Συζήτηση για την αδήριτη, πλέον, ανάγκη μιας αντισυστημικής συμμαχίας

Περιεκτική Δημοκρατία Η επιτακτική ανάγκη για μια αντισυστημική συμμαχία Ομιλία – συζήτηση Ομιλητές: Τάκης Φωτόπουλος, Γιάννης Ελαφρός, Νίκος Μολυβιάτης και άλλοι ΠΕΜΠΤΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 στις 8 μ.μ. Νομική Σχολή Αθηνών, Ακαδημίας 42, 2ος όροφος, αμφιθ. 1 Μια αντισυστημική συμμαχία αποτελεί επιτακτική ανάγκη σήμερα στη χώρα μας εάν δεν θέλουμε η σημερινή ρεφορμιστική «αντι-νεοφιλελεύθερη» συμμαχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της ρεφορμιστικής Αριστεράς να παγιώσει μια ιδεολογική ηγεμονία πάνω στους νέους κυρίως ακτιβιστές, παρασύροντας τους σε αγώνες για βελτιώσεις του συστήματος, μέχρις ότου να ενσωματωθούν και αυτοί στο σύστημα, όπως και οι συνιστώσες της ρεφορμιστικής συμμαχίας. Οι στόχοι και η σύνθεση της αντισυστημικής συμμαχίας Οι στόχοι μιας τέτοιας συμμαχίας θα μπορούσαν να είναι οι εξής: α) να απεγκλωβίσει τα σημαντικά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τους νέους που σήμερα εγκλωβίζονται στη ρεφορμιστική Αριστερά και τις διάφορες εκφάνσεις της (ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Κοινωνικό Φόρουμ, Οικολόγοι-Πράσινοι κ.λπ.). β) να δώσει σύγχρονο νόημα στον αντισυστημικό αγώνα που διεξάγουν σήμερα τα κομμουνιστογενή και αντιεξουσιαστικά κινήματα, εκδημοκρατίζοντας στην πορεία τα κινήματα που μετέχουν στη συμμαχία αυτή. Έτσι, μια τέτοια συμμαχία θα έδινε τη δυνατότητα σε όλες τις αντισυστημικές δυνάμεις να απευθυνθούν σε ένα ολόκληρο νέο κόσμο, πέρα από τα στεγανά γύρω από την κάθε σημερινή οργάνωση, επιτυγχάνοντας μια γενικότερη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ανανέωση της αντισυστημικής Αριστεράς στη χώρα μας. Μια τέτοια αντισυστημική συμμαχία, όπου βέβαια κάθε συλλογική συνιστώσα της θα διατηρούσε την απόλυτη ιδεολογική και πολιτική αυτονομία της, θα μπορούσε ν’ απευθυνθεί σε κάθε αντισυστημική συλλογικότητα στη χώρα μας, δηλαδή κάθε συλλογικότητα που θα συμφωνούσε πάνω σε ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα το οποίο θα θεμελιωνόταν στη σαφή αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», και φυσικά των πολιτικών και οικονομικών εκφράσεων του συστήματος αυτού στην χώρα μας (Ε.Ε., Ν.Α.Τ.Ο. κ.λπ.). Το γεγονός ότι άλλες από τις συνιστώσες δυνάμεις μιας τέτοιας συμμαχίας υιοθετούν ως τμήμα της στρατηγικής τους ακόμη και τη συμμετοχή στη κοινοβουλευτική διαδικασία, άλλες δέχονται τη συμμετοχή μόνο στις τοπικές εκλογές, και άλλες απορρίπτουν κάθε συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες δεν θ’ αποτελούσε εμπόδιο στη κατάστρωση ενός ελάχιστου μεταβατικού προγράμματος το οποίο η κάθε συνιστώσα της συμμαχίας αυτής θα μπορούσε να προωθεί, μαζί με τους δικούς της ιδιαίτερους στόχους και στρατηγική. Στο βαθμό που οι επί μέρους στόχοι των διαφόρων συνιστωσών δεν θα βρισκόντουσαν σε θεμελιακή αντίθεση με τους συμφωνηθέντες στόχους της συμμαχίας, η αρχή της αλληλεγγύης που θ’ αποτελούσε καθοριστική οργανωτική αρχή της συμμαχίας, θα επέβαλλε την αλληλο-υποστήριξη των αγώνων των διαφόρων συνιστωσών και ιδιαίτερα αυτών που αφορούν το κτίσιμο των νέων θεσμών της μελλοντικής κοινωνίας, καθώς και των αγώνων για την υπεράσπιση κεκτημένων δικαιωμάτων, την προστασία της εργασίας ή του περιβάλλοντος κ.λπ. ―πάντοτε βέβαια στη βάση της αντισυστημικής πλατφόρμας που καθορίζουν οι κοινοί στόχοι της συμμαχίας, η οποία άλλωστε θα τους διαφοροποιούσε από τους αντίστοιχους αγώνες της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Πρόταση για ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα της αντισυστημικής συμμαχίας Το ελάχιστο κοινό πρόγραμμα στο οποίο θα έπρεπε να συμφωνήσουν όλες οι συνιστώσες μιας τέτοιας αντισυστημικής συμμαχίας θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να περιέχει και τους εξής στόχους: την έξοδο από την Ε.Ε. και το Ν.Α.Τ.Ο. που θα μείωνε την σημερινή ασφυκτική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση της χώρας από την υπερεθνική ελίτ και την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, η οποία κάνει σχεδόν ανέφικτη την μετάβαση σε μια νέα κοινωνική, οικονομική και πολιτική οργάνωση. τη ριζική διοικητική αποκέντρωση με βάση νέους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς που θεσμοθετούν την οικονομική δημοκρατία, η οποία βασίζεται στην συλλογική ιδιοκτησία και έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής από τους ίδιους τους πολίτες, την πολιτική δημοκρατία, η οποία βασίζεται στις συνελεύσεις γειτονιάς και τις κοινοτικές συνελεύσεις στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων, την κοινωνική αυτοδιαχείριση που εξασφαλίζουν οι θεσμοί της αυτοθέσμισης στους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης κ.λπ. και τέλος την οικολογική δημοκρατία. την απο-ιδιωτικοποίηση και αντίστοιχη κοινωνικοποίηση των υπηρεσιών που καλύπτουν βασικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Επικοινωνίες, ΕΡΤ κ.λπ.) την πλήρη απασχόληση με βάση την δημιουργία θεσμών οικονομικής δημοκρατίας στο τοπικό επίπεδο που συνομοσπονδιοποιούνται στο περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. τον απόλυτο χωρισμό Εκκλησίας από το κράτος σαν ένα πρώτο βήμα στην δημιουργία μιας ορθολογικής κοινωνίας, χωρίς αυτό ν’ αποκλείει την ατομική πίστη σε ανορθολογικές δοξασίες όπως αυτές των διαφόρων θρησκειών, προϋποτιθέμενου όμως ότι οι πολίτες που εμφορούνται από παρόμοιες δοξασίες θα υπόκεινται στις αποφάσεις των συνελεύσεων οι οποίες —και μόνον― εκφράζουν την βούληση της ορθολογικής δημοκρατικής κοινωνίας. τη δημιουργία εναλλακτικών αντισυστημικών Μ.Μ.Ε. που θα εκφράζουν το ελάχιστο κοινό πρόγραμμα της αντισυστημικής συμμαχίας, ώστε να σπάσει το σημερινό μονοπώλιο που ασκεί η ρεφορμιστική Αριστερά στα «προοδευτικά» Μ.Μ.Ε., εκδοτικούς οίκους, ηλεκτρονικά μέσα κ.λπ. με βάση τα οποία καθιερώνει την ιδεολογική ηγεμονία της. Συμπεράσματα Όλα θα εξαρτηθούν από το αν θα έχει δημιουργηθεί στο μεταξύ μια ισχυρή αντισυστημική τάση που θα μπορεί να παίξει ρόλο πραγματικής αριστερής αντιπολίτευσης ή όχι. Αν η αντισυστημική Αριστερά σήμερα καμαρώνει, κοντόφθαλμα, για την αύξηση του ποσοστού της και δεν διαβλέπει ότι η ρεφορμιστική Αριστερά αποκτά αυξανόμενα και στην Ελλάδα ―όπως ήδη έχει επιτύχει στο εξωτερικό, με την αμέριστη υποστήριξη των Μ.Μ.Ε., ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών, που σήμερα καθορίζουν τι σκέφτεται ο μέσος πολίτης― την ιδεολογική ηγεμονία ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους, τότε αύριο θα είναι πολύ αργά. Μόνο μια ενωμένη και πραγματικά ανανεωμένη αντισυστημική Αριστερά θα μπορούσε ν' αντιταχθεί πραγματικά στις ελίτ, αλλά και στη σημερινή ηγεμονία του σοσιαλφιλελευθερισμού και της ρεφορμιστικής Αριστεράς. ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd Eπικοινωνία: peridimok@hotmail.com Ο σκοπός του Newsetter που καθιερώσαμε είναι να σας κρατάει ενήμερους για όλες τις πρόσφατες δημοσιεύσεις και εκδηλώσεις που αφορούν το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας. Αν δεν θέλετε να σας στέλνουμε τα ενημερωτικά αυτά e-mails παρακαλoύμε να μας ενημερώσετε πατώντας εδώ.

Tweet