Το κλου της: Το χώσιμο στον κεντρικό άθλιο ρόλο της ΕΛΕ, και έτσι και σε όλη την "Αριστερά" που τη στηρίζει (δήθεν "κριτικά"), από ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ, ΕΠΑΜ, αλλά και διάφορους "ελευθεριακούς".
http://www.zougla.gr/blog/article/520751
--
Αναδημοσιεύω το παρακάτω βίντεο - απάντηση στο εθνικιστικό, ανιστόρητο (ιστορική συνέχεια κτλ. - η ελεύθερη αγορά, η "δημοκρατία" - αντιπροσωπευτική δημοκρατία!- είναι ελληνική εφεύρεση και άλλες παπάτζες), εντελώς αταξικό και ενσωματωμένο στις επιταγές του διεθνοποιημένου συστήματος ότι "όλοι έχουμε τη δυνατότητα να θριαμβεύσουμε μέσα στο σύστημα", βίντεο της Μουτσάτσου, από τον "Σπύρο" στο
Το κάνω γιατί μου αρέσει ο (εκτιμώ) πραγματικός αυθορμητισμός του, που πηγάζει μέσα από την οργή των νέων ανθρώπων στα ετεροκαθοριζόμενα στρώματα, αλλά και την προσπάθεια σύνθεσης εμπειρικών δεδομένων που ανατρέπουν τα συστημικά ψέμματα, με μια λαϊκή αλλά μάλλον υπερ-απλουστευτική και αρκετά αταξική προσέγγιση για τα αίτια και τη λύση σε αυτά (της προσέγγισης ότι μαυρίζουμε μαζικά απλά το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και λίγο πολύ έγινε το πρώτο βήμα), παίρνοντας πάντα υπόψη ότι δεν μιλάμε βέβαια για "σοβαρό" πολιτικό βίντεο, αλλά σίγουρα πολιτικοποιημένο, όπως κάθε μιντιακό προϊόν (εναλλακτικό ή μη).
Δηλαδή, παρότι μου αρέσει που ο Σπύρος εστιάζει (από τις σπάνιες φορές) στη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, στα συστημικά ψέμματα για τους δημόσιους υπαλλήλους και τους μετανάστες κτλ., με προβληματίζει το γεγονός ότι ακολουθεί το (αποτυχημένο ήδη σε παγκόσμια κλίμακα) μοτίβο των "Αγανακτισμένων" και του Occupy Movement, του (δήθεν) 99%, αλλά και απλά της σημασίας της ψήφου διαμαρτυρίας κατά των κομμάτων εξουσίας κτλ..(Η επίθεση στο "τραπεζικό σύστημα" όπως κάνει και το Occupy Movement, λες και το τραπεζικό σύστημα δεν είναι οργανικό κομμάτι του συστήματος της Αγοράς αλλά κάτι το ξεχωριστό, είναι ενδεικτική)
Και το γράφω αυτό γιατί βέβαια δεν είναι απλά το ζήτημα το να μαυρίσουμε το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ή να καταδικάσουμε την κοινοβουλευτική Χούντα. Αυτό γίνεται ήδη από την πλειοψηφία του κόσμου που δεν έχει αντικειμενικό συμφέρον με το να στηρίξει τη Χούντα αυτή, και μέσα από την καθημερινή μας επαφή το καταλαβαίνουμε. Οι υπόλοιποι στα λαϊκά στρώματα που στηρίζουν έμμεσα ή άμεσα τη Χούντα δεν θα μεταπειστούν απλά επειδή θα τους "κράξουμε" ή θα τους ανεβάσουμε το ηθικό, εκτός ίσως και αν δουν ότι υπάρχει άλλη προοπτική για μια άλλη κοινωνική οργάνωση - κάτι που λείπει από το βίντεο.
Η θέση της ρήξης με τον δικομματισμό (λες και είναι απλά τα κόμματα εξουσίας που στηρίζουν το σύστημα έμμεσα ή άμεσα) είναι σχετικά αφελής (και προωθείται άλλωστε συνεχώς από μορφώματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ) γιατί αψηφά ότι η πολιτική εξουσία δεν μπορεί να διαχωριστεί ποτέ από την οικονομική. Και ότι η οικονομική εξουσία (όχι μόνο με τη στενή εισοδηματική, αλλά με την έννοια οικονομικής δύναμης και του στάτους που πηγάζει από το σύστημα) σε μια οικονομία της Αγοράς επηρεάζει πολύ ευρύτερα "πολιτικά στρώματα", τάξεις και μορφώματα από τον δικομματισμό. Και ούτε ο κόσμος στηρίζει με τόσο μεγάλο ποσοστό τα κόμματα εξουσίας και τα δεκανίκια τους επειδή απλά είναι μαλάκες για παρόμοιους λόγους.
Έτσι, οι εκλογές δεν προκηρύχθηκαν βασικά λόγω κάποιας λαϊκής πίεσης (παρά τις σημαντικές εξελίξεις με τις εξεγέρσεις στις 12 Φλεβάρη κτλ., το κράξιμο των πολιτικάντηδων των κομμάτων εξουσίας όπου σταθούν και όπου βρεθούν κτλ.), αλλά είχαν ήδη μετρήσει οι ελίτ της Χούντας τα κουκιά τους, για να τις προκηρύξουν και να πάρουν στη συνέχεια έναν καταιγισμό αντιλαϊκών μόνιμων μέτρων, οδηγώντας σε πρωτοφανές ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου.
Αλήθεια, όμως, η εκφυλισμένη Αριστερά (που περιλαμβάνει το συστημικό τόξο των στελεχών της ΕΛΕ - ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που βάζουν επίσημα ως "κόκκινη γραμμή" την έξοδο από το...ευρώ, και μιλούν για ...εθνικοποιήσεις μέσα στην... ΕΕ των 4 ελευθεριών και της παγκοσμιοποίησης!!), γιατί να είναι πιο αξιόπιστη από τα κόμματα εξουσίας και γιατί να την εμπιστευτεί ένας απλός μικρομεσαίος πολίτης που δεν είναι μεν Χρυσή Αυγή, αλλά και δεν έχει γενικά και κάποια επαφή (εύλογα θα έλεγα με το κατάντημα της) με την Αριστερά;
Ίσως θα έπρεπε να προβληματίσει τον Σπύρο ο ρόλος αυτών των μορφωμάτων στο άγριο καπέλωμα των πλατειών της "άμεσης δημοκρατίας" (ο "Θεός" να την κάνει) στο Σύνταγμα, μαζί με τους "ελευθεριακούς"/"αυτόνομους" συνοδοιπόρους τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε διαφημίζει την "άμεση δημοκρατία" και στο προεκλογικό του πρόγραμμα!
Ίσως θα έπρεπε να προβληματίσει τον Σπύρο ότι και η ίδια αυτή "Αριστερά", που ανέδειξε ως κύριο θέμα της το Χρέος (βλ. π.χ. Μαρκέτο, θιασώτη της ΕΛΕ, στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αγαπημένο ακαδημαϊκό της "ελευθεριακής" ΑΚ και των στημένων "πλατειών" της αμεσοδημοκρατίας, στην εκπομπή του Σαββίδη προχτές να λέει επί λέξη "το κεντρικό ζήτημα της ελληνικής οικονομίας σήμερα είναι το Χρέος").
Ίσως θα έπρεπε να τον προβληματίσει το γεγονός πως το μόνο με το οποίο ασχολείται (μια βόλτα στα τουίτερ των στελεχών και φίλων της "Αριστεράς" είναι ενδεικτική) είναι τι είπε ο γραφικός μέσα στην αθλιότητα του, Πορτοσάλτε, ο ΣΚΑΙ, η Καθημερινή, ο Πάσχος, το MEGA κτλ. και ο (ανταγωνιστής) Κουβέλης, λες και το ζήτημα είναι, ειδικά σήμερα, μόνο οι πολιτικές ελίτ της Χούντας και τα φερέφωνα τους, και όχι ένα σύμπλεγμα πολιτικών και κοινωνικών/ταξικών συμφερόντων που περιλαμβάνει τα ανώτερα μεσαία και προνομιούχα στρώματα (και τους "μαλάκες" κολλητούς τους που δεν ανήκουν σε αυτά αλλά πολλές φορές ελπίζουν ότι θα γίνουν χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη) μέσα από τη στρατηγική τους επιλογή για παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη διεθνοποιημένη Οικονομία της Αγοράς/Παγκοσμιοποίηση.
Πρόκειται λοιπόν για ένα δίκτυο συμφερόντων που εκτείνεται πολύ περισσότερο από τα 2 κόμματα εξουσίας και κάποιους αμετανόητους ψηφοφόρους τους. Εκτείνεται σε όλο τον χώρο της εκφυλισμένης Αριστεράς και "αναρχίας", που προβάλλει τη Χρεολογία ως κυρίαρχο θέμα της δημόσιας συζήτησης, που μιλάει απλά για έξοδο από το ευρώ (και σε τρία τέρμινα "βλέπουμε" και για την ΕΕ) (και μάλιστα λοιδορώντας όσους λένε - από αντισυστημική σκοπιά-, ότι η παραμονή στην ΕΕ και η έξοδος από το ευρώ μπορεί να είναι ακόμα χειρότερη για τα λαϊκά στρώματα), την Αριστερά και "αυτονομία" που κατατάσσει λίγο-πολύ ως συνωμοσιολογία τη νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, την υπερεθνική ελίτ, και κατά συνέπεια και τις σημερινές ταξικές διαιρέσεις, ενώ την ίδια στιγμή αγκαλιάζει τα συνωμοσιολογικά εμπορικά προϊόντα για μαζικό αποπροσανατολισμό, όπως το Debtocracy, το Catastroika (καλή ώρα) και το "Δόγμα του Σοκ" της Κλάιν.
Πρόκειται για την Αριστερά και την ίδια στιγμή, την "αναρχία" του ιντιμίντια που ακόμα στηρίζει την όποια οικονομική "θεωρία" της στις σοσιαλδημοκρατικές και φιλο-συστημικές θέσεις τύπου Μηλιού (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) περί "διεθνιστικής" παραμονής στην ΕΕ (και το ευρώ) ως... ελευθεριακές και προχωρημένες!
Δεν πρόκειται λοιπόν απλά για το "1%" ενάντια στο "99%". Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα τμήματα πληθυσμού που έχουν αντικειμενικούς λόγους να στηρίζουν τις ελίτ, και αυτά δεν μεταστρέφονται επειδή απλά θα τους νουθετήσουμε. Δεν πρόκειται απλά για θέμα να καταψηφίσουμε αγκαλιασμένοι και ενωμένοι τα κόμματα εξουσίας και τα δεκανίκια τους. Σήμερα (και αύριο βέβαια, μετά τις εκλογές) κρίνεται το μέλλον και η ιστορία ενός ολόκληρου λαού, καθώς και αυτών στην περιφέρεια της ΕΕ, και στο μέλλον, από το αποτέλεσμα αυτής της κοινωνικής πάλης, το μέλλον και των υπόλοιπων λαών ακόμα και στο κέντρο της ΕΕ.
Το ζήτημα είναι λοιπόν πώς αποδεσμευόμαστε από το κτηνώδες διεθνοποιημένο σύστημα και τους μηχανισμούς τους, και ποιες πολιτικές δυνάμεις παίρνουν θέση (με ό,τι -αμετανόητα πολλές φορές- προβλήματα και αν έχουν) για το ΚΡΙΣΙΜΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΈΝΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΕ.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά, και θα ήταν ανόητο να υποστηριχτεί, ότι ακόμα και αν ανέβουν αυτές οι δυνάμεις εκλογικά, ότι την επόμενη μέρα βγήκαμε από την ΕΕ και κάναμε αυτοδύναμη Οικονομία που θα βγάλει τον λαό από την κρίση - καθώς, εκτός του ότι οι εθνικές εκλογές λειτουργούν και ψηφοθηρικά για όλα τα κόμματα (ακόμα και σήμερα), η μεγάλη δύναμη που στηρίζει (με μια δογματική και παλαιομαρξιστική ανάλυση) την άμεση έξοδο από την ΕΕ (ΚΚΕ) έχει χάσει κάθε πρωτοβουλία για να πρωτοστατήσει σε ένα Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης, τσουβαλιάζοντας την έξοδο από ΕΕ με τη λαϊκή εξουσία (σε συνθήκες όπως η σημερινή!), ενώ την ίδια στιγμή θεωρεί τη σημερινή κατάσταση μια ακόμα "πολιτική και ενδο-ιμπεριαλιστική κανονικότητα", παρότι μιλάμε για κοινοβουλευτική Χούντα και οικονομική Κατοχή.
Η σημερινή συγκυρία όμως δείχνει ότι μόνο αν ανέβουν οι καθαρά αντι-ΕΕ δυνάμεις (και ένα σημαντικό εργαλείο γι' αυτό είναι οι επερχόμενες εκλογές για όσους ψηφίσουν σε αυτές) θα είναι που η υπερεθνική ελίτ και οι ντόπιες και ξένες οικονομικές ελίτ (και οι wannabe "Αριστεροί" ντόπιοι αντικαταστάτες της κοινοβουλευτικής Χούντας) "θα τα βρουν κωλυόμενα" στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία, όπου ούτε άγριες ή γενικές απεργίες διαρκείας γίνονται, ούτε οι λαϊκές εξεγέρσεις φαίνεται ότι διατηρούν τη δυναμική τους.
Γιατί είναι ακριβώς στρατηγική επιλογή τόσο της υπερεθνικής, όσο και της ντόπιας ελίτ, αλλά και πολλών ακαδημαϊκών και στελεχών της έκφυλης Αριστεράς, που ωφελούνται από τα ερευνητικά κονδύλια και χορηγίες της ΕΕ, αλλά και φτιάχνουν ισχυρό κοινωνικό στάτους (μέσα στην κοινωνική κινητικότητα που τους επιτρέπει η επιρροή των κομμάτων τους και οι "παρέες" των κολλητών τους στον "ελευθεριακό χώρο" των ατομικών "δικαιωμάτων") η παραμονή μέσα στην ΕΕ, και συνεπώς στη νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση.
Το ότι οι "Αριστερές" δυνάμεις αυτές βάζουν μαζί με άλλα αιτήματα, άλλης ποιότητας και περιεχομένου, ως τσόντα το θέμα της ΕΕ δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, γιατί καμία από αυτές δεν θέτει το θέμα της ΕΕ ως ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ για την έξοδο από τη σημερινή κρίση, τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και για το χτίσιμο μιας απελευθερωτικής κοινωνίας.
Το βίντεο του Σπύρου είναι ένδειξη ότι υπάρχει δημιουργικός κόσμος που προσπαθεί να υπερβεί τις συστημικές περιχαρακώσεις και τα άθλια διλήμματα των ελίτ (EE ή καταστροφή, φιλελευθερισμός ή Βόρεια Κορέα κ.ο.κ.) σε κάθε επίπεδο, είτε αυτές προέρχονται κατευθείαν από την αρχική πηγή (υπερεθνική ελίτ - κοινοβουλευτική Χούντα), είτε έμμεσα από την οργανωτική "Αριστερά" του αριβισμού, της αρπαχτής, των "κολλητών", της προώθησης των "ατομικών δικαιωμάτων", της απάτης, του φιλελευθερισμού, αν και στο δεύτερο σκέλος, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος που πρέπει να διανυθεί.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου