ών (εύκολων, τηλεοπτικών) στόχων, αλλά ιδίως για τη θετική αντιμετώπιση του απέναντι στο φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία που αντιστέκεται στις πολιτικές ελίτ και στις εγκληματικές τους αποφάσεις, έχει μεταλλαχθεί στα μάτια μου, ειδικά στις τελευταίες εκπομπές του που είχα την ευκαιρία να δω μετά από κάποιο διάστημα, σε φορέα άκριτης, λαϊκίστικης και ακραία συντηρητικής προπαγάνδας.Αποθέωση του αναμασήματος και της δικαιολόγησης σε ευρεία κλίμακα όλων των λαϊκίστικων κοινωνικών κλισέ και προκαταλήψεων ήταν η σημερινή του εκπομπή όπου εμμέσως πλην σαφώς υπερασπίστηκε το δημόσιο λιντσάρισμα των παιδόφιλων (μάλιστα με την... επιστημονικότατη τεκμηρίωση της θέσης ενός "ψυχίατρου"-ρατσιστικού απολιθώματος της δεκαετίας του '50- ότι οι παιδόφιλοι "γεννιούνται έτσι") και στην οποία έβαλε στο ίδιο καζάνι ομοφυλόφιλους με νεκρόφιλους και παιδόφιλους(πάλι με την ασχολίαστη προβολή της θέσης του "ψυχιάτρου").
Επίσης, υπερασπίστηκε με σθένος τη δημοσίευση των ονομάτων των φερόμενων ως παιδόφιλων, όπως έγινε από όλα τα κανάλια, χωρίς να υπάρχει τελική καταδίκη τους, καταργώντας ακόμα και το στοιχειώδες "τεκμήριο της αθωότητας" που προστατεύει τους πολίτες από αλλοιώσεις, στρεψοδικίες, την κρατική αυθαιρεσία και την αυτοδικία. Αντιθέτως, για να μην κακοπιάσει το κοινό του που φαίνεται ότι συμφωνεί και "διψάει για αίμα", αντί να επιζητήσει πραγματικό κοινωνικό σωφρονισμό, την επανένταξη των κοινωνικά άρρωστων, προβληματικών αυτών ανθρώπων στην κοινωνία και την αναζήτηση των αιτιών που δημιουργούν αυτές τις απαράδεκτες και εξουσιαστικής φύσης παρεκκλίσεις, απλά εξέφρασε την αμφιβολία του για το αν πρέπει να δημοσιεύονται ονόματα φερόμενων ως παιδόφιλων οι οποίοι έχουν παιδιά, καθώς ανησύχησε για το "πώς θα προστατευτεί η παιδική ψυχή τους" κτλ. Δηλαδή μοναδικό μέλημα η προστασία της "Αγίας Οικογένειας" για το Λαζόπουλο και όλοι οι άλλοι να πάνε στο διάολο.
Εκτός αυτών, ο Λαζόπουλος, έχοντας την παρωχημένη και άκρως υποκριτική εντύπωση ότι οι μοναδικές ομάδες της κοινωνίας που αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα και την εξουσιαστική καταπάτηση των δικαιωμάτων τους είναι οι νέες χαμηλές οικονομικές τάξεις (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, φοιτητές), επιμένει να θεωρεί τους ομοφυλόφιλους ως μιάσματα ή τουλάχιστον, ως ανύπαρκτους, αν κρίνουμε τουλάχιστον από τις δύο τελευταίες του εκπομπές, όπου παρουσιάζει τους γκέι ως περιθωριακούς, στερημένους camp γελοίους που μιλούν καλιαρντά όλη την ώρα στην καλύτερη των περιπτώσεων (και για το "αστείο" του πράγματος) ή, στη χειρότερη, προβληματικούς όπως οι παιδόφιλοι και οι νεκρόφιλοι.
Στη δε προηγούμενη του εκπομπή, αναρωτήθηκε μάλιστα τάχατες αν ο γνωστός "ποινικολόγος" που δήλωσε "γυναικόφιλος" θα μπορούσε να μην είναι "γυναικόφιλος" λέγοντας "Μα γιατί δηλώνει ότι είναι γυναικόφιλος, θα μπορούσε να μην είναι; Άνδρας με γυναίκα πάει, υπάρχει κάτι άλλο;!"!!! Αν αυτό δεν είναι υποκρισία και κραυγαλέα μονομέρεια η οποία αποκλείει σαν οντότητες τους ομοφυλόφιλους (τους ελάχιστους γραφικούς εκ των οποίων χρησιμοποιεί τα μάλα προς άγραν τηλεθέασης) από τις πολύπλοκες ερωτικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, από κάποιον που μάλιστα θέλει να λέγεται "αριστερός", αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι.Τελικά, αυτό που αναδεικνύεται από την όλη του εκπομπή, αν συνυπολογίσουμε την έμμεση στήριξη του στην Εκκλησία (παρά τους "κακούς παπάδες") και την εν γένει προβολή της "εθνικής ταυτότητας" ως στοιχεία που "ενώνουν" τους Έλληνες απέναντι στη Νέα Τάξη και το γενικότερο λαϊκισμό του (ο "λαός" έχει δίκιο και "αισθητήριο" κτλ.), είναι η καθολική άποψη του Λαζόπουλου ότι μια νέου τύπου "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια" μπορεί να είναι η αντίσταση στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού.
Αυτό που δε μας λέει ο Λαζόπουλος είναι ποιους βολεύει πραγματικά η επίκληση της "κοινής και υπερτρισχιλιετούς" εθνικής ταυτότητας όλων των Ελλήνων (ανάμεσα στους οποίους προφανώς δεν υπάρχουν τάξεις ή μειονότητες), η συμβολή του ανορθολογισμού της Εκκλησίας και η εντεινόμενη απομόνωση των ανθρώπων γύρω από τις "ασφαλείς" μονάδες της Οικογένειας, πέρα από τις ίδιες τις ντόπιες πολιτικές ελίτ που επικαλούνται το "κοινό εθνικό συμφέρον" ή ακόμα και το ίδιο το υπερεθνικό κεφάλαιο που φυσικά ουδόλως κινδυνεύει από τον υποτιθέμενο πολιτισμικό υπερπατριωτισμό ή τις φολκλορικές -όπως τις κατάντησαν- παραδοσιακές εκδηλώσεις.
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
γενικότερα μετά τις φοιτητικές καταλήψεις δεν είναι ο ίδιος... οι απόψεις που εκφράζει δεν ταιριάζουν σε αριστερό... εκτός αν θεωρούμε αριστερά ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ κτλ
Τι να περιμένει κανείς απο ένα Λαζόπουλο; Και που ασχολείσαι μαζύ του, αξία του δίνεις!
Πάντως, εκείνο που θα ήθελα να πω, είναι, ότι σήμερα ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι παλιές αξίες των αριστερών ΚΑΙ των δeξιών εχουν χάσει το νόημά τους, μια και η διαίρεση αριστερα - δεξια έχει ομοίως χάσει το νόημα της.
Ακόμα και η έκφραση ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, με την απόλυτη ατομικοποίηση που επιχειρει η σημερινη ιδεολογια, δεξια ή αριστερή, έχει ομοίως χάσει την αντιδραστική της χροιά, ως ένα σημειο.
Αν, παραλάβεις μια - μια ένοια ξεχωριστά, έχει κερδίσει αξία απο μια άλλη γενιά διανόησης, και μάλιστα ασκώντας μια άλλου είδους κριτική στην προηγούμενη γενιά της αριστεράς (δηλαδή της δικής μου).
Για παράδειγμα η θρησκεία:
Ο Edgar Morin, ομολογει, καιτι άθεος, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μύθο!!
Ομοίως, ο άνθρωπος ξεκομμένος απο την οικογένεια, γινεται μια μηχανή χωρίς αισθηματα που έχει ένα και μοναδικό στοχο την καριέρα και το χρήμα.
Ο Κρίσοφερ Λασ έχει γράψει ένα καταπληκτικό βιβλίο για την πολιορκία της οικογένειας.
Τέλος για την πατρίδα, θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες και ώρες, για το ποιός τελικά οφελειται απο την έλειψη πατρίδας και ρίζας και ποιός είναι ο πιο μεγάλος εχθρός της πατρίδας, σαν νόημα, σαν σύμπλεγμα συναισθημάτων κλπ. κλπ. κλπ.
Βέβαια, αυτά δεν έχουν καμια σχέση με τον ηλίθο το Λαζόπουλο!!!
Απλώς, μια και το έφερε η κουβέντα τα ανέφερα.
Εμενα ο Λαζόπουλος μου φέρνει εμετό!!!!!
@xamogelo το θέμα είναι ότι οι απόψεις του δεν ταιριάζουν ούτε σε αριστερό του ΣΥΝ
@ange-ta αν έχουν χάσει το νόημα τους οι αξίες της αριστεράς, (αλλοίμονο μας!) μήπως αυτό είναι αποτέλεσμα ενός γενικού κομφορμισμού; Εγώ πιστεύω πως τώρα ειδικα οι αξίες της αριστεράς έχουν μεγαλύτερο νόημα και σημασία...
Σχετικά με το "Πατρίς- Θρησκεία- Οικογένεια" δεν αμφισβητώ ότι όλοι μας μεγαλώσαμε σε ένα βαθμό μέσα στο τρίπτυχο... Το θέμα είναι πόσο καλό έκανε αυτό στην κοινωνία, καθώς βλέπουμε όλοι την αποσάρθρωσή της, τη μαζική παραγωγή ανθρώπων περιθωριοποιημένων, και αν αυτού του τύπου η κατήχηση δεν ήταν τελικά μια άκρως ιδιοτελής διαδικασία η οποία είχε στόχο να συσπειρώσει γύρω από την εκκλησία και το έθνος τις μικρομεσαίες τάξεις που είναι επιρρεπείς σε αυτά τα στεγανά έναντι σε κάθε είδους εκσυγχρονισμό ή ριζοσπαστικότητα.
Επίσης φυσικά συμφωνώ ότι ο άνθρωπος χρειάζεται μύθους, το ερώτημα είναι οι μύθοι αυτοί πρέπει να έχουν "νόημα" ώστε να καθησυχάζουν το πόπολο ή να αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα και το μη-νόημα του κόσμου μας;
Η πατρίδα με τη στενή έννοια και οι λαϊκές ρίζες είναι αναγκαίες γιατί μας δένουν με τον κοινό τόπο και τη γεωγραφία αρκεί να μην τα βλέπουμε ως σωτηρία και στεγανό απέναντι σε άλλους λαούς και παραδόσεις όπως κάνουν οι θιασώτες του τρίπτυχου. Κάτι που με ευκολία οδηγεί στον εθνικισμό.
Για την Οικογένεια, όλοι σε οικογένειες ζούμε που προσπαθούμε να προασπίσουμε... Όμως εν τέλει η οικογενειοκρατία είναι ένα είδος κοινωνικής ιδιοτέλειας στην οποία πάνω απ' όλα βάζουμε την στενή μας οικογένεια και οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω μας ας πάνε να πνιγούν.
Επίσης, ας μη ξεχνάμε όσα έχουν γραφεί για τον έντονα εξουσιαστικό χαρακτήρα της πατριαρχικής οικογένειας και πώα αναπαράγεται στο θεσμικό πλαίσιο του καπιταλισμού και της αντιπροσώπευσης ωστε να τροφοδοτεί εν τέλει τους ίδιους τους θεσμούς αυτούς και τα αδιέξοδα τους.
Δηλαδή, ο ατομικισμός δεν αφορά μόνο τα άτομα- αριβίστα και χωρίς συναισθήματα (τα οποία αν κρίνω από την ελληνική πολιτική σκηνή βγαίνουν από "καλές" οικογένειες που τους δίνουν και τη "νομιμοποίηση" που χρειάζονται) αλλά και τον "ατομικισμό" της Οικογένειας όπου μικρές μονάδες ανθρώπων με οικονομικά και κοινωνικά μέσα εξουσιάζουν τις υπόλοιπες μέσα από μια διαδικασία αμείλικτου ανταγωνισμού. (Το δικό μας παιδί να το ανεβάσουμε στην κλίμακα, να το βάλουμε στο Δημόσιο, να το βολέψουμε, να το κάνουμε υπουργό κτλ.)
Θέλω να πω ότι το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια μπορεί να προσφέρει μια κοντοπρόθεσμη ασφάλεια αλλά εκτός του ότι κοιμίζει καθώς πρέπει την κοινωνία, δημιουργεί κλίκες, στεγανά, οικογενειακά δράματα και ανταγωνισμούς ενώ μικρή σχέση έχει με αριστερές αξίες όπως η ισότητα όλων των ανθρώπων, η έλλειξη εξουσιαστικών δομών, η αλληλεγγύη, η οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας, οι κοινοί αγώνες, ο διεθνισμός, η επιστημοσύνη κτλ.
Δεν διαφωνω σε όσα λες. Ετσι σκεφτόμαστε, εμείς οι αριστεροί και πολύ σωστά είναι και ήταν.
Απλώς σήμερα έχουν προστεθεί και κάποιοι άλλοι παράγοντες, που πρέπει να τους συνυπολογίζουμε!
Ξέρεις ποια είναι η ενορχηστρωμένη απάντηση, των υπερασπιστων των μεταλλαγμένων; Οι θρήσκοι ΔΕΝ θέλουν μεταλλαγμένα, γιατι αντιτίθενται στην θρησκεία τους.
(Το άκουσα και σήμερα απο τρείς ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ και μόνο που δεν τους πήρα με τις πέτρες!!)
Βέβαια αυτο είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά δεν είναι είναι Η αλήθεια, γιατι υπάρχουν παααααααααρα πολλοι επιστημονες που είναι επίσης εναντίον.
Σήμερα είναι αναγκαία μια επανατοποθέτηση σε πολλά ζητηματα. Μονο αυτο θέλω να πω.
Δεν διαφωνω ούτε στην πατριαρχικη οικογένεια και την έλειψη δημοκρατιας που επιβάλει στο σπίτι, και όμως η άρχουσα τάξη θέλει να σε απαλλάξει απο κάθε δεσμό, για να σε έχει αποκλειστικά στη δική του εξουσία και να σε κάνει ευκολη λεία του. Ασε που επιβάλει και την εργασία και των δυο μελών της οικογένειας, κυριως για να σε έχει πάντα στην τσίτα!
Η άρχουσα τάξη σήμερα, θέλει να διαλύσει τα πάντα. Και όπως ακούσαμε και το βράδυ στον Ιανό, η κρίση είναι πολύπλοκη και η κρίση της κρίσης είναι ότι δεν υπάρχει αντίθετη ιδεολογία.
Για τη θρησκεία, είναι ένα θέμα που δυσκολεύομαι να καταλάβω με τα ορθολογικά μου κριτιρια, αλλά φαίνεται ότι το όραμα μιας άθρησκης αριστεράς είναι μια πιο μακρυά υπόθεση, ιδίως στη χώρα μας.
Μπορεί, λέω μπορει, να πρέπει να το περνάμε το θέμα ντούκου, μέχρι να κατανοήσουμε καλλίτερα και βαθυτερα την ανθρώπινη φύση.
Μέχρι τότε, αντιστεκόμαστε όσο μπορούμε!
Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα περισσότερο απο όσο είμαι μπερδεμένη εγω η ίδια
Νομίζω ότι σε πιάνω και καταλαβαίνω τι λες... Η κρίση είναι πολυδιάστατη (και αν διαβάσεις και το δοκίμιο του Κουμεντάκη στο "Παγκοσμιοποιημένος Καπιταλισμός..." είναι βέβαια και βιολογική -βλ. μεταλλαγμένα).
Το ζήτημα είναι ότι υπάρχει η τάση στην κοινωνία να στρέφεται πιο έντονα στην οικογένεια ως ανάχωμα στη νέα τάξη. Φυσικά, ειδικά εγώ που είμαι και "μαμάκιας" και εξαρτώμενος ακόμα από την οικογένεια μου, θεωρώ σημαντική την οικογενειακή θαλπωρή στον κόσμο που μεγαλώνουμε.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν έχουμε ταυτίσει την οικογένεια με την πατριαρχία, και με το δογματικό "κλείσιμο" της από άλλους ανθρώπους τους οποίους βλέπουμε ως εχθρούς...
Δυστυχώς, δεν πιστεύω ότι το σύστημα θέλει να αποκόπτει όλους τους δεσμούς, απλά θέλει να αποκόπτει τους δεσμούς οι οποίοι δεν το συμφέρουν και πολύ φοβάμαι ότι η Οικογένεια δεν είναι ανάμεσα σε αυτούς.
Γι' αυτό και η μικρομεσαία οικογένεια ήταν η μονάδα που στήριξε τη Χούντα σε μεγάλο βαθμό, γι' αυτό και η κλειστή αμερικάνικη Οικογένεια είναι η μονάδα που στηρίζει τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό των νεοσυντηρητικών στις ΗΠΑ...
Άλλωστε το σύστημα θέλει την Οικογένεια να αγοράζει μετά μανίας ό,τι "οικογενειακό" πωλείται ειδικά για τους κανακάρηδες που είναι οι κατεξοχήν καταναλωτές, να λειτουργεί ανταγωνιστικά με τις άλλες οικογένειες κτλ.
Θα μου πεις ότι εδώ υπάρχει μια σχετική αντίφαση με τους "φιλελεύθερους" νεοφιλελεύθερους (και όχι τους συντηρητικούς που υποτίθεται "νιάζονται" πιο πολύ) οι οποίοι δεν "επιδοτούν" την οικογένεια σε μεγάλο βαθμό και κόβουν και ό,τι οικογενειακά επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας έχουν απομείνει...
Εδώ μάλλον λειτουργούν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς και του laissez faire παρά πρόκειται για μια στοχευμένη στρατηγική προς διάλυση της Οικογένειας... Άλλωστε οι πλούσιες και ισχυρές οικογένειες ποτέ δεν ένιωθαν άβολα με το φιλελευθερισμό.
Ίσως τελικά αυτό που χρειάζεται, πέρα από τη χρησιμότητα της οικογένειας, είναι μια πραγματικά ουμανιστική παιδεία η οποία θα ωριμάζει τον άνθρωπο και θα τον κάνει να βλέπει κριτικά και την προσκόλληση του στους οικογενειακούς δεσμούς και να τον ωθεί να επιδιώκει πολιτικές, κοινωνικές συμμαχίες με ανθρώπους που μπορεί να έχουν συμπληρωματική αξία με αυτή της οικογένειας.
Για τη θρησκεία θα έλεγα ότι πάντα ήμουν επιφυλακτικός αλλά τελευταία έχω αρχίσει να πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλη αποχαύνωση των μαζών και ειδικά των νέων... Δεν μπορεί το 90% των νέων Ελλήνων να θεωρεί την Εκκλησία σημαντικό και χρήσιμο θεσμό αν θέλουμε στοιχειωδώς να ζητήσουμε μια ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας...
Σε τι θα βασίσουμε τις κοινές μας αξίες και την επιχειρηματολογία μας; Στο ευαγγέλιο, στις 10 εντολές, στην αποκάλυψη, στο γενικόλογο "αγαπάτε αλλήλους" ή στο αντιδραστικό "αν σας χτυπήσουν μια φορά γυρίστε και το άλλο μάγουλο"(που μεταφράζεται αν σας βομβαρδίσουν μια φορά αφήστε να σας βομβαρδίσουν κι άλλη);
Γι' αυτό και πιστεύω ότι πρώτον πρέπει να κάνουμε μια διάκριση κοινωνική ανάμεσα στους θεσμούς που ο ίδιος ο Φωτόπουλος ονομάζει ετερόνομους (όπως η Εκκλησία, το κράτος, η ελεύθερη αγορά κ.α.) και σε όσους έχουν απομείνει που είναι αυτόνομοι (συνελεύσεις, εργατικά συμβούλια κα.)
Και δεύτερον να αξιολογήσουμε τις προτεραιότητες μας...
Φυσικά θα ήταν παράλογο να θεωρήσουμε ως πρώτο κίνδυνο στην αυτονομία των ανθρώπων την ύπαρξη του έθνους, το οποίο ακόμα παίζει κάποιο ρόλο συλλογικής "μνήμης" και ένωσης των λαών μιας χώρας, παρά την ταύτιση του σε μεγάλο βαθμό με το απεχθές κράτος, την εκκλησία και με εθνικισμούς. Ή να υποβαθμίσουμε τον αγώνα που δίνουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα τα οποία λοιδορούνται από τις ελίτ ως "τρομοκρατικά" που αντιστέκονται στην εξωγενή ή στρατιωτική επιβολή των "θεσμών της ελευθερίας" κτλ.
Σε αυτό το τελευταίο, από ό,τι έχω καταλάβει, βρίσκεται η μεγάλη και κρίσιμη διαφορά Φωτόπουλου και "Αυτονομίας ή Βαρβαρότητας" των οπαδών του Καστοριάδη, οι οποίοι θεωρούν ότι ακόμα και τα εθνοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στον κατακτητή, επειδή λειτουργούν "ετερόνομα", δηλαδή είναι φονταμενταλιστικά, θεοκρατικά κτλ. δεν μπορούν να στηριχθούν από τους "αυτόνομους" μέχρι να γίνουν "αυτόνομα"!! Δηλαδή δε δέχονται "διαβάθμιση" στις προτεραιότητες ενός κινήματος αλλά επιζητούν από λαούς οι οποίοι είναι εξαθλιωμένοι και οργισμένοι να δημιουργήσουν το "φαντασιακό" της αυτονομίας και να πατάξουν τη θεοκρατία, τη στιγμή μάλιστα που ακόμα και η Αμερική και η Ελλάδα π.χ. έχουν θεοκρατικά καθεστώτα!
Αυτά είναι που διαιρούν καθοριστικά δυστυχώς τους αριστερούς και έχουν φέρει την Αριστερά σε αυτήν την ποταπή θέση στα μάτια του κόσμου που τους έχει ταυτίσει με τους φιλελεύθερους και τους βολεμένους...
Συγγνώμη για το σεντόνι, ίσως πρέπει να κάνουμε έναν εκτενή διάλογο κάποια στιγμή για τα θέματα αυτά... Σε κάποιο φόρουμ μάλλον.
@ Ικονικός.
καλό το σεντόνι σου!
καλή η τεκμηρίωση!
Να σου πω, όμως και κάτι άλλο. Ο μέγας πονηρός ουμπέρτο Εκο, γράφει ότι ο άλλος πονηρός, ο Μάρξ, ουδέποτε μίλησε ανοικτά κατά της θρησκείας.
Η μόνη του αναφορά είναι αυτη με το όπιο. Αλλά το είπε με διπλή έννοια. Οπιο σαν παρηγοριά και όπιο σαν ύπνωση και αποχαύνωση!
Any way, που λέτε και εσείς οι αγγλομαθείς. Οταν θα βρεθούμε θα το βάλουμε σε ημερήσια διάταξη να το κουβεντιάσουμε:
Πόσο αντιδραστικό παραμένει το σύνθημα:
Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια!
Αμα τελειώσω με τα μεταλλαγμένα θα το αναρτήσω!!
Μαμάκιας , ε;;;;
Εγώ καθόλου, αλλά όταν πήγαινα στη μάννα μου και κάναμε αγκαλιές, ζωντάνευα!!!!!!!!!!!!!
Τωρα δεν μπορώ δυστυχώς να τις κάνω αγκαλίτσες.
Εκκλησία, για να σε ησυχάσω, δεν πατάω. Οταν υπάρχουν κηδείες ή γάμοι κάθομαι απ έξω.
Οταν είμαι μέσα στην εκκλησία αναγκαστικά, (όταν πέθαναν οι γονείς μου) δεν έκανα ούτε έναν στραυρό.
@ange-ta
εννοείται ότι ακόμα και αν έμπαινες στην Εκκλησία και έκανες και σταυρό ακόμα δεν θα σου έκοβα και την καλημέρα!! Χεχε, αστειεύομαι...
Όσο για τον Μαρξ έχεις δίκιο, αν και όλοι οι περισσότεροι μαρξιστές θεωρητικοί καθώς και οι πρώτοι αναρχικοί-σοσιαλιστές απέρριπταν ρητά τη θρησκεία, εξ ου και η αθεϊα στον υπαρκτό...
Όσο για το μαμακικό, κατάλοιπα του παρελθόντος τα οποία ελπίζω ότι τα ξεπερνάω... Βέβαια και πόσοι άνδρες δεν είναι μαμάκιες θα μου πεις!
Φυσικά για συζήτηση θα είχε ενδιαφέρον το τρίπτυχο "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια"...
Και ομως αγαπητε οικοδεσποτη, πλεον υπαρχουν σοβαρες ενδειξεις για σχεσεις παιδοφιλιας και γενετικου υποβαθρου:
Beginning in 2002, other researchers, most notably Canadian sexologists James Cantor and Ray Blanchard and their colleagues, began reporting a series of findings linking pedophilia with brain structure and function: Pedophilic (and hebephilic) men have lower IQs,[34][35][4] poorer scores on memory tests,[34] greater rates of non-right-handedness,[34][4][36][37] greater rates of school grade failure over and above the IQ differences,[38], lesser physical height,[39] and several differences in MRI-detected brain structures.[40][41][42] These recent findings suggest that there are one or more neurological characteristics present at birth that cause or increase the likelihood of being pedophilic.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pedophilia#Biological_findings
Φίλε @tkas
ενδιαφέροντα τα στοιχεία σου. Το θέμα είναι ότι γενετικές προδιαθέσεις υπάρχουν για πολλά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, όμως από αυτό μέχρι να πεις ότι οι παιδόφιλοι "γεννιούνται έτσι", ειδικά όταν είναι σε εξέλιξη αυτές οι έρευνες, μεσολαβούν έτη φωτός.
Η επισημανση σου με βρισκει απολυτα συμφωνο. Ο λογος που εθεσα τα στοιχεια αυτα στην διαθεση σου ειναι πως γενικα δεν μου αρεσουν οι εντονοι χαρακτηρισμοι. Γενικα ομως συμφωνω με τη θεση του post σου
To "ρατσιστικό απολίθωμα" πήγαινε κυρίως στην έμμεση ταύτιση ομοφυλοφιλίας, νεκροφιλίας και παιδοφιλίας που έκανε ο εν λόγω κύριος.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτά που γράφεις. Είχα γράψει κι εγώ κάτι παλαιότερα, αν και όχι τόσο καλό κείμενο όπως το δικό σου. Παρόλα αυτά αν θες να το διαβάσεις θα το βρεις εδώ. Καλησπέρα.
Καλώς τον Strahd! Χρόνια και ζαμάνια! Όλα καλά βρε παιδί; Πώς πάει το cinemascope;
Θα διαβάσω σίγουρα τα κείμενα σου και το blog σου!
Ο Λαζόπουλος μου φέρνει αλεργεία. Αλλά στην περίπτωση των παιδόφιλων συμφωνώ μαζί του και επαυξάνω. Όσο για την απαξίωση των ομοφυλόφιλων, είναι απλώς προπέτασμα, για να καλύψει την δική του «τρύπα». Σιγά τον άντρακλα και δη αριστερό! Εκεί κατάντησε η αριστερά, να φιλοξενείται σε πολυτελή ξενοδοχεία της Ν. Υόρκης και υπερπολυτελείς θαλαμηγούς μεγιστάνων; Πού τα πουλάει τα παραμύθια, το σίχαμα; Η εκπομπή του είναι θλιβερή υποκουλτούρα, ο ίδιος δε προσωποποιημένη η υποκρισία. Αλλά στον λιντσάρισμα των παιδόφιλων, ναι, συμφωνώ μαζί του.
@ ange-ta: "Ετσι σκεφτόμαστε, εμείς οι αριστεροί"
Καλόοοοοοοοοοοοοοοοο, το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; :-))))))))))
Σε φαντάζομαι με γενιάδα Βελουχιώτης και μαχαίρι στα δόντια.
ωραια τα λετε παιδια. Συγχαρητηρια για το blog ikonikos! Και το αρθρο πολυ ενδιαφερον!
-Ασχετο: η φωτο παραπεμπει σε καποια ταινια; Κατι θυμιζει παντως!..
theloksilagiatisoba καλώς σε βρήκαμε και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αν και νομίζω ότι το ότι εδώ και καιρό γράφω πολύ αραιά στο μπλογκ ίσως δηλώνει πως δεν έχω τελικά ιδιαίτερη διάθεση για μια κάποια συγγραφή, ειδικά όταν βλέπω το πώς λειτουργούν τα οργανωμένα και συνεπή μπλογκ.
Πολύ όμορφο το μπλογκ σου με πολύ καλή αισθητική και εναλλακτικά προσανατολισμένο. Θα σε επισκέπτομαι σίγουρα!
Δημοσίευση σχολίου