας προς Ναυτιλλομένους στην οποία προσδιορίζεται ο θαλάσσιος χώρος ναυτικού αποκλεισμού από το Ισραήλ».

Για τα πλοία με ελληνική σημαία έχει ζητηθεί να γίνονται σχετικές εγγραφές στα ημερολόγια γέφυρας μαζί με επίδοση τόσο της παραπάνω Αγγελίας όσο και της ανακοίνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών με ημερομηνία 22 Ιουνίου 2011.
Επιπροσθέτως στην ανακοίνωση σημειώνεται πως «θα υπάρχει συνεχής ηλεκτρονική επιτήρηση του ευρύτερου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου για την καταγραφή, όπου τούτο είναι δυνατό, των κινήσεων πλοίων που τυχόν θα συμμετάσχουν σε ανάλογη κίνηση».
Τέλος επισημαίνεται πως θα γίνονται αστυνομικής φύσης έλεγχοι σε επιβάτες και πληρώματα ενώ θα υπάρχει συνεργασία με τοπικές αστυνομικές και τελωνειακές αρχές για εντατικούς ελέγχους για θέματα αρμοδιότητας τους.
H απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης εξόργισε και απογοήτευσε τα μέλη του Στολίσκου της Ελευθερίας. «Φαίνεται ότι η ισραηλινή κυβέρνηση επεκτείνει τον αποκλεισμό και στην Ελλάδα», σχολιάζει ο Ντρόρ Φάιλερ, Σουηδός γεννημένος στο Ισραήλ, μουσικός και ακτιβιστής, ο οποίος είχε πάρει μέρος και στον περσινή αποστολή. «Φαίνεται ότι οι πιέσεις που ασκήθηκαν σε οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο έπιασαν τόπο», συμπληρώνει.
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=409067

Ευχαριστίες Νετανιάχου προς Παπανδρέου για το στολίσκο στη Γάζα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου ευχαρίστησε τους ηγέτες, μεταξύ τους και τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, που τάχθηκαν κατά της οργάνωσης του διεθνούς στολίσκου ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα.

«Ευχαριστώ τους πολλούς ηγέτες του κόσμου που τάχθηκαν κατά του στολίσκου χαρακτηρίζοντάς τον ως ‘πρόκληση’ και εργάστηκαν κατά της διοργάνωσής του», δήλωσε ο κ. Νετανιάχου, κατά την διάρκεια μιας τελετής για την απονομή των νέων βαθμών των πιλότων.
Πρόσθεσε δε ότι «ευχαριστώ ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ,
καθώς και τον φίλο μου τον Έλληνα πρωθυπουργό».
http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4638949

Φωτογραφίες από

Tweet

Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Η Περιεκτική Δημοκρατία, με την προηγούμενη επείγουσα έκκληση της 4ης Ιούνη, θέλησε να ενημερώσει αλλά και να προειδοποιήσει την Λαϊκή Συνέλευση (ΛΣ) και τους πολίτες της Αθήνας που την πλαισίωσαν από την πρώτη μέρα νομίζοντας ότι μετείχαν σε ένα πρωτοφανές πείραμα αμεσοδημοκρατίας στη χώρα μας, ότι η πραγματικότητα που διαμορφωνόταν από κάποιους στην πλατεία ελάχιστη σχέση είχε με την αντίληψη  της άμεσης δημοκρατίας την οποία επικαλούνταν. Δυστυχώς οι προειδοποιήσεις μας δεν εισακούστηκαν και σήμερα αποδεικνύεται πια περίτρανα ότι η ΛΣ καπελώνεται ξεδιάντροπα και θρασύτατα από μια ανίερη συμμαχία ρεφορμιστικής και πατριωτικής «Αριστεράς», η οποία όχι μόνο αποκλείει, με το πρόσχημα της συνέλευσης απλών πολιτών και όχι κομματικών ή συνδικαλιστικών στελεχών, κάθε άλλο προβληματισμό από αυτόν της ανίερης αυτής συμμαχίας (η οποία βέβαια αποτελείται από κομματικά στελέχη και μέλη που παριστάνουν τους απλούς πολίτες!), αλλά και περνά μέσα από υποτιθέμενα λαϊκές διαδικασίες τη συστημική γραμμή ότι η ένταξη μας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς όπως αυτή εκφράζεται στον γεωγραφικό χώρο μας, με την ΕΕ και την ΟΝΕ, είναι ουσιαστικά απυρόβλητη. Έτσι, η χειραγωγούμενη αυτή δήθεν άμεση δημοκρατία όχι μόνο ευτελίζει την ίδια την έννοια της άμεσης δημοκρατίας πριν ακόμη δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά και λειτουργεί σαν βασικό μέσο εκτόνωσης της λαϊκής οργής και αποπροσανατολισμού της από τους βασικούς ενόχους της συντελούμενης καταστροφής: τις ντόπιες και ξένες ελίτ και το ίδιο το σύστημα που τις θρέφει και μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.

Τη στιγμή μάλιστα που οι ξένες ελίτ, δηλαδή το Ευρωπαϊκό (ΕΕ) και το Αμερικάνικο (ΔΝΤ) τμήμα της υπερεθνικής ελίτ επιβάλλουν, με πρόσχημα το Χρέος, και την τυπική κατοχή της χώρας διορίζοντας γκαουλάιτερ στα υπουργεία και τώρα ακόμη και αυτούς που θα ξεπουλήσουν τον κοινωνικό μας πλούτο, ενώ οδηγούν παράλληλα στην απόγνωση τα λαϊκά στρώματα, η ΛΣ το μόνο με το οποίο δεν ασχολείται ήταν πως να πολεμήσει το σύστημα που μας έφερε στη σημερινή καταστροφή και τις ντόπιες και ξένες ελίτ που το υπηρετούν κι ωφελούνται από αυτό σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων...

Αντίθετα, στη μοναδική ευκαιρία που δόθηκε στη ΛΣ να συζητήσει το θέμα, (όταν δεν αναλώνεται σε συζητήσεις επί παντός επιστητού που απλά αποσπούν τη προσοχή της από το κύριο θέμα για το οποίο άλλωστε συνέρρευσαν στο Σύνταγμα οι Αθηναίοι πολίτες), μετά από την ουσιαστική υφαρπαγή της ψήφου της στις 31 Μάη, αφού δεν προηγήθηκε καμιά ουσιαστική συζήτηση για το ποιο ακριβώς θα ήταν το θέμα και ποιοι οι ομιλητές, οργανώθηκε «ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΛΑΪΚΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ», αποκλείοντας στην πράξη κάθε άλλη συζήτηση για τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν στο Χρέος, το οποίο είναι απλά το σύμπτωμα και όχι η αιτία της κρίσης (είναι σαν να συζητάμε για τον πυρετό και πώς θα τον κατεβάσουμε χωρίς ν ασχολούμαστε με τις αιτίες του!) Έτσι προχώρησε στη δημιουργία «ανοιχτής ομάδας οργάνωσής για την οποία συμμετοχές μπορούν να κατατίθενται στη γραμματεία», η οποία ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ απλά θα έκανε την  πρακτική δουλειά της οργάνωσης της διαβούλευσης, όπως σε κάθε πραγματική αμεσοδημοκρατική διαδικασία όπου όλες τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρνει η ίδια η ΛΣ. Στην πραγματικότητα όμως η ομάδα αυτή που τυπικά ήταν «ανοικτή» και όλοι μπορούσαν (θεωρητικά) να μετέχουν, επανδρώθηκε από μέλη και στελέχη της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της ΕΛΕ (δηλαδή του “πνευματικού της τέκνου”, που πιστεύει ότι θα βγούμε από την κρίση αν μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου βρει ποιο είναι το τμήμα του Χρέους που είναι παράνομο και το κηρύξουμε άκυρο!) με τη γνωστή μεθοδολογία: τα στελέχη της ρεφορμιστικής «Αριστεράς», έχοντας προφανώς την οικονομική άνεση και άνεση χρόνου να βρίσκονται συνεχώς στο Σύνταγμα για να επανδρώνουν παρόμοιες επιτροπές και να καθοδηγούν τη ΛΣ, τη στιγμή που ο μέσος πολίτης αγωνίζεται για να βρει κάποια ώρα από το κυνήγι τη επιβίωσης να παραστεί απλά στη ΛΣ (κάτι που ήξερε ακόμη και ο Περικλής και επιδοτούσε τους φτωχούς Αθηναίους για να μετέχουν στις διαδικασίες  της άμεσης δημοκρατίας ώστε να μην μονοπωλούνται από τους έχοντες την οικονομική άνεση και, επομένως, χρόνου). Περιττό λοιπόν να προστεθεί ότι η ΛΣ ποτέ δεν ρωτήθηκε για τους «ειδικούς» οι οποίοι θα έδιναν τα φώτα τους στη ΛΣ, οι οποίοι «κατά σύμπτωση» προέρχονταν όλοι από την ανίερη συμμαχία. Δεδομένου  όμως ότι η ρεφορμιστική Αριστερά στο ευρύτερο κοινό δεν εκπροσωπεί ούτε το 4% του λαού, το ερώτημα είναι πώς τα “καταφέρνει” και κυριαρχεί στη ΛΣ και επιβάλλει τους ομιλητές της, πολλοί από τους οποίους είναι και αστέρες των τηλεοπτικών καναλιών (ακριβώς λόγω των «επικίνδυνων» για το σύστημα απόψεων που εκφράζουν), αστέρες που δεν χρειαζόταν καν να τους καλέσει μια ΛΣ! Έτσι, στην πρώτη εκδήλωση για τη διαβούλευση, στην ανίερη αυτή συμμαχία, κλήθηκαν μόνο πανεπιστημιακοί ― στελέχη της ΕΛΕ και της ρεφορμιστικής Αριστεράς που υποτίθεται είναι «ειδικοί» και άρα «ουδέτεροι» (πράγμα που δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια στην ανάλυση οικονομικών ιδιαίτερα φαινομένων όπου δεν υπάρχουν «αντικειμενικές» αλήθειες) και ένας εκπρόσωπος της πατριωτικής «Αριστεράς», κατά του οποίου μάλιστα επιτέθηκαν οι υπόλοιποι ομιλητές γιατί τόλμησε να θέσει θέμα εξόδου από το Ευρώ, θίγοντας, έστω ουτοπικά και έμμεσα την ΕΕ, αφού δεν έθετε θέμα εξόδου αλλά απλά «διάλυσης» της ΕΕ σε τρία τέρμινα. Και φυσικά η αντίδραση της ΕΛΕ (και των στελεχών της ρεφορμιστικής Αριστεράς) ήταν απόλυτα δικαιολογημένη εφόσον έχει κηρύξει ταμπού την ΕΕ, με βάση τις εντολές των πατρώνων της που χρηματοδότησαν το πολυδάπανο διεθνές συνέδριο της στην Αθήνα τον περασμένο μήνα και έμμεσα το πολυπροβεβλημένο (χάρη στην προβολή των ΜΜΕ) φιλμ «debtocracy». (http://www.eurodad.org/uploadedFiles/Whats_New/News/Agenda draft_online2104(1).pdf?n=4317)

 

Παρά την προηγούμενη επείγουσα έκκληση και τις διαμαρτυρίες πολλών μελών της ΛΣ στα ιντιμίντια και αλλού (καθώς στη ΛΣ με διάφορες ”δικλείδες” διαδικαστικού τύπου αποκλείονταν για να τις εκφράσουν), η «ανοικτή» επιτροπή (που «κατά σύμπτωση» αποτελείται  κατά κανόνα από τα ίδια περίπου πρόσωπα, κήρυξε «επιτυχημένο» το φιάσκο της περασμένης Δευτέρας και αποφάσισε να προχωρήσει στη νέα Ημέρα διαβούλευσης  στις 10 Ιούνη, σύμφωνα με την αρχική δήθεν “λαϊκή εντολή” που υφαρπάχτηκε με συνοπτικές διαδικασίες, όπως είδαμε παραπάνω. Οι αρχικές προτάσεις της ήταν να καλέσουν πάλι άλλα μέλη της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της ΕΛΕ. Η κατάπτυστη στάση της ΕΛΕ στον ρόλο πατροναρίσματος στις αποφάσεις της ΛΣ είναι ενδεικτική και από το γεγονός ότι διατηρούσε για 12 μέρες το πανό και το περίπτερο της μπροστά από τον χώρο που συνεδρίαζε η συνέλευση, παρά την απόφαση της ΛΣ της 31/5 και τις συνεχείς διαμαρτυρίες μελών της ΛΣ για την ύπαρξη του εκεί, ενώ κάθε άλλο κομματικό ή συνδικαλιστικό πανό αποκλείεται δια ροπάλου. Και βέβαια το πανό συνεχίζει ακόμα και σήμερα να βρίσκεται στο χώρο της πλατείας αλλά σε άλλο σημείο, ενώ όταν το ΚΚΕ(μ-λ) προσπάθησε να αναρτήσει πανό με τον τίτλο «Η Αριστερά της Πλατείας» και να μοιράσει κείμενο δέχτηκε τραμπούκικη επίθεση από μέλη της ομάδας περιφρούρησης που φαίνεται τα βρίσκει μια χαρά με τα μέλη της ΕΛΕ των απογοητευμένων ΠΑΣΟΚων πατριωτών και ρεφορμιστών  Όταν μάλιστα κάποια νέα μέλη  της ανοιχτής ομάδας για το Χρέος πρότειναν ν’ ακουστούν αυτή τη φορά άλλες απόψεις οικονομολόγων, οι οποίες εκφράζουν έναν εντελώς διαφορετικό προβληματισμό που θέτει το καίριο πρόβλημα της εξόδου από την ΕΕ (π.χ. Περιεκτική Δημοκρατία, Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς, ΚΚΕ) και μετά από προτάσεις πολιτών και τοπικών συνελεύσεων, απλά εδέησαν να προτείνουν ως πιθανούς ομιλητές τον Τάκη Φωτόπουλο και πανεπιστημιακό της Κίνησης Επαναστατικής Αριστεράς, με τη φανερή πρόθεση να τους περιθωριοποιήσουν ως «μειοψηφία του ενός», όπως κάποιο άλλο στέλεχος της ΕΛΕ είχε χαρακτηρίσει τον Τάκη Φωτόπουλο παλιότερα. Το πρόσχημα γι' αυτή τη μεθόδευση ήταν ότι αρκεί οι ομιλητές να είναι “αντιμνημονιακοί”, οπότε όποιος απλά “δήλωνε” αντιμνημονιακός μπορούσε να μπει μέσα στη λίστα με τα ονόματα (πιθανόν και ο ...Σαμαράς)! Και αυτό ενώ ο ΤΦ είχε διαμηνύσει στην επιτροπή αυτή ότι δεν θα δεχόταν μεθόδευση περιθωριοποίησης της αντισυστημικής θέσης, αν ήθελε να κρατήσει τα στοιχειώδη προσχήματα δημοκρατικής ισηγορίας, ειδικά μετά το φιάσκο της πρώτης ημερίδας. Τότε,  οι ίδιοι «ινστρούχτορες» που αποτελούν τη μόνιμη πλειοψηφία της «ανοικτής» ομάδας,  μετά την άρνηση, για τους ίδιους λόγους , και του Οικονομάκη, πανεπιστημιακού της ΚΕΑ να πάρει μέρος στην ημερίδα, προχώρησαν να καλέσουν εναλλακτικό θίασο της ρεφορμιστικής Αριστεράς και της ΕΛΕ, αυτή τη φορά μάλιστα προσκαλώντας δύο πολυπροβεβλημένους οικονομολόγους της. Φυσικά, μερικοί από τους ομιλητές και των δύο ημερίδων δηλώνουν «αντικαπιταλιστές» και όχι ρεφορμιστές, χωρίς βέβαια να διστάζουν να μιλούν μόνο για την καλύτερη διαχείριση της κρίσης του κεφαλαίου (δηλαδή τη διαχείριση της ΕΕ) και ενώ δεν διανοούνται βέβαια  να θέσουν θέμα ΕΕ που θα ήταν το πρώτο βήμα στην αμφισβήτηση του συστήματος και των ελίτ που μας έφεραν στη σημερινή καταστροφική κρίση!.

Επειδή ξέρουμε ότι οι γκεμπελίσκοι της ρεφορμιστικής «Αριστεράς» θα μας κατηγορήσουν ότι υπονομεύουμε τις λαϊκές συνελεύσεις επαναλαμβάνουμε: υποστηρίζουμε ολόψυχα ένα γνήσιο αμεσοδημοκρατικό κίνημα που θα δίνει την εξουσία για όλες τις σημαντικές αποφάσεις στην ίδια τη ΛΣ χωρίς οποιαδήποτε δυνατότητα μεθόδευσης από εξωγενείς παράγοντες, εφόσον άλλωστε για την Περιεκτική Δημοκρατία, η Αμεση Δημοκρατία είναι το θεμέλιο του προτάγματος της   και όχι απλά μια διαδικαστική τσόντα,  όπως για την παραδοσιακή Αριστερά. Απόκειται επομένως στην ίδια τη ΛΣ να αποδοκιμάσει την σημερινή στημένη συνέλευση για το Χρέος όπου θα ακούσει παραλλαγές των ανώδυνων απόψεων που άκουσε και τη Δευτέρα και να αποφασίσει τη σύγκληση άλλης συνέλευσης με θέμα «Τα αίτια της κρίσης του συστήματος στην Ελλάδα και οι τρόποι διεξόδου από αυτήν» όπου θα κληθούν να μετάσχουν μόνο επιστήμονες που δέχονται την αρχή ότι έξοδος από την κρίση χωρίς έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά το Ευρώ) είναι αδύνατη. Και είναι αυτονόητο ότι θ’ αποφασίσει μόνο η Λαϊκή Συνέλευση ποιο θα είναι το θέμα της εκδήλωσης και οι ομιλητές σε αυτή, και όχι κάποιοι …για λογαριασμό της, με τις συνοπτικές διαδικασίες για λήψη βασικών αποφάσεων και το συστηματικό “καπέλωμα” μέσα από τις ουσιαστικά ελεγχόμενες “ανοιχτές” επιτροπές και ομάδες, όπως γίνεται στη σημερινή παρωδία άμεσης δημοκρατίας που έχει επιβάλλει η ρεφορμιστική Αριστερά στο Σύνταγμα. Μιας ρεφορμιστικής Αριστεράς, της οποίας άλλωστε το ενδιαφέρον για άμεση δημοκρατία είναι όψιμο, αν όχι ύποπτο, εφόσον η άμεση δημοκρατία μόνο σαν “διαδικασία” συμβαδίζει με την κοσμοθεωρία της, και όχι σαν πολίτευμα, όπως είναι η πραγματική έννοια της.

 

10 ΙΟΥΝΗ 2011

---

Ελληνικό Δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org/pd • Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org • Επικοινωνία: peridimok@gmail.com

Tweet

Τετάρτη 1 Ιούνη: Εκδήλωση - Συζήτηση Για μια πραγματικά αντισυστημική πρόταση για την κρίση

Την Τετάρτη 1η Ιούνη, στις 7 μ.μ, το δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας και η ομάδα Αθήνας ΠΔ οργανώνουν στη Νομική Σχολή του Παν. Αθηνών (είσοδος από πεζόδρομο Μασσαλίας, αίθουσα 4, 3ος όροφος) συζήτηση με θέμα:

Για μια πραγματικά αντισυστημική πρόταση για την κρίση.

Προς μια κοινή πλατφόρμα αντεπίθεσης “από τα κάτω”

με ομιλητές τους Τάκη Φωτόπουλο, Γιάννη Ραχιώτη και μέλη της ομάδας Αθήνας ΠΔ

Στόχοι της συζήτησης θα είναι

- να γίνουν ξεκάθαροι οι λόγοι της βαθιάς και επιδεινούμενης κρίσης που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα και γενικά στον ευρωπαϊκό Νότο και

- να διερευνηθούν οι λύσεις που συνάγονται από την ανάλυση των αιτίων που οδήγησαν στη σημερινή δραματική κατάσταση και απειλούν να ρίξουν το λαό για δεκαετίες στην έσχατη εξαθλίωση, οικονομική και γενικά κοινωνική.

- η συζήτηση μιας κοινής πλατφόρμας αντεπίθεσης “από τα κάτω” ως μια ΕΛΑΧΙΣΤΗ βάση προγραμματικής συμπαράταξης των ριζοσπαστικών δυνάμεων, τοπικών κινήσεων, της βάσης των συνδικάτων, απλών εργαζόμενων και πολιτών. Με στόχο, φυσικά, την οριστική διέξοδο από τη σημερινή κρίση και την θεμελίωση μιας αυτοδύναμης Οικονομίας, στον δρόμο για την οριστική ανατροπή και αντικατάσταση του συστήματος της Οικονομίας της Αγοράς και της Αντιπροσωπευτικής “Δημοκρατίας”.

Η προσέγγιση αυτή συνεπάγεται την απόρριψη των ουσιαστικά αποπροσανατολιστικών και ουτοπικών (με την αρνητική έννοια) προτάσεων της Αριστεράς, ρεφορμιστικής και αντισυστημικής, που δεν οδηγούν σε κάποια λύση, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην απάθεια των πολιτών.

Παλεύουμε για τη δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής παραγωγικής και καταναλωτικής δομής, η οποία θα επέτρεπε την οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) του ελληνικού λαού, σ' ένα πλαίσιο οικονομικής δημοκρατίας όπου ο ίδιος ο λαός, και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, ελέγχει τα μέσα παραγωγής και την οικονομική διαδικασία. Αυτό θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη μόνιμη οικονομική απεξάρτηση, σε πρώτο στάδιο, ξεκινώντας από την ίδια τη χώρα, με τη μονομερή έξοδο από την ΕΕ. Σε αμέσως επόμενο στάδιο, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που έχουν παρόμοιο επίπεδο Ανάπτυξης (και  πλήττονται μαζικά από τη σημερινή δομική κρίση), όταν βγουν από την ΕΕ, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε ξέχωρη ένωση, με στόχο στο τελικό βήμα μια συνομοσπονδία Περιεκτικών Δημοκρατιών των λαών της περιοχής.

Tweet

Η κοινοβουλευτική Χούντα των λακέδων της υπερεθνικής ελίτ και οι κρετίνοι μισθοφόροι της ξεσαλώνουν και δολοφονούν

Αναρτώ πάλι το σχόλιο μου για την κρατική τρομοκρατία της Χούντας που είχα αναρτήσει στις 12 Μάη και σβήστηκε λόγω "τεχνικών θεμάτων στους κεντρικούς σέρβερ" του Blogspot, όπως σβήστηκαν και άλλα ποστ με φωτό και σχόλια από άλλα ελληνικά μπλογκ της ημέρας εκείνης, όπως από το μπλογκ "You Pay Your Crisis". Ελπίζω αυτή τη φορά να διατηρηθεί και να ήταν πράγματι πρόβλημα λόγω "τεχνικών εργασιών" (που σβήνουν ολόκληρα ποστ!) όπως έβγαζε μήνυμα.



Περιττά τα πολλά λόγια βέβαια για την αφτιασίδωτη πλέον ωμή βία που ασκεί η ντόπια κυβέρνηση των κουίσλιγκ της ΕΕ, ΔΝΤ και του υπερεθνικού συστήματος εξουσίας, μαζί με θρασύδειλα φασιστοειδή που έμμισθα προσφέρουν στις ξένες και ντόπιες οικονομικές και πολιτικές ελίτ τις υπηρεσίες τους. Η σημερινή τραμπούκικη επίθεση κατά των διαδηλωτών και η δολοφονική απόπειρα ενάντια στον αγωνιστή Γιάννη Κ., (θα) είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου ανάμεσα σε καθαρά σχεδιασμένες επιθέσεις για την καταστολή κάθε φωνής αντίστασης απέναντι στη μαζική "εξέγερση των ελίτ" εναντίον του λαού και της αυτοδιάθεσης των πολιτών.

φωτό από το Indymedia 

Αναδημοσιεύω την ανακοίνωση του Δικτύου ΠΔ

H ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ

Όπως ήταν αναμενόμενο, η άκρατη οικονομική βία που έχει εξαπολύσει εναντίον των λαϊκών στρωμάτων εδώ και ένα χρόνο η κοινοβουλευτική Χούντα, ώστε να "πληρώσει μέχρι δεκάρας" τους δανειστές μας για τα χρέη που δημιούργησαν οι ντόπιες και ξένες ελίτ (όπως δηλώνει ο δωσίλογος αρχηγός της), ήδη βάφει τα χέρια της και με το αίμα διαδηλωτών. Και ήταν αναμενόμενο, γιατί δεν υπάρχει ιστορικό παράδειγμα που ανάλογη ωμή οικονομική βία δεν οδήγησε σε φυσική βία των ελίτ και των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων που τα υποστηρίζουν για να διατηρήσουν τα προνομία τους. Όταν λοιπόν ο εκπρόσωπος της Χούντας δηλώνει "Η βία είναι σαφώς καταδικαστέα, από όπου και αν προέρχεται", αποπροσανατολίζοντας με το γνωστό κόλπο που χρησιμοποιούν ανά τον κόσμο τα απατηλά ΜΜΕ και οι εξίσου απατηλές "Αριστερές" των ίσων αποστάσεων ότι φταίνε τα "παρεκτρεπόμενα" κρατικά όργανα (που όμως εντολές των ελίτ εκτελούν, έστω και με υπερβάλλοντα ζήλο), όπως φταίνε και οι διαδηλωτές που αμύνονται για την καταστροφή της ζωής τους, "ξεχνά" να αναφέρει ότι η βία προέρχεται ΜΟΝΟ από μια πλευρά: από την πλευρά των ελίτ, που ξεκινά ως οικονομική βία, για να καταλήξει ως κρατική βία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΤ

Δεν είναι πλέον δυνατόν τα μπλοκ των διαδηλωτών να κατεβαίνουν ως έρμαια στη βορά των δολοφονικών διαθέσεων των ταγμάτων ασφαλείας της κοινοβουλευτικής χούντας. Επιβάλλεται η αυτοπροστασία των διαδηλωτών μέσα στα μπλόκα που πρέπει να λειτουργούν πλέον και ως πολιτοφυλακές εξασφαλίζοντας συντεταγμένα την απόκρουση των δολοφονικών επιθέσεων και την προστασία των διαδηλωτών. Καλούνται οι συλλογικότητες να οργανώσουν την αυτοπροστασία των μελών τους, πριν η Χούντα καταφέρει με την τρομοκρατία της να κάνει τις μαζικές διαδηλώσεις τμήμα της Ιστορίας…

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ:

ΓΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ:

Α) ΤΗΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΝΕ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΛΙΤ, ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Β) ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΠΟΥ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ

Γ) ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

12 ΜΑΗ 2011

Tweet

γενική απεργία - Η ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε., Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΛΥΣΗ

Ημέρα γενικής απεργίας η σημερινή και ας δούμε μερικά κείμενα που προτάσσουν την άμεση ανάγκη για έξοδο από την ΕΕ και για μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία, ως διέξοδο από τη σημερινή δραματική κρίση στην Ελλάδα και τον Ευρωπαϊκό Νότο:

Ανακοίνωση του Δικτύου ΠΔ για τη σημερινή γενική απεργία

Η αποχώρηση από την ΕΕ μονόδρομος για την έξοδο από την κρίση και την αυτοδύναμη οικονομία

 &

 Η Λατινοαμερικανοποίηση του Ευρωπαϊκού Νότου

του Τ. Φωτόπουλου

Ο στόχος της αυτοδύναμης Οικονομίας του Π. Δράκου

Δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση υπέρ των λαϊκών στρωμάτων χωρίς άμεση έξοδο από την ΕΕ - Γιάννης Ραχιώτης

Κρίση και Ελληνική Οικονομία - Γιώργος Οικονομάκης

Η πάλη κατά της ΕΕ ή θα είναι αντισυστημική ή δεν θα υπάρχει - Γιάννης Ελαφρός 

Tweet

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Τελευταία έχει αρχίσει μια μαζική διαφημιστική εκστρατεία της ρεφορμιστικής Αριστεράς (δηλαδή της Αριστεράς που δεν αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και της έκφρασής της στον γεωγραφικό μας χώρο, της Ε.Ε.) για την προβολή μιας δήθεν «λύσης» στη βαθιά και κάθε μέρα επιδεινούμενη κρίση που μαστίζει τον Ελληνικό λαό. Σύμφωνα με την προτεινόμενη λύση που συνυπογράφουν όχι μόνο γνωστοί «ειδικοί» από τον ρεφορμιστικό χώρο, αλλά και κάποιοι που χρησιμοποιούν την αντικαπιταλιστική ρητορική όπως ανάλογα χρησιμοποιεί ο Γιωργάκης τη σοσιαλιστική, το αίτημα για Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, το λιγότερο, αποτελεί «ταξικό όργανο πάλης», ενώ, στην καλύτερη περίπτωση,  θα μπορούσε να οδηγήσει, αν γίνει κοινωνικά ευρέως αποδεκτό, στη διέξοδο από την κρίση. Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο και, αντίθετα, η πρόταση για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους είναι όχι μόνο πρακτικά αδύνατη σε μη εξεγερσιακές συνθήκες και ανεπιθύμητη σε εξεγερσιακές, αλλά και διπλά αποπροσανατολιστική, εφόσον αποπροσανατολίζει τόσο για τα πραγματικά συστημικά αίτια της κρίσης, όσο και για τον πραγματικό τρόπο εξόδου από αυτή.

Είναι πρακτικά αδύνατη σε μη εξεγερσιακές συνθήκες γιατί απαιτεί τη σύμπραξη των ελίτ στη διενέργεια του Λογιστικού Ελέγχου. Όπου άλλωστε έγινε παρόμοιος λογιστικός έλεγχος υπήρχε τουλάχιστον η συμπαράσταση του κυβερνώντος κόμματος (Ισημερινός κ.λπ.), ή όπου κηρύχθηκε τμήμα ή και ολόκληρο το χρέος παράνομο ή απεχθές, αυτό έγινε μετά από απόφαση της κυβερνώσας πολιτικής ελίτ. Στην Ελλάδα είναι φανερό ότι κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν πρόκειται να συναινέσει, για προφανείς λόγους, σε μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου του χρέους, όση πίεση και αν αναπτυχθεί «από κάτω», εκτός βέβαια αν η πίεση αυτή οδηγήσει στη δημιουργία εξεγερσιακών συνθηκών. 

 

Είναι ανεπιθύμητη σε εξεγερσιακές συνθήκες: Όμως,  ακόμη και αν το προσεχές παραπέρα βάθεμα της κρίσης οδηγήσει πράγματι σε εξεγερσιακές συνθήκες, θα ήταν πράγματι γελοίο το αίτημα των εξεγερμένων να ήταν η... διενέργεια Λογιστικού Ελέγχου (που δυνητικά θα μπορούσε να καταλήξει στη διαγραφή κάποιου μέρους του Χρέους),  αντί να είναι η ανατροπή της κοινοβουλευτικής Χούντας και η ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, όπως έχουμε προτείνει, η οποία θα προχωρούσε:

·         πρώτον,  σε δημοψήφισμα για την ακύρωση ΟΛΩΝ των μέτρων που επέβαλλε η Χούντα σε σχέση με (ή με αφορμή) το Χρέος και οδήγησαν στην κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών και,

·         δεύτερον, στη λήψη των απαραίτητων μέτρων για τη δημιουργία των προϋποθέσεων μιας αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς εξαρτήσεις από Χρέη και τις ξένες και ντόπιες ελίτ (βλ. άρθρο Τ. Φωτόπουλου, «Η αποχώρηση από την ΕΕ μονόδρομος για την έξοδο από την κρίση και την αυτοδύναμη οικονομία», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία τεύχος 22). Η ικανοποίηση αυτών των προϋποθέσεων θα έκανε δυνατή τη μελλοντική δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που θα την έλεγχαν άμεσα οι συνελεύσεις των πολιτών και των εργαζόμενων.

Είναι αποπροσανατολιστική όσον αφορά τα αίτια της κρίσης, εφόσον δεν συζητάει καν τα συστημικά αίτιά της, αλλά απλά μια συνέπειά της: το Χρέος. Όμως, τα αίτια της χρόνιας οικονομικής κρίσης είναι δομικά και ανάγονται στη διαστρεβλωμένη οικονομική δομή που δημιούργησε το σύστημα της οικονομίας της αγοράς γενικά και η ενσωμάτωση της χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς ειδικότερα, μέσα από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η κρίση αυτή συγκαλυπτόταν σε ολόκληρη την Μεταπολίτευση, αρχικά από τις επιδοτήσεις κ.λπ. της ΕΕ, οι οποίες δινόντουσαν όχι βέβαια για να μας βοηθήσουν αλλά για να αποκρύψουν την παράλληλη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας, στην οποία οδήγησε το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών που μας επέβαλε η ΕΕ και, στη συνέχεια, από τα εύκολα δάνεια με χαμηλό επιτόκιο που επέτρεπε η είσοδός μας στην Ευρωζώνη.

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επομένως απλώς λειτούργησε σαν καταλύτης για να εκδηλωθεί η συστημική κρίση της Ελλάδος και όχι σαν η αιτία της, όπως υποθέτουν οι «Μαρξο-Κεϊνσιανές» αναλύσεις πίσω από την  πρόταση για Λογιστικό Έλεγχο. Η ουσιαστική αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής, αναπόφευκτα, οδήγησε στη δημιουργία μιας «καταναλωτικής κοινωνίας χωρίς παραγωγική βάση» και στη συνεχή αύξηση του εξωτερικού χρέους (και, συνακόλουθα, του δημόσιου τομέα), το οποίο έφτασε στα σημερινά εκρηκτικά επίπεδα.

Είναι λοιπόν φανερό ότι κάποια μελλοντική, τυπική η άτυπη, χρεοκοπία ήταν προαποφασισμένη όταν επιβαλλόταν το Μνημόνιο και ο στόχος των ελίτ από την αρχή ήταν, από τη μια μεριά, να ξεζουμίσουν όσο μπορούσαν περισσότερο τα λαϊκά στρώματα ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές των κατόχων των ομολόγων, και, από την άλλη, να ολοκληρώσουν τις «διαρθρωτικές» αλλαγές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, οι οποίες  δεν είναι παρά η υλοποίηση των «4 ελευθεριών» του Μάαστριχτ (δηλαδή η «απελευθέρωση» των αγορών  κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών), και κυρίως να μας αναγκάσουν στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, όπως κάνουν άλλωστε παντού οι δανειστές, είτε λέγονται ΔΝΤ, είτε ΕΕ.

Είναι αποπροσανατολιστική όσον αφορά τον τρόπο εξόδου από την κρίση, εφόσον ανάγει σε πανάκεια τη μερική ή ολική διαγραφή του Χρέους, την οποία (υποθετικά) θα μπορούσε να φέρει ο Λογιστικός Έλεγχός του! Το Χρέος, όμως, δεν είναι η αιτία της βαθιάς και επιδεινούμενης κρίσης, όπως υποστηρίζουν ανόητες συνωμοσιολογικές «θεωρίες» τύπου «Σοκ και Δέος» ρεφορμιστών «αναλυτών». Ακόμη και αν αύριο μας χάριζαν οι πιστωτές μας ολόκληρο το Χρέος θα ήταν θέμα χρόνου να ξαναβρεθούμε στην ίδια θέση, εφόσον παραμέναμε στην ΕΕ και διατηρούσαμε τις αγορές μας ανοικτές και απελευθερωμένες, όπως αυτή επιβάλλει!

Επομένως, ο μοναδικός τρόπος διεξόδου από την κρίση περνά μέσα από τη δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής παραγωγικής και καταναλωτικής δομής, η οποία θα επέτρεπε την οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) του ελληνικού λαού, σε ένα πλαίσιο οικονομικής δημοκρατίας όπου ο ίδιος ο λαός, και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, ελέγχουν τα  μέσα παραγωγής και την οικονομική διαδικασία. Αυτό θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη μόνιμη οικονομική απεξάρτηση, σε πρώτο στάδιο ξεκινώντας από την ίδια τη χώρα, με τη μονομερή έξοδο από την ΕΕ και τον εξαναγκασμό των ντόπιων και ξένων ελίτ να πληρώσουν αυτές το Χρέος, εφόσον άλλωστε αυτές το δημιούργησαν και όχι βέβαια τα λαϊκά στρώματα τα οποία κανένας δεν τα ρώτησε ποτέ .

Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρο το χρέος είναι μη νομιμοποιημένο και όχι, όπως υποστηρίζουν οι υποστηρικτές του Λογιστικού Ελέγχου, κάποιο μέρος αυτού που οφείλεται σε καταχρήσεις, μίζες κ.λπ., το οποίο αν το έβρισκε κάποια Επιτροπή μετά από κάμποσα χρόνια, θα μπορούσαμε να το κηρύξουμε παράνομο ή απεχθές και κατόπιν να ζητήσουμε από τις ντόπιες και ξένες ελίτ να το διαγράψουν! Επομένως, μετά το δημοψήφισμα για την κατάργηση όλων των μέτρων, από θέση ισχύος πια, θα απαιτούσαμε τη διαγραφή μεγάλου μέρους του Χρέους δηλώνοντας αδυναμία να το πληρώσουμε, χωρίς ανόητους λογιστικούς ελέγχους, αλλά με μια απλή διαδικασία Στατιστικού Ελέγχου των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας. Μέσω αυτής της διαδικασίας είναι δυνατό να δειχθεί η αδυναμία πληρωμής του Χρέους, που επιβάλλει την ανάγκη για το «κούρεμά» του. Συγχρόνως, να επιβληθεί μια άγρια φορολόγηση περιουσίας στους προνομιούχους που θα πλήρωναν το υπόλοιπο Χρέος.

 

Όλα αυτά δεν σημαίνουν την «Αλβανοποίηση» της Ελληνικής οικονομίας, όπως υποστηρίζουν οι κομισάριοι του συστήματος, αλλά, αντίθετα, την αποφυγή της Λατιναμερικανοποίησής της, μέσα από ένα νέο διεθνισμό, ο οποίος υιοθετεί μεν τις βασικές αρχές του παραδοσιακού διεθνισμού της Αριστεράς, αλλά και τον υπερβαίνει διότι θεμελιώνεται στις αυτοδύναμες οικονομικές δημοκρατίες των λαών (βλ. σχετικές παραγράφους για την οικονομική ένωση των αυτοδύναμων οικονομιών και τον νέο διεθνισμό στο σχετικό άρθρο του Τ. Φωτόπουλου, «Η Λατινοαμερικανοποίηση του Ευρωπαϊκού «Νότου», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία, τ. 22)

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

12/4/2011

Tweet