-κράτους ως αποτέλεσμα της "εθνικοποίησης" του εμπορίου όσο και με την έκρηξη της βιομηχανικής επανάστασης. Οι υποκειμενικές συνθήκες διαμορφώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη φιλελεύθερη ιδεολογία διανοητών όπως ο Ρουσό και ο Άνταμ Σμιθ, οι οποίοι προέκριναν τη σημασία της ατομικής ιδιοκτησίας και της συσσώρευσης οικονομικής δύναμης ως υποτιθέμενα μέσα για τη μείωση της ανισότητας και την Πρόοδο. Η ίδια πηγή της Προόδου νομιμοποίησε θεωρητικά τη μετεξέλιξη της οικονομίας της αγοράς σε οικονομία ανάπτυξης, από την οποία απορρέει αντικειμενικά(δηλ. από τους ίδιους τους οικονομικούς θεσμούς) η ανελέητη και καταστροφική δυναμική "ανάπτυξη ή θάνατος".5)Υπό την επιρροή της φιλελεύθερης ιδεολογίας και σε συμπλήρωμα του οριστικού διαχωρισμού μεταξύ οικονομίας και κοινωνίας που πραγματοποιήθηκε με την ανάδυση του έθνους-κράτους, οι "θεμελιωτές-πατέρες" του Αμερικάνικου Συντάγματος ουσιαστικά εφηύραν την αντιπροσωπευτική "δημοκρατία" (η κατά Καστοριάδη φιλελεύθερη ολιγαρχία) ως ένα προσχηματικό και πρωτοφανές μέσο διαχωρισμού της πολιτείας από την κοινωνία, η οποία οδήγησε και οδηγεί σε αλματώδη συγκέντρωση της πολιτικής δύναμης στα χέρια πολιτικών ελίτ και θεσμοποίησε ουσιαστικά τη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική ολιγαρχία.
6)Ο φιλελευθερισμός, έχοντας θέσει ως προτεραιότητα την υποτιθέμενη "πρωτοκαθεδρία του ατόμου" και θεωρώντας την κοινωνία ως ένα συνονθύλευμα από άτομα, δημιούργησε τις βάσεις για τον ατομικιστικό και ανταγωνιστικό χαρακτήρα του κυρίαρχου κοινωνικού παραδείγματος (δηλαδή το σύστημα πεποιθήσεων, ιδεών και αντίστοιχων αξιών, το οποίο είναι συμβατό με τους επικρατούντες πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς και αναπαράγεται ανάλογα από τις κυρίαρχες ελίτ προς όφελος της*).
Ο ατομικισμός αυτός οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη φιλελεύθερη, αρνητική αντίληψη για την ελευθερία, δηλαδή την "ελευθερία από" (ελευθερία από το κράτος ή ακόμα και ελευθερία από την υπόλοιπη κοινωνία) η οποία υιοθετείται κατά κόρον στην εποχή μας και έχει ριζώσει στην κοινωνία διαστρεβλώνοντας κάθε έννοια της διεκδίκησης της ισότητας και της πραγματικής ελευθερίας του ανθρώπου.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό σε μια εποχή όπου η ζήτηση και η επίκληση των φιλελεύθερων "δικαιωμάτων" έχει γίνει αυτοσκοπός. Ενδεικτικό της κυρίαρχης τάσης είναι ότι ακόμα και όταν τυχαίνει να αντιπαρατεθούμε με έναν κοντινό μας άνθρωπο μιλάμε για το "δικαίωμα να μιλάμε" ή το "δικαίωμα να ερωτευόμαστε", το "δικαίωμα να είμαστε ελεύθεροι" και όλη τη σχετική φιλολογία, λες και τις σχέσεις μας με τους γύρω (μπορούν να) την καθορίζουν δικαιώματα απέναντι στο κράτος! Έτσι, οι πολίτες έχουν γίνει παθητικοί δέκτες ατομικών "δικαιωμάτων" που οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ παραχωρούν καθώς στα ανώτατα κλιμάκια τους εισχωρούν "εκπρόσωποι" κάποιων ομάδων ταυτότητας (εθνικές μειονότητες, γυναίκες, γκέι κτλ.).
Δεν είναι περίεργο, άλλωστε, ότι τα ρεφορμιστικά και μονοθεματικά κινήματα ταυτότητας διεκδικούν "δικαιώματα" από τις ελίτ, έχοντας πλήρως ενσωματωθεί στη λογική του συστήματος, αντί να διεκδικούν ριζική αλλαγή των εξουσιαστικών σχέσεων στην οικονομία, την πολιτεία και την κοινωνία και ισότητα σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως είχαν κάνει αρχικά τα φεμινιστικά και μειονοτικά αντισυστημικά κινήματα μετά την έκρηξη του Μάη του '68.
Την ίδια στιγμή, με την προσφυή εκχώρηση δικαιωμάτων και την κατανάλωση, η ιδιώτευση ολοένα και αυξάνεται και αν παρατηρήσουμε τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, βλέπουμε ότι όσο περνάει ο καιρός ο ιδιωτικός χώρος που "καταλαμβάνει" κάθε άτομο επεκτείνεται ενώ ο Δημόσιος (μαζί με κάθε έννοια άσκησης Πολιτικής, προσωπικής ή συλλογικής) συρρικνώνεται και ελέγχεται πλήρως από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
Στόχοι του φιλελεύθερου κοινωνικού παραδείγματος είναι η πλήρης αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων σε τοπικό/κοινοτικό επίπεδο και η διάσπαση κάθε προσπάθειας οριζόντιας οργάνωσης της κοινωνίας που είναι απαραίτητη σε κάθε ριζοσπαστικό κίνημα.
"Η αρνητική έννοια της ελευθερίας έχει επικριθεί από διάφορες πλευρές. Οι ίδιοι οι φιλελεύθεροι έχουν ασκήσει κριτική στην αρνητική αντίληψη καθώς δεν είναι δυνατόν να συναχθεί από αυτήν ούτε καν το δικαίωμα της επιλογής των αρχόντων σε μια φιλελεύθερη <<δημοκρατία>>, μια επιλογή που είναι ξεκάθαρα
<<ελευθερία να>> και όχι <<ελευθερία από>>. Αλλά ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει η φιλοσοφική κριτική ότι οι άνθρωποι ζούσαν πάντοτε σε κοινότητες που συγκροτούνταν από κοινωνικούς κανόνες και ρυθμίσεις και ότι, συνεπώς, η ιστορία τους δεν είναι απλώς μια ιστορία απομονωμένων ατόμων που ενώνονται για να σχηματίσουν μια <<κοινωνία των πολιτών>>, όπως υπέθεσαν φιλελεύθεροι φιλόσοφοι όπως ο Χομπς και ο Λοκ.""Ο φιλελεύθερος ατομικισμός είναι ασύμβατος με την ελευθερία, επειδή συνεπάγεται:
- μια αρνητική αντίληψη της ελευθερίας,
- μια μορφή "δημοκρατίας" στην οποία η βασική κοινωνική μονάδα είναι το άτομο
- μια αντίληψη για την ιδιότητα του πολίτη σύμφωνα με την οποία ο πολίτης είναι απλώς ένας παθητικός φορέας συγκεκριμένων δικαιωμάτων (πολιτικών) και ατομικών ελευθεριών"
Είναι, λοιπόν, ανάγκη όλοι μας να επανακαθορίσουμε τον άνθρωπο-πολίτη όχι ως "άτομο" αλλά ως κοινωνικό άτομο, το οποίο υπόκειται σε μια διαδικασία κοινωνικοποίησης, μέσω της οποίας ενσωματώνει το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα και το οποίο για να δημιουργήσει τον κόσμο του (δηλαδή νέους θεσμούς και το αντίστοιχο κοινωνικό παράδειγμα) θα πρέπει να έρθει σε ρήξη με αυτό*.
Με αυτά στο νου, νομίζω ότι ήρθε ο καιρός και οι τελευταίοι να αποτάξουμε πλήρως το φιλελευθερισμό από το δικό μας κοινωνικό παράδειγμα γιατί οι φιλελεύθερες αξίες και ιδέες του ατομικισμού, της ιδιώτευσης, του ανταγωνισμού, των ετερόνομων παραδόσεων και της κατανάλωσης δεν μπορούν να είναι μέρος της απελευθερωτικής βούλησης του ανθρώπου για ατομική και συλλογική αυτονομία δηλαδή για μια άμεση, περιεκτική δημοκρατία.
Κύρια Πηγή:
Περιεκτική Δημοκρατία, 10 Χρόνια Μετά (Ελεύθερος Τύπος, 2008) *
Πηγές:
Wikipedia
Ριζοσπάστης ("Οι θεωρητικές ρίζες της Γαλλικής Επανάστασης")
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
πολύ ωραίο ποστ... δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ κάπου :-p
@ikonikos ελπίζω να συνεχίσεις με αυτή την ορμή γιατί για να απελευθερωθούμε από τις ολιγαρχίες χρειάζονται άνθρωποι με φωνή. Άλλοι με προφορική, άλλοι με γραπτή, άλλοι και με τα δύο.
Είναι αναγκαία η διαμόρφωση μιας ισχυρής απελευθερωτικής βάσης.
Τα θέματα που θέλω να σχολιάσω σε σχέση με τον φιλελευθερισμό είναι δύο: Α) Η ελευθερία και η ισότητα και Β) το Κράτος
Α) Για την έννοια της ελευθερίας θέλω να πως τα εξής:
1) Η οικονομικές ανισότητες περιορίζουν την ελευθερία των ατόμων άρα η οικονομική ισότητα δεν είναι αυτοσκοπός αλλά ένας από τους βασικότερους τρόπους για την προώθηση της συνολική ισότητας σε όλους. Έτσι χωρίς εξάλειψη της οικονομικής ανισότητας δεν υπάρχει ελευθερία.
2) Υπάρχουν δύο είδη ελευθερίας η θετική και η αρνητική. Η αρνητική είναι η ελευθερία των φιλελευθέρων και σημαίνει ισότητα ευκαιριών, η θετική έννοια της ελευθερία, από την πλευρά των ελευθεριακών σοσιαλιστών, σημαίνει ισότητα στα αποτελέσματα και όχι μόνο στις ευκαιρίες!!!
3) Αυτό σημαίνει ότι η αρνητική ισότητα των φιλελευθέρων δεν είναι πολλά παραπάνω από ένας αστικός φορμαλισμός (όπως λέει ο Τσόμσκι). Αναγκαία και αυτή αλλά χωρίς την θετική ελευθερία δεν οδηγεί πουθενά. Ο φιλελεύθερος Τζόν Στιούαρτ Μίλ παραδεχόταν ότι οι επιλογές ενός εργάτη δεν απέχουν και πολύ από αυτές ενός δούλου. Οπότε μην τρελαθούμε με την αρνητική ελευθερία που πρεσβεύουν οι φιλελεύθεροι.
4) Αντίθετα, η θετική ελευθερία σημαίνει ότι μπορώ να έχω δυνατότητες να πραγματοποιήσω αυτά που μπορεί και ο άλλος. Συνεπώς ο ελευθεριακός σοσιαλισμός ξεκινάει εκεί που σταματάει ο φιλελευθερισμός.
Β) Για το θέμα του κράτους ο ελευθεριακός σοσιαλισμός προσεγγίζει τους κλασσικούς φιλελεύθερους (μόνο τους κλασσικούς) και βέβαια τους ξεπερνά κατά πολύ. Ιδιαίτερα στον σημερινό κόσμο, ούτε οι light απόψεις περι κράτους των πρώτων κλασικών δεν μπορούν να είναι λειτουργικές, αποδεκτές και σωστές. Μια πρώτη εκτίμηση σε σχέση με τους κλασσικούς φιλελεύθερους μπορείτε να δείτε εδώ: Το Κράτος ως Νυχτοφύλακας.
@xamogelo thanx :) Κι αν διαφωνείς εδώ είμαστε :P
@greek rider
συμφωνώ σε όλα καθώς και στο ότι ο ελευθεριακός σοσιαλισμός είχε ξεπεράσει κατά πολύ την έννοια του κράτους και τις ιδέες των φιλελεύθερων κλασικών.
Γενικά πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να ορίσουμε την ελευθερία σήμερα είναι με όρους ατομικής και συλλογικής αυτονομίας που είναι απόλυτα συμβατοί με τη δημοκρατία και που έχει σχέση με το κοινωνικό άτομο που ανάφερα στο ποστ. Ότι δηλαδή ως αυτόνομο ον δημιουργείς του δικούς σου νόμους και τους νόμους της κοινότητας σου και για να αλλάξεις τους νόμους της κοινότητας σου πρέπει να έρθεις σε ρήξη με το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα και τις αξίες/πεποιθήσεις του. Έτσι υπάρχει μια διαλεκτική πολιτική σχέση με το άτομο και την κοινότητα-δήμο που τα κάνει αδιάσπαστα.
@ikonikos συμφωνούμε πολύ. Έχω δημοσιεύσει παλαιότερα τρία κείμενα που στόχο έχουν το κέντρο του κακού δηλαδή το μύθο της προόδου και της συνεχούς ανάπτυξης. Αν θέλεις δες τα.
Τα 3 λίνκ είναι στα σχόλια του άρθρου "Ο κλοιός σφίγγει ασφυκτικά" και τα αντιγράφω και εδώ:
1) Απ’ το "ευ αποκτώ" στο "ευ ζην"
http://greekrider.blogspot.com/
2008/04/blog-post_20.html
2) Στα όρια εκμετάλλευσης του πλανήτη
http://greekrider.blogspot.com/
2008/04/blog-post_22.html
3) Το κίνημα της αντιανάπτυξης
http://greekrider.blogspot.com/
2008/05/blog-post_03.html
Στα οποία προσπαθώ με επιχειρήματα της τρέχουσας λογικής να αντιταχθώ στην ανάπτυξη.
Πολύ ενδιαφέροντα λινκ. Θα τα διαβάσω.
Η μοναδική μου ένσταση με τα κινήματα αντι-ανάπτυξης και γενικά με την προσπάθεια αντίταξης στην ανάπτυξη είναι ότι η ίδια η δυναμική της ανάπτυξης ως "ανάπτυξη ή θάνατος" δημιουργείται και εντείνεται "αντικειμενικά" (δηλαδή από τους οικονομικούς θεσμούς) από το ίδιο το σύστημα της οικονομίας της αγοράς.
Θέλω να πω ότι μικρό ρόλο παίζει η φιλοσοφία που δικαιολογεί την ανάπτυξη τη στιγμή που οι ίδιοι οι θεσμοί της οικονομίας της αγοράς επιβάλλουν την ανάπτυξη με αυτόματο σχεδόν τρόπο.
Δηλαδή, οι έμποροι, οι κεφαλαιούχοι κτλ. δεν αποφασίζουν "τώρα θα κάνουμε ανάπτυξη" συνειδητά, αλλά βλέπουν τις τιμές και συγκρίνοντας τα οικονομικά μεγέθη απλά αποφασίζουν να...επιβιώσουν αντί να πεθάνουν, με αύξηση του ανταγωνισμού, περαιτέρω συγκέντρωση πλούτου, περαιτέρω επενδύσεις και επέκταση και ρύθμιση των τιμών. Αυτά επιφέρουν αυτόματα ανάπτυξη.
Γι' αυτό πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος να ξεριζώσουμε την αναπτυξιακή δυναμική είναι με την κατάλυση του συστήματος της οικονομίας της αγοράς.
Άκρως ενδιαφέρουσες οι αναρτήσεις σου “Ikonikos” σχετικά με το φιλελεύθερο "φαντασιακό". Συμφωνώ απόλυτα στo μέγιστο μέρος όσων αναλύεις. Τρία μόνο σημεία ως σκέψεις:
1-Δεν ήταν ο καπιταλισμός αυτός που γέννησε τα έθνη. Το έθνος αποτελεί φαινόμενο κοινωνικό που παρουσιάζεται και στα ιστορικά στάδια, δηλαδή και πριν τον «Καπιταλιστικό Τρόπο Παραγωγής» Αλλά όπως σωστά λες αυτός ανέδειξε και ο φιλελευθερισμός νομιμοποίησε τα «εθνοκράτη». Δηλαδή την, απαιτούμενη για τις ανάγκες του, ειδική θεσμισμένη πολιτειακή μορφή εθνικής οργάνωσης της αστικής κυριαρχίας. Η ερμηνεία του Στάλιν που επικράτησε ήταν αυτή που περιόρισε αυτή την υπόθεση (ύπαρξη έθνους) στη καπιταλιστική εποχή. Από την άλλη η συμβατική κοινωνιολογία αρκείται στις υπεκφυγές.
2-Όπως και να χει μέσα στην υλικότητα των χωρικο-χρονικών μητρών του (αστικού) εθνοκράτους (στην εδαφικότητα και στη ιστορικότητα-πολιτισμικότητα του)
δεν είναι υφίστανται μοναχά οι κυρίαρχες επενδυμένες «εγγραφές» της «κεφαλαιοκρατικής
τάξης» μα και έστω κυριαρχούμενες και υποτελείς οι «εγγραφές» των αγώνων των εκμεταλλευόμενων τάξεων.
3- Οι αγώνες για εθνική απελευθέρωση παραμένουν όπως στον
20 ο ανάλογα και στον 21 ο αιώνα (πάντοτε υπό το φως των καινούργιων
δεδομένων) μια βασική πλευρά του πλανητικού κοινωνικοαπελυθερωτικού
προτάγματος. Τώρα αν η πολιτειακή μορφή αυτής της απελευθέρωσης
θα διέπεται είτε από τις συγκεντρωτικές αρχές της «προλεταριακής δικτατορίας»
ή του «εθνολαϊκού-επαναστατικού καθεστώτος» είτε (και με βάση την εμπειρία των
εμπλοκών και ορίων του κρατικοσοσιαλιστικού παραδείγματος και του «σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα») από τις αρχές της αποκεντρωμένης «άμεσης δημοκρατίας» ή της «περιεκτικής δημοκρατίας» κλπ, είναι το άλλο μεγάλο και καθοριστικό πρόβλημα που οφείλει να επιλυθεί
στα κοσμοθεωρητικά και πραξεολογικά πλαίσια, του στρατηγικού σχεδίου και της ενότητας ,των αγωνιζόμενων υποκειμενικών δρώντων για την ανθρώπινη χειραφέτηση και επιβίωση. (Εκεί που φτάσαμε είναι σίγουρο πως η ανθρώπινη επιβίωση προϋποθέτει την απελευθέρωση)
Τέλος ας προσθέσω πως δεν είναι πάντοτε απαραίτητο η συμφωνία σε όλα. Εξάλλου
είναι και αδύνατο και απευκταίο. Αυτό που μετρά δυναμογόνα είναι η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Φίλε μάυρο φως, συμφωνώ στις περισσότερες επισημάνσεις σου και βεβαίως δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα παρόλ' αυτά, αλλά σίγουρα το γεγονός ότι συμφωνούμε σε όλες τις γενικές κατευθύνσεις είναι θετικό.
1) Βέβαια δεν ήταν ο καπιταλισμός που δημιούργησε τα έθνη-κράτη, αν και η γενικότερη ανάδυση της οικονομίας της αγοράς έπαιξε σημαντικό ρόλο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά όπως σωστά λες η φιλελεύθερη ιδεολογία τα νομιμοποίησε ακόμα και όταν τάχθηκε κατά της "κυριαρχίας του κράτους" απέναντι στο άτομο.
2)Φυσικά και δεν υποτιμώ ότι "εθνικές" εγγραφές υπήρχαν σε όλες τις τάξεις, αλλά σίγουρα ήταν πολύ ηπιότερες και δευτερεύουσες στο σοσιαλιστικό-εργατικό κίνημα. Άλλο το τι έγινε με τον υπαρκτό!
3)Συμφωνώ ότι τα εθνοαπελευθερωτικά κινήματα, παρότι περιείχαν και το εθνικιστικό στοιχείο μέσα τους, είχαν καταρχήν απελευθερωτική βάση, και ειδικά τα κινήματα που εμπνεύστηκαν από τον "ρομαντικό εθνικισμό" και τις διαφωτιστικές ιδέες (όπως του Κοραή για το ελληνικό) κτλ.
Παρόλ' αυτά, ένα συνεπές απελευθερωτικό κίνημα πρέπει να έχει μια συνέχεια και συνέπεια για προσπάθεια αυτονομίας ώστε να είναι πραγματικά απελευθερωτικό, και οι δομές του καπιταλιστικού έθνους-κράτους που ευνοεί εγγενώς τον εθνικισμό δεν επέτρεψαν την ριζοσπαστικοποίηση των κινημάτων αυτών.
Γι' αυτό και εγώ είμαι υπέρ των δίκαιων εθνοαπελευθερωτικών κινημάτων ως ένα πρώτο βήμα για την απελευθέρωση των ανθρώπων (από την κατοχή, την απολυταρχική φεουδαρχία, τον ολοκληρωτισμό κτλ.), αλλά όχι ως το βασικό, το τελικό, στο οποίο ο λαός πρέπει να αποτινάξει το ίδιο το έθνος-κράτος και τις συγγενείς δομές του συστήματος.
Ενδιαφέρον post θα συμφωνήσω παρόλο που δεν έχω την διαλεκτική αποφοίτου πολιτικών επιστημών(έχω βγάλει σχολή στα ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ) αλλά θεωρώ ότι μπορώ να συνομιλήσω εαν θέλετε περί πολιτικής...
Ο Φιλελευθερός Καπιταλισμός και η Δημοκρατία των αστών, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η απαξίωση της γής που οδηγεί σε νέο έιδος ανθρώπου.
Τον νέο είδος που λέγεται ΗOMO XEFTILUS όπως λέει έυστοχα το blog http://harryklynn.blogspot.com/2007/04/homo-xeftilious.html
Θα σου παραθέσω κάποια σημεία τα οποία εκφράζουν στις ίδιες γραμμές και την δική μου άποψη.
Ο αγώνας του αρχανθρώπου ( HOMO PROTOGONUS ) να επιβιώσει μέσα σε μια φύση εχθρική, καθώς και η αδυναμία του να εξηγήσει επαρκώς τα φυσικά φαινόμενα δημιούργησαν στην συνείδησή του ένα νοητικό πλαίσιο ιδεολογικοθρησκευτικής ενατένισης που έμελλε να καθορίσει την μακρά πορεία του από την λίθινη εποχή μέχρι των ημερών μας.
H εξέλιξη του HOMO PROTOGONUS υπήρξε εξαιρετικά αργή
Παρά δε το γεγονός ότι πέρασαν σχεδόν 20.000 χρόνια από την εμφάνισή του, το είδος αυτό του αρχανθρώπου εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και σήμερα σε αρκετά σημεία του πλανήτη μας.H εσωτερική αυτή ανάγκη και ενατένιση μέσα στο ίδιο μας το είναι, αφού πέρασε μια περίοδο έξαρσης ατόνησε στη συνέχεια, για να εμφανιστεί ισχυρότερη κατά τους φεουδαρχικούς χρόνους, όταν ένα νέο είδος ανθρώπου ( HOMO EΚMETALEFTIΚUS ) εμφανίστηκε και που αποκλειστική ενασχόλησή του είχε την μαζική παραγωγή και προώθηση προς κατανάλωση ιδεολογικοθρησκευτικών νοητικών πλαισίων.
επιρροή του νεοεμφανισθέντος HOMO EΚMETALEFTIΚUS πάνω στον HOMO PROTOGONUS υπήρξε καθοριστική. Έτσι ο HOMO PROTOGONUS, που υπήρξε καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του ο μοναδικός καταναλωτής των νοητικών πλαισίων που παρήγαγε ο HOMO EΚMETALEFTIΚUS, μετεξελίχθη αργά μεν, αλλά σταθερά, σε ένα νέο είδος ανθρώπου ( HOMO KUTOHORTUS ) με διαφορετικό όμως χαρακτήρα και φυσιογνωμία από περιοχή σε περιοχή.H διαμόρφωση του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας του HOMO PROTOGONUS ή HOMO KUTOHORTUS ή HOMO ILITHIUS υπήρξε ανάλογη της τάσης προς κατανάλωση των προϊόντων που παρήγαγε ο HOMO EΚMETALEFTIΚUS
Aνάλογη υπήρξε, όμως και η εξέλιξη του HOMO ECMETALEFTIΚUS ο οποίος χωρίς να απωλέσει την αρχική ιδεολογική του υπόσταση εμφανίζεται με τις νέες μορφές του ως HOMO IEROMENUS, HOMO PROSTATUS, HOMO FILANTHROPUS, αλλά κυρίως με τη μορφή του HOMO POLITIΚUS.Tο νέο αυτό είδος του ανθρώπου έμελλε να επικρατήσει πλήρως και να αποτελέσει φυσικά παράδειγμα προς μίμηση για τον HOMO PROTOGONUS ο οποίος όμως, δεν κατόρθωσε σε καμιά περίπτωση να συναγωνισθεί τον HOMO POLITIΚUS ο οποίος και επί των ημερών μας ακόμη εξακολουθεί να παραμένει ο κατ’ εξοχή κυρίαρχος του παιχνιδιού.Mε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την εξαφάνιση του HOMO COMMUNISTIΚOUS, η θέση του HOMO POLITIΚUS ή HOMO EKMETALEFTIΚUS επί το παλαιότερο, ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο και με τη νέα τάξη πραγμάτων που παγιώθηκε το 2000 μ. X. βέβαιο είναι ότι η πλήρης επικράτησή του θα σφραγίσει και την επόμενη χιλιετία
Παρ’ όλα αυτά, στις ελεύθερες δυτικές κοινωνίες ( E.Ε, ΗΠΑ, NATO, UFO, UEFA, IATA, CARREFOUR, PEPSICOLA, VILLAGE CINEMAS, PRINCE OLIVER, MARX & SPENSER, COCA COLA κλπ ) όπου ο σύγχρονος άνθρωπος ξεπέρασε το φράγμα της επιβίωσης ( HOMO KATANALOTIΚUS, ΗΟΜΟ PARTUZIUS, ΗΟΜΟ NARCOTIΚUS ) εμφανίστηκε η ανάγκη αντίστασης κατά του καταστημένου μέσω των υπαρχόντων ιδεολογιών του σήμερα( KAΠITAΛIΣMOΣ - ΣOΣIAΛIΣMOΣ - NEOΦIΛEΛEYΘEPIΣMOΣ - ΓYMNIΣMOΣ - EΠAMΦOTEPIΣMOΣ - PAΣIΣMOΣ ( από το ράσο ) - ΣΦETEPIΣMOΣ - ΣOΔOMOΓOPIΣMOΣ - AYNANIΣMOΣ κλπ )
Στην Ελλάδα όμως, που πάντα αποτελούσε και θα αποτελεί μία μοναδικότητα στην παγκοσμιότητα, μετά την Eπανάσταση του 1821 όχι μόνο εμφανίστηκε το αρχικό ιδεολογικοθρησκευτικό νοητικό πλαίσιο, αλλά μπορούμε, χωρίς κανένα κίνδυνο, να πούμε ότι δημιουργήθηκε νέα κυρίαρχη ιδεολογία η οποία σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δημιούργησε σειρά κατηγοριών ανθρώπων που μέχρι πρό τινος ήταν άγνωστοι στο ιστορικό γίγνεσθαι.Oι κατηγορίες αυτές που βασικά προέρχονται από την οικογένεια του HOMO PSIFOFORUS ή HOMO COROIDUS, είναι γνωστότερες και σαν HOMO ΡASOΚUS ή HOMO NEODIMOKRATIΚUS ή HOMO ARISTERUS.
To παρόδοξο στην προκειμένη περίπτωση είναι ( κι αυτό οπωσδήποτε θα μελετηθεί όχι μόνο από τους ιστορικούς, αλλά και από τους ψυχαναλυτές του μέλλοντος ) ότι οι κατηγορίες αυτές των ανθρώπων είχαν την εντύπωση ότι ήταν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, ενώ στην ουσία υπήρξαν επί σειρά ετών το μόνιμο αντικείμενο εκμετάλλευσης από την πλευρά του HOMO POLITIKUS, ο οποίος στη χώρα μας είναι γνωστότερος και ως HOMO ARPACTIΚUS, HOMO DIAPLEKOMENUS, HOMO ALISVERISIUS κλπΤον τελευταίο καιρό, όμως, και συγκεκριμένα τα τελευταία χρόνια ένα νέο είδος ανθρώπου έκανε την εμφάνιση του από το πουθενά, ο περίφημος HOMO XEFTILIOUS που κατά κόρο προβλήθηκε ως το νέο είδος ανθρώπου που σύντομα όλα τα υπόλοιπα είδη θα έσπευδαν να μιμηθούν.
Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το νέο αυτό είδος ανθρώπου κατασκευάστηκε στα επιστημονικά εργαστήρια του ΗOMO POLITIKUS για να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση κυρίως από την ανατρεπτική νεολαία που τον τελευταίο καιρό άρχισε να παρουσιάζει επικίνδυνα συμπτώματα αφύπνισης.Δεν είναι, όμως και λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο HOMO XEFTILIOUS ότι είχε να προσφέρει στο σύστημα το πρόσφερε και ότι ο HOMO DΙAPLEKOMENUS έχει ήδη αποφασίσει να παραμερίσει τον HOMO XEFTILIOUS και να τον αντικαταστήσει με κάποιο νέο είδος που θα εξυπηρετεί τους σκοπούς του κατά τρόπο ιδανικότερο
Άντε και εις ανώτερα…
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε
Πέραστε και μια μάτια απο την Πλατεία:)
Το παιδί της πλατείας
Γεια σου παιδί της πλατείας.
Έχει τη φάση του το κείμενο με τους homo. Μόνο για τους homo-sexual δε μας ενημέρωσε!
Γενικά πάντως το ζήτημα είναι ότι ο ΗΟΜΟ-POLITICUS θα έπρεπε να είναι ο ίδιος ο HOMO και όχι κάποια μοχθηρή κλίκα αντί αυτού...
καλησπερίζω την εξαιρετική παρέα. Και το ποστ και τα σχόλια πολύ ωραία.
Τωρα ας μη μπώ κα γω στη συζήτηση, γιατι το θέμα είναι βασικό και τεράστιο και αγκαλιάζει όλα τα θέματα.
Και γω με τη σειρά μου θα πω, ότι δεν είναι ο καπιταλισμός που γέννησε τα εθνη. Ο καπιταλισμός χρησιμοποίησε τα εθνη και την εθνική ιδεολογία, δηλαδή την ανάγκη του ανθρώπου για ταυτότητα, για να στησει το μαγαζί του, να το εξοπλίσει με νόμους, με εκπαίδευση, όπως αυτός τη χρειάζεται κλπ. κλπ κλπ.
Το ίδιο συνεχίζει να κάνει σήμερα, χρησιμοποιώντας είτε την ίδια πολιτική είτε ακριβώς την αντίθετη.
Δηλαδή, ούτε έθνος ούτε κράτος ούτε Νόμοι έθνικού ενδιαφέροντος κλπ κλπ. κλπ.
Το παιδί της πλατείας κάνει μια πολύ ωραία homo - ανάλυση.
Συγχαρητηρια σε όλους μας!
ange-ta καλημέρα!
Ο καπιταλισμός δε γέννησε τα έθνη βέβαια αλλά τα έθνη δε γεννήθηκαν επειδή ο κόσμος ήθελε να αποκτήσει ταυτότητα, αυτό μπορούσε να γίνει και με πολύ πιο αγαστό τρόπο στις κοινότητες και τις ελεύθερες πόλεις όπου ζούσε πριν.
Τα έθνη καταρχήν γεννήθηκαν λόγω της πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής βίας του κέντρου απέναντι στις ελεύθερες πόλεις και τις κοινότητες του Μεσαίωνα, οι λόγοι της οποίας ήταν ότι τα διαμορφούμενα κέντρα ήθελαν να έχουν αποκλειστικότητα και στενό έλεγχο στις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις μεγάλων περιοχών και πληθυσμών και φυσικά επειδή κάποιοι μεγαλογεωκτήμονες και χονδρέμποροι είχαν μεγάλο συμφέρον στο να γίνει εθνικό το εμπόριο από τοπικό που ήταν μέχρι τότε(μερκαντιλισμός).
Αυτά συνετέλεσαν στην εθνικοποίηση του εμπορίου η οποία συνετέλεσε και αυτή στο σχηματισμό του έθνους και στην ανάδυση της οικονομίας της αγοράς.
Από εκεί και πέρα οι διαφωτιστές νομιμοποίησαν ακριβώς την ύπαρξη του έθνους (και δυστυχώς τις φοβερές βιαιότητες έναντι του αυτοκαθορισμού των κοινοτήτων) ως "αναγκαίο κακό" και έθεσαν τα θεωρητικά θεμέλια για τον καπιταλισμό.
Συνεπώς, το έθνος δεν είναι παιδί του καπιταλισμού αλλά σίγουρα ο καπιταλισμός έχει κάποιες από τις βάσεις του στη δομή του έθνους και συνδέεται μαζί του τόσο θεωρητικά όσο και αντικειμενικά. (οικονομικά).
αλλά τα έθνη δε γεννήθηκαν επειδή ο κόσμος ήθελε να αποκτήσει ταυτότητα,
Δεν λέω αυτο, λέω ότι την ανάγκη για ταυτότητα χρησιμοποίησε ο καπιταλισμός για να στησει το μαγαζί του!
μεγαλογεωκτήμονες: είναι η τάξη που πεθαίνει
Οι χονδρέμποροι ή οι έμποροι, θα συμβάλουν στην πρωταρχική συσώρευση κεφαλαίου και σιγα - σιγά : ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.
Η Ελευθερια: Δηλώνει τα προνόμια της νέας τάξης για ελευθερο εμπόριο
Η ισότητα: Δηλώνει την ισότητα στην εργασία. Κάτω οι φεουδάρχες, κάτω η αριστοκρατία!
Η αδελφότητα: Δηλώνει την ηθική της νέας εποχής!
Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο χρήμα, που απο δω και εμπρός θα μετράει (ποσοτικοποιεί) κάθε αξία!
Δημοσίευση σχολίου