Έξοδος τώρα από την διεθνοποιημένη Οικονομία της Αγοράς, την αντιπροσωπευτική ψευτο"Δημοκρατία" και την ΕΕ που εκφράζουν το σύστημα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης! Χτίζουμε τώρα τις βάσεις μιας αυτοδύναμης οικονομίας και Πολιτείας, μια αποκεντρωμένη και αυτεξούσια κοινωνία με στόχο τη συνομόσπονδη Περιεκτική Δημοκρατία των λαών!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 27, 2008

Βίντεο - συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου στον Oliver Ressler για την περιεκτική δημοκρατία, με μια εισαγωγή στην οικονομική δημοκρατία

Μπορείτε να το δείτε και σε υψηλή ανάλυση μπαίνοντας στο site του YouTube. Περιλαμβάνονται ελληνικοί υπότιτλοι: αφού πατήσετε "Play" κάντε κλικ στο κουμπί με το τρίγωνο, κλικ στο βελάκι δίπλα στο CC και επιλέξτε "Greek Subtitles". Καλή θέαση, για ένα ελπιδοφόρο και απελευθερωτικό 2009!

1ο μέρος: Η μαζική πολυδιάστατη κρίση. Γιατί χρειαζόμαστε μια περιεκτική δημοκρατία. Η έννοια της δημοκρατίας στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και οικολογική σφαίρα.

2ο μέρος: Δημοκρατία στο κοινωνικό και οικολογικό επίπεδο. Οικονομική δημοκρατία.

3ο μέρος: Οικονομική δημοκρατία. Σύστημα βασικών και μη-βασικών πιστώσεων/κουπονιών. Επιθυμητότητα εργασίας και κάλυψη βασικών (κοινωνικών) και μη-βασικών (ατομικών) αναγκών που οδηγεί στην ατομική και συλλογική αυτονομία στην οικονομική σφαίρα

4ο μέρος: Η συνοπτική πρόταση για οικονομική δημοκρατία /παραδείγματα - Η μεταβατική στρατηγική προς μια περιεκτική δημοκρατία

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18, 2008

Συζήτηση για την αδήριτη, πλέον, ανάγκη μιας αντισυστημικής συμμαχίας



Περιεκτική Δημοκρατία


Η επιτακτική ανάγκη για μια αντισυστημική συμμαχία

Ομιλία – συζήτηση


Ομιλητές:

Τάκης Φωτόπουλος, Γιάννης Ελαφρός, Νίκος Μολυβιάτης και άλλοι


ΠΕΜΠΤΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 στις 8 μ.μ.

Νομική Σχολή Αθηνών, Ακαδημίας 42, 2ος όροφος, αμφιθ. 1


Μια αντισυστημική συμμαχία αποτελεί επιτακτική ανάγκη σήμερα στη χώρα μας εάν δεν θέλουμε η σημερινή ρεφορμιστική «αντι-νεοφιλελεύθερη» συμμαχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της ρεφορμιστικής Αριστεράς να παγιώσει μια ιδεολογική ηγεμονία πάνω στους νέους κυρίως ακτιβιστές, παρασύροντας τους σε αγώνες για βελτιώσεις του συστήματος, μέχρις ότου να ενσωματωθούν και αυτοί στο σύστημα, όπως και οι συνιστώσες της ρεφορμιστικής συμμαχίας.

Οι στόχοι και η σύνθεση της αντισυστημικής συμμαχίας

Οι στόχοι μιας τέτοιας συμμαχίας θα μπορούσαν να είναι οι εξής:

α) να απεγκλωβίσει τα σημαντικά λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τους νέους που σήμερα εγκλωβίζονται στη ρεφορμιστική Αριστερά και τις διάφορες εκφάνσεις της (ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Κοινωνικό Φόρουμ, Οικολόγοι-Πράσινοι κ.λπ.).

β) να δώσει σύγχρονο νόημα στον αντισυστημικό αγώνα που διεξάγουν σήμερα τα κομμουνιστογενή και αντιεξουσιαστικά κινήματα, εκδημοκρατίζοντας στην πορεία τα κινήματα που μετέχουν στη συμμαχία αυτή. Έτσι, μια τέτοια συμμαχία θα έδινε τη δυνατότητα σε όλες τις αντισυστημικές δυνάμεις να απευθυνθούν σε ένα ολόκληρο νέο κόσμο, πέρα από τα στεγανά γύρω από την κάθε σημερινή οργάνωση, επιτυγχάνοντας μια γενικότερη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ανανέωση της αντισυστημικής Αριστεράς στη χώρα μας.

Μια τέτοια αντισυστημική συμμαχία, όπου βέβαια κάθε συλλογική συνιστώσα της θα διατηρούσε την απόλυτη ιδεολογική και πολιτική αυτονομία της, θα μπορούσε ν’ απευθυνθεί σε κάθε αντισυστημική συλλογικότητα στη χώρα μας, δηλαδή κάθε συλλογικότητα που θα συμφωνούσε πάνω σε ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα το οποίο θα θεμελιωνόταν στη σαφή αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας», και φυσικά των πολιτικών και οικονομικών εκφράσεων του συστήματος αυτού στην χώρα μας (Ε.Ε., Ν.Α.Τ.Ο. κ.λπ.).

Το γεγονός ότι άλλες από τις συνιστώσες δυνάμεις μιας τέτοιας συμμαχίας υιοθετούν ως τμήμα της στρατηγικής τους ακόμη και τη συμμετοχή στη κοινοβουλευτική διαδικασία, άλλες δέχονται τη συμμετοχή μόνο στις τοπικές εκλογές, και άλλες απορρίπτουν κάθε συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες δεν θ’ αποτελούσε εμπόδιο στη κατάστρωση ενός ελάχιστου μεταβατικού προγράμματος το οποίο η κάθε συνιστώσα της συμμαχίας αυτής θα μπορούσε να προωθεί, μαζί με τους δικούς της ιδιαίτερους στόχους και στρατηγική. Στο βαθμό που οι επί μέρους στόχοι των διαφόρων συνιστωσών δεν θα βρισκόντουσαν σε θεμελιακή αντίθεση με τους συμφωνηθέντες στόχους της συμμαχίας, η αρχή της αλληλεγγύης που θ’ αποτελούσε καθοριστική οργανωτική αρχή της συμμαχίας, θα επέβαλλε την αλληλο-υποστήριξη των αγώνων των διαφόρων συνιστωσών και ιδιαίτερα αυτών που αφορούν το κτίσιμο των νέων θεσμών της μελλοντικής κοινωνίας, καθώς και των αγώνων για την υπεράσπιση κεκτημένων δικαιωμάτων, την προστασία της εργασίας ή του περιβάλλοντος κ.λπ. ―πάντοτε βέβαια στη βάση της αντισυστημικής πλατφόρμας που καθορίζουν οι κοινοί στόχοι της συμμαχίας, η οποία άλλωστε θα τους διαφοροποιούσε από τους αντίστοιχους αγώνες της ρεφορμιστικής Αριστεράς.

Πρόταση για ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα της αντισυστημικής συμμαχίας

Το ελάχιστο κοινό πρόγραμμα στο οποίο θα έπρεπε να συμφωνήσουν όλες οι συνιστώσες μιας τέτοιας αντισυστημικής συμμαχίας θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να περιέχει και τους εξής στόχους:

  • την έξοδο από την Ε.Ε. και το Ν.Α.Τ.Ο. που θα μείωνε την σημερινή ασφυκτική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση της χώρας από την υπερεθνική ελίτ και την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, η οποία κάνει σχεδόν ανέφικτη την μετάβαση σε μια νέα κοινωνική, οικονομική και πολιτική οργάνωση.

  • τη ριζική διοικητική αποκέντρωση με βάση νέους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς που θεσμοθετούν την οικονομική δημοκρατία, η οποία βασίζεται στην συλλογική ιδιοκτησία και έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής από τους ίδιους τους πολίτες, την πολιτική δημοκρατία, η οποία βασίζεται στις συνελεύσεις γειτονιάς και τις κοινοτικές συνελεύσεις στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων, την κοινωνική αυτοδιαχείριση που εξασφαλίζουν οι θεσμοί της αυτοθέσμισης στους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης κ.λπ. και τέλος την οικολογική δημοκρατία.

  • την απο-ιδιωτικοποίηση και αντίστοιχη κοινωνικοποίηση των υπηρεσιών που καλύπτουν βασικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Επικοινωνίες, ΕΡΤ κ.λπ.)

  • την πλήρη απασχόληση με βάση την δημιουργία θεσμών οικονομικής δημοκρατίας στο τοπικό επίπεδο που συνομοσπονδιοποιούνται στο περιφερειακό και εθνικό επίπεδο.

  • τον απόλυτο χωρισμό Εκκλησίας από το κράτος σαν ένα πρώτο βήμα στην δημιουργία μιας ορθολογικής κοινωνίας, χωρίς αυτό ν’ αποκλείει την ατομική πίστη σε ανορθολογικές δοξασίες όπως αυτές των διαφόρων θρησκειών, προϋποτιθέμενου όμως ότι οι πολίτες που εμφορούνται από παρόμοιες δοξασίες θα υπόκεινται στις αποφάσεις των συνελεύσεων οι οποίες —και μόνον― εκφράζουν την βούληση της ορθολογικής δημοκρατικής κοινωνίας.

  • τη δημιουργία εναλλακτικών αντισυστημικών Μ.Μ.Ε. που θα εκφράζουν το ελάχιστο κοινό πρόγραμμα της αντισυστημικής συμμαχίας, ώστε να σπάσει το σημερινό μονοπώλιο που ασκεί η ρεφορμιστική Αριστερά στα «προοδευτικά» Μ.Μ.Ε., εκδοτικούς οίκους, ηλεκτρονικά μέσα κ.λπ. με βάση τα οποία καθιερώνει την ιδεολογική ηγεμονία της.

Συμπεράσματα

Όλα θα εξαρτηθούν από το αν θα έχει δημιουργηθεί στο μεταξύ μια ισχυρή αντισυστημική τάση που θα μπορεί να παίξει ρόλο πραγματικής αριστερής αντιπολίτευσης ή όχι.

Αν η αντισυστημική Αριστερά σήμερα καμαρώνει, κοντόφθαλμα, για την αύξηση του ποσοστού της και δεν διαβλέπει ότι η ρεφορμιστική Αριστερά αποκτά αυξανόμενα και στην Ελλάδα ―όπως ήδη έχει επιτύχει στο εξωτερικό, με την αμέριστη υποστήριξη των Μ.Μ.Ε., ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών, που σήμερα καθορίζουν τι σκέφτεται ο μέσος πολίτης― την ιδεολογική ηγεμονία ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους, τότε αύριο θα είναι πολύ αργά. Μόνο μια ενωμένη και πραγματικά ανανεωμένη αντισυστημική Αριστερά θα μπορούσε ν' αντιταχθεί πραγματικά στις ελίτ, αλλά και στη σημερινή ηγεμονία του σοσιαλφιλελευθερισμού και της ρεφορμιστικής Αριστεράς.

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008

Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org

περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

Eπικοινωνία: peridimok@hotmail.com

Ο σκοπός του Newsetter που καθιερώσαμε είναι να σας κρατάει ενήμερους για όλες τις πρόσφατες δημοσιεύσεις και εκδηλώσεις που αφορούν το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας. Αν δεν θέλετε να σας στέλνουμε τα ενημερωτικά αυτά e-mails παρακαλoύμε να μας ενημερώσετε πατώντας εδώ.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 11, 2008

"Τι κάνουμε τώρα;" (1) Άμεσες και μεταβατικές στρατηγικές μετασχηματισμού της κοινωνίας σε μια Περιεκτική Δημοκρατία

Σε μια περίοδο δικαιολογημένης κοινωνικής αντίστασης (UPDATE: και ενώ νέες δραματικές αποκαλύψεις (1, 2) "εμπλουτίζουν" την ολοκληρωτική, πλέον, άμεση και έμμεση συστημική βία), η οποία αποκορυφώθηκε με αφορμή τη φασιστική εκτέλεση του Αλέξη που τη μετέτρεψε σε εξέγερση αντιβίας με μαζικά χαρακτηριστικά, παρά τον ασαφή στόχο και την αναμενόμενη έλλειψη δημοκρατικής αυτο-οργάνωσης (κάτι που υπήρχε και στον Μάη του '68 που όλοι οι ιδεολόγοι του συστήματος, οι οποίοι ζητούν ακόμα και να βγει ο στρατός στους δρόμους, "θαυμάζουν"), κάτι που επέτρεψε σε "δευτερεύον στάδιο" σε προβοκάτορες και μπαχαλάκηδες (με την έμμεση παρότρυνση της πολιτικής ελίτ και την άμεση της αστυνομίας) να πάρουν τη σκυτάλη μιας μορφής "τυφλής" βίας που τόσο προβλέψιμα κάνει τους αστούς να μιλούν για "αίσχη" και "ντροπή" (όταν μάλιστα οι ίδιοι νομιμοποιούν εσκεμμένα ή μη ένα πλέον παγκόσμιο σύστημα που εξολοθρεύει και εξευτελίζει εκτατικά δις κόσμου και ούτε καν η ίδια η αφορμή της εν ψυχρώ δολοφονίας γι' αυτούς εξηγεί), όλο και περισσότερος κόσμος ρωτάει για τις προτάσεις της άμεσης δράσης και κινητοποίησης του κόσμου, που έχει κάνει η Περιεκτική Δημοκρατία.

Σε αυτό το πολύ σημαντικό κείμενο που δημοσιεύτηκε πριν μερικά χρόνια στο διεθνές περιοδικό "Democracy & Nature", η Π.Δ. και ο κύριος θεωρητικός της προτείνουν μια στρατηγική για το "τώρα" ως το "τότε" σε έναν λαϊκό αγώνα για εγκατάσταση μιας συνομοσπονδίας Περιεκτικών Δημοκρατιών.

Φυσικά, η βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη στρατηγική, οι άμεσες δράσεις, όπως και όλο το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας βρίσκονται συνεχώς σε μια δημιουργική διαδικασία αμφισβήτησης και κάθε πρόταση που μπορεί να δειχτεί ότι είναι συμβατή με τον δημοκρατικό ορθολογισμό και τις αυτόνομες αξίες, από την "υποκειμενική" μεριά, και την ίδρυση πραγματικά δημοκρατικών θεσμών που προάγουν την ατομική και συλλογική αυτονομία, από την "αντικειμενική", μπορεί να ενταχθεί και αυτή στην ευρεία σύνθεση της Περιεκτικής Δημοκρατίας για την απελευθέρωση του ανθρώπου.

Παραθέτω, λοιπόν, κάποιες από τις προτάσεις για άμεση δράση, αυτο-οργάνωση και αλλαγή των αξιών και θεσμών σε δημοκρατικό επίπεδο που κάνει η Π.Δ. στο συγκεκριμένο άρθρο, αποφεύγοντας να παραθέσω εδώ κάποιες πιο προχωρημένες αναφορές σε δημοκρατικούς θεσμούς που δεν είναι τόσο γνωστοί στην Ελλάδα αλλά έχουν προταθεί ή εφαρμοστεί από ριζοσπαστικά ρεύματα στο Πράσινο κίνημα ή αναρχικούς χώρους όπως οι δημοτικοί πιστωτικοί συνεταιρισμοί, τα σχήματα LETS κλπ., που αφορούν όμως σε ένα μεταγενέστερο στάδιο προς τη μετάβαση σε μια Π.Δ.

Παρόλα αυτά, θα σας ενθάρρυνα να διαβάζατε όλο το κείμενο, διότι έχω την εντύπωση ότι δίνει μια πολύ χρήσιμη και αναλυτική εικόνα του προτάγματος και της άμεσης και βραχυπρόθεσμης στρατηγικής του, ειδικά τώρα που η απάντηση στο ερώτημα "τι κάνουμε;" γίνεται ολοένα και πιο αναγκαία!


Ένα νέος είδος πολιτικής οργάνωσης


Είναι σαφές ότι ο νέος τύπος πολιτικής οργάνωσης οφείλει να αντανακλά την επιθυμητή δομή της κοινωνίας. Η πολιτική οργάνωση δεν μπορεί βέβαια να είναι το συνηθισμένο πολιτικό κόμμα, αλλά μία μορφή «δημοκρατίας εν δράσει», η οποία θα αναλάβει διάφορες μορφές παρέμβασης στο τοπικό επίπεδο, πάντοτε ως μέρος ενός περιεκτικού προγράμματος για κοινωνικό μετασχηματισμό, με στόχο την τελική αλλαγή κάθε τοπικής εξουσίας σε μία περιεκτική δημοκρατία. Οι μορφές αυτές παρέμβασης θα πρέπει να επεκταθούν σε κάθε τμήμα ενός πλατιά οριζόμενου δημόσιου χώρου και θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν:

  • Στο πολιτικό επίπεδο, τη δημιουργία «σκιωδών» πολιτικών θεσμών που βασίζονται στην άμεση δημοκρατία (συνελεύσεις γειτονιάς, κ.λπ.), καθώς και διάφορες μορφές άμεσης δράσης (πορείες, συλλαλητήρια, καταλήψεις και πολιτική ανυπακοή) ενάντια στους υπάρχοντες πολιτικούς θεσμούς και τις δραστηριότητές τους,

  • Στο οικονομικό επίπεδο, την εγκαθίδρυση ενός «δημοτικού» οικονομικού τομέα (δηλαδή ενός τομέα που αποτελείται από δημοτικές μονάδες παραγωγής και διανομής οι οποίες ανήκουν και ελέγχονται συλλογικά από τους πολίτες, τη δημοτική πρόνοια κ.λπ.), καθώς και διάφορες μορφές άμεσης δράσης (απεργίες, καταλήψεις κ.λπ.) ενάντια στους υπάρχοντες οικονομικούς θεσμούς και τις δραστηριότητές τους,

  • Στο κοινωνικό επίπεδο, τη δημιουργία θεσμών αυτοδιαχείρισης στους τόπους εργασίας, στους τόπους εκπαίδευσης κ.λπ., καθώς και συμμετοχή στους αγώνες για εργατική δημοκρατία, δημοκρατία στα νοικοκυριά, δημοκρατία στους εκπαιδευτικούς θεσμούς κ.ο.κ.,

  • Στο οικολογικό επίπεδο, την εγκατάσταση οικολογικά βιώσιμων μονάδων παραγωγής και κατανάλωσης, καθώς και μορφές άμεσης δράσης κατά της καταστροφής της Φύσης από τις επιχειρήσεις,

  • Στο πολιτισμικό επίπεδο, δραστηριότητες με στόχο τη δημιουργία μιας τέχνης ελεγχόμενης από την κοινότητα (στη θέση των σημερινών ελεγχόμενων από τις ελίτ καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων) και τη δημιουργία εναλλακτικών ΜΜΕ και μέσων ενημέρωσης που θα βοηθήσουν το σύστημα αξιών που είναι συνεπές με την περιεκτική δημοκρατία να γίνει το ηγεμονικό κοινωνικό παράδειγμα

Τα επόμενα αποτελούν μία γενική περιγραφή των βημάτων που θα μπορούσαν να γίνουν για το χτίσιμο μία οργάνωσης ΠΔ, μολονότι, ασφαλώς, η συγκεκριμένη μορφή την οποία θα λάβει στην πράξη η διαδικασία αυτή εξαρτάται βασικά από τις τοπικές συνθήκες και πρακτικές.:

  • Το πρώτο βήμα για το χτίσιμο μιας τέτοιας οργάνωσης θα μπορούσε να είναι μια συνάντηση των ενδιαφερόμενων για το πρόταγμα της ΠΔ σε συγκεκριμένη περιοχή με σκοπό τη δημιουργία μιας ομάδας μελέτης για τη συζήτηση του προτάγματος και ιδιαίτερα των στόχων του Δικτύου για την ΠΔ (βλ http://www.inclusivedemocracy.org/index.html). Εάν διαπιστωθεί γενική συμφωνία με τους στόχους αυτούς τότε η ομάδα θα μπορούσε να έλθει σε επαφή με τους πυρήνες του Δικτύου στην ίδια χώρα η/και σε άλλες χώρες για την ανταλλαγή πληροφοριών, ειδήσεων κ.λπ. Μετά από μία σειρά συναντήσεων της ομάδας, και ως αποτέλεσμα των συζητήσεων πάνω στο ζήτημα, η ομάδα θα μπορούσε να διαμορφώσει ένα ελάχιστο πρόγραμμα που θα εκφράζει τους βασικούς στόχους, τα μέσα και τη στρατηγική της τοπικής ομάδας ΠΔ. Η ομάδα θα πρέπει, επίσης, να διαμορφώσει την οργανωτική της δομή σε μη ιεραρχικά πλαίσια, καθώς και τη διαδικασία λήψης των αποφάσεων που την αφορούν στη βάση αρχών άμεσης δημοκρατίας.

  • Το επόμενο βήμα θα μπορούσε να είναι η έκδοση ενός τοπικού ενημερωτικού δελτίου ή, στην περίπτωση μεγάλων πόλεων, ενός τοπικού περιοδικού στο οποίο θα περιλαμβάνεται αυτό το ελάχιστο πρόγραμμα, καθώς και σχόλια για τοπικές ή εθνικές/διεθνείς ειδήσεις από τη σκοπιά της ΠΔ και σύντομα θεωρητικά κείμενα πάνω στους στόχους, τα μέσα και τη στρατηγική του προτάγματος της ΠΔ. Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δίνεται σε ειδήσεις πάνω σε σχετικές, τοπικές ή μη, δραστηριότητες. . Σε αυτό το στάδιο, η ομάδα ΠΔ θα μπορούσε να ξεκινήσει την οργάνωση δημόσιων συναντήσεων στις οποίες θα συζητούνται ζητήματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την τοπική κοινωνία (οικονομικά, οικολογικά, κοινωνικά κ.λπ.). Τα μέλη της ομάδας θα μπορούσαν να κάνουν τις εισηγήσεις πάνω στα θέματα αυτά από τη σκοπιά της ΠΔ, ενώ στη συνέχεια θα επακολουθούσαν διεξοδικές συζητήσεις με πολίτες της τοπικής κοινωνίας.

  • Καθώς θα αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που συμμετέχει στην ομάδα ΠΔ, η ομάδα θα μπορεί να παίρνει μέρος στους τοπικούς αγώνες (ή ακόμα και να ξεκινά τέτοιους αγώνες για διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με την εγκαθίδρυση μιας ΠΔ) και ακόμη -συμμαχώντας με παρόμοιες ομάδες από άλλες περιοχές- σε αγώνες πάνω σε περιφερειακά, εθνικά και διεθνή ζητήματα. Με αυτό το στόχο, η ομάδα θα μπορεί να έρθει σε επαφή με παρόμοιες τοπικές ομάδες στην ίδια περιοχή, χώρα και άλλες χώρες ώστε να διαμορφωθούν συνομοσπονδίες αυτόνομων ομάδων ΠΔ (στο περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο) για τον συντονισμό της πολιτικής δραστηριότητας των ομάδων. Η δημιουργία μιας ηλεκτρονικής εφημερίδας ΠΔ θα μπορούσε να παίξει έναν σημαντικό ρόλο κατά τη διαδικασία αυτή. Οι συμμαχίες με άλλες ριζοσπαστικές ομάδες της Αριστεράς θα πρέπει να ενθαρρύνονται όταν πρόκειται για συγκεκριμένα ζητήματα (όπως για παράδειγμα ο αγώνας για την αντικατάσταση της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης με μία Ευρωπαϊκή Κοινότητα των πολιτών) πάνω στα οποία θα μπορούσε να συμφωνηθεί μία κοινή πλατφόρμα για το ποια αιτήματα θα εγερθούν.

  • Τέλος, μόλις θα έχει προσχωρήσει στην ομάδα ένας επαρκής αριθμός ακτιβιστών ώστε να μπορεί να πάρει τη μορφή μιας πολιτικής οργάνωσης ΠΔ (με οργανωτική δομή και διαδικασία λήψης αποφάσεων παρόμοιες με εκείνες της αρχικής ομάδας) η οργάνωση ΠΔ θα μπορεί να ξεκινήσει την επέκταση των δραστηριοτήτων της και να συμμετέχει στη δημιουργία τοπικών θεσμών πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας, καθώς και θεσμών δημοκρατίας στο κοινωνικό πεδίο (στους τόπους εργασίας, τόπους εκπαίδευσης κ.λπ.), και σε πολιτιστικές δραστηριότητες κ.λπ.βλ. παρακάτω. Ταυτόχρονα, η οργάνωση ΠΔ θα μπορεί να αρχίσει να συμμετέχει στις τοπικές εκλογές, με εκπαιδευτικό στόχο αρχικά, δηλαδή για να εξοικειώσει τους πολίτες με το πρόταγμα της ΠΔ σε σημαντική κοινωνική κλίμακα. Μόλις, ωστόσο, η οργάνωση ΠΔ κερδίσει τις εκλογές σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή θα πρέπει να αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή το μεταβατικό πρόγραμμα για το χτίσιμο μιας περιεκτικής δημοκρατίας. Περιττό να προστεθεί ότι σε όλα αυτά τα στάδια οι ακτιβιστές του κινήματος της ΠΔ δεν λειτουργούν ως ‘κομματικά στελέχη’ αλλά ως καταλύτες για τη δημιουργία των νέων θεσμών. Με άλλα λόγια, η πολιτική τους δέσμευση αναφέρεται στους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς και όχι στην πολιτική οργάνωση.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2008

Προκήρυξη Περιεκτικής Δημοκρατίας για τη σημερινή πανελλαδική απεργία

Περιεκτική Δημοκρατία



Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ,

ΟΧΙ Η ΛΥΣΗ

Ενώ η οικονομική κρίση, όπως πάντα στην Ιστορία, συνοδεύεται από μεγαλύτερο βάθεμα της πολιτικής κρίσης, η οποία εκτυλίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς στην αντιπροσωπευτική -κατ' όνομα- "δημοκρατία", με τους πραιτοριανούς του συστήματος να καταφεύγουν τώρα στο τελευταίο όπλο τους, την ωμή βία—, ο μύθος για την «ιστορική δικαίωση» της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς έναντι του πρώην υπαρκτού σοσιαλιστικού κεντρικού σχεδιασμού κατέρρευσε. Τα δήθεν οφέλη των απελευθερωμένων αγορών αποδείχθηκαν στην πραγματικότητα τα οφέλη που καρπώνεται κυρίως μια μικρή μειονότητα (η πολιτική και οικονομική ελίτ) και δευτερευόντως τα ανώτερα μεσαία στρώματα, σε βάρος της πλειονότητας των πολιτών, η οποία πληρώνει το τίμημα της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, του ξηλώματος του υποτυπώδους ελληνικού κράτους πρόνοιας, της ανεργίας και υποαπασχόλησης, της ιδιωτικοποίησης της παιδείας και υγείας, της ακρίβειας και της πλήρους εξάρτησης ακόμα και για την κάλυψη βασικών αναγκών όπως είναι η απόκτηση σπιτιού, οι σπουδές των παιδιών και οι διακοπές από τους «νόμιμους» τοκογλύφους (=τράπεζες).

Σα να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε σαν επιστέγασμα και η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση που έχει πλέον οδηγήσει σε κρίση και την «πραγματική» οικονομία. Αφού λοιπόν τα γνωστά θύματα/κοροΐδα ―εργαζόμενοι, υποαπασχολούμενοι, άνεργοι κ.λπ.― συντηρούμε τόσα χρόνια αδιαμαρτύρητα το σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς ήρθε επιτέλους η ώρα να το σώσουμε κιόλας από την πλήρη κατάρρευση (!) ώστε η οικονομική και πολιτική ελίτ να συνεχίζει να μας πίνει το αίμα στον «αιώνα τον άπαντα». Επειδή αυτήν τη φορά όμως τα πράγματα είναι κάπως πιο σοβαρά, δίπλα στα γνωστά θύματα/αιμοδότες του συστήματος προστίθενται και τα κατώτερα μεσαία στρώματα, χάρη κυρίως στη ψήφο των οποίων συντηρούνταν η πλούσια ζωή των προνομιούχων στρωμάτων.

Η σημερινή κρίση δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Οι καπιταλιστικές «κρίσεις» είναι ένα επαναλαμβανόμενο και αναπόφευκτο φαινόμενο άρρηκτα συνδεμένο με το ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς κι όχι τυχαίο ή/και παροδικό όπως θέλουν να το εμφανίζουν οι κονδυλοφόροι του συστήματος. Είναι το ίδιο το σύστημα της παγκοσμιοποιημένης, πλέον, οικονομίας της αγοράς με τις εγγενείς αντιφάσεις του ―δηλαδή τη συνεχώς αυξανόμενη ανισότητα και τη συγκέντρωση της δύναμης στα χέρια λίγων που προκαλεί το ένα κραχ μετά το άλλο. Μάλιστα τώρα, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που έχει σχεδόν καθολικευτεί, η εντεινόμενη πολυδιάστατη κρίση επηρεάζει άμεσα όλον τον πλανήτη. Το λογαριασμό όμως τον πληρώνουμε πάντα εμείς κι όχι τα επιφανή μέλη της οικονομικής, πολιτικής και διοικητικής ελληνικής και υπερεθνικής ελίτ και τα αλληλένδετα με αυτήν προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Αυτοί καρπώνονται τα κέρδη όταν όλα βαίνουν καλώς ενώ εμείς πληρώνουμε τον λογαριασμό είτε τα πράγματα πηγαίνουν καλά είτε πηγαίνουν «κατά διαόλου» όπως σήμερα.

Και ενώ η αποτυχία του «υπαρκτού σοσιαλισμού» χαρακτηρίστηκε από τους κομισάριους του συστήματος ως το τέλος της ιστορίας, σήμερα που έχει γίνει πλέον φανερή και η πλήρης αποτυχία του «υπαρκτού καπιταλισμού» το μόνο που διαβάζουμε και ακούμε είναι μισόλογα και προτάσεις για «βελτιώσεις» του ή ακόμα και βολικές παρανοήσεις (για «επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας» και άλλα φαιδρά) που υιοθετεί και η ρεφορμιστική Αριστερά.

Όμως, οι άνθρωποι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, ιδιαίτερα μετά την τελευταία κρίση που φουντώνει, ότι μέσα στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς δεν ελέγχουν την οικονομική τους τύχη και την ίδια την ποιότητα ζωής τους, που, αντίθετα, ελέγχονται από τις αόρατες δυνάμεις της αγοράς (και τις πολύ ορατές οικονομικές ελίτ που τις διαφεντεύουν!). Οι εργαζόμενοι σήμερα που μένουν άνεργοι χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα, αυτοί σε ηλικία συνταξιοδότησης που βλέπουν την προσδοκώμενη σύνταξη τους να εξανεμίζεται επειδή κάποιοι κερδοσκόποι και τραπεζίτες τζογάριζαν με αυτές, οι άρρωστοι που βλέπουν τα ράντσα ν' αυξάνουν επειδή η ελίτ πρέπει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της σε σχέση με το Σύμφωνο της Σταθερότητας ―όλοι αυτοί αδυνατούν να κατανοήσουν το «φταίξιμο» τους, τη στιγμή μάλιστα που μόχθησαν όλη τους τη ζωή για μια άνετη κάλυψη των βασικών αναγκών τους.

Για όλους αυτούς η ώρα της αλήθειας έφτασε: ή θα πρέπει να συνεχίσουν να δέχονται σαν πεπρωμένο τους όσα υφίστανται από ένα οικονομικό σύστημα που δεν επέλεξαν, αλλά το έπαιρναν δεδομένο επειδή υπάρχει εδώ και 200 χρόνια, ή θα πρέπει να συνειδητοποιηθούν ατομικά και συλλογικά και να κατανοήσουν ότι τα οικονομικά συστήματα δεν είναι δημιουργήματα του Θεού αλλά ανθρώπινες δημιουργίες, όπως και ο ίδιος ο Θεός! Δηλαδή, να επινοήσουν και να αγωνιστούν για ένα άλλο πραγματικά ορθολογικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης. Ο «υπαρκτός σοσιαλισμός», μολονότι όσον αφορά τουλάχιστον την ικανοποίηση των βασικών αναγκών όλων των πολιτών, ήταν ασύγκριτα ανώτερο σύστημα από αυτό της οικονομίας της αγοράς, κατέρρευσε όχι απλά γιατί ήταν αποτυχημένος, αλλά διότι ο κόσμος έπαυσε να το παίρνει δεδομένο ―ιδιαίτερα αφού δεν είχε ιστορία παρά μερικών δεκαετιών. Το ερώτημα είναι γιατί σήμερα ο κόσμος να εξακολουθεί να παίρνει δεδομένο τον «υπαρκτό καπιταλισμό», ένα εξίσου αποτυχημένο σύστημα που είναι αποδεδειγμένα καταστροφικό, τόσο οικονομικά ―για την μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, όσο και οικολογικά ―για όλους.

Η πρόταση της Περιεκτικής Δημοκρατίας για μια πραγματική οικονομική δημοκρατία σημαίνει ότι οι πολίτες θα μπορούν να ελέγχουν την καθημερινότητα τους, χωρίς αόρατες δυνάμεις της αγοράς, χωρίς κρατική γραφειοκρατία, χωρίς τραπεζίτες, κερδοσκόπους και καπιταλιστές, και χωρίς χρήμα. Σε μια τέτοια ριζικά αποκεντρωμένη κοινωνία οι «δήμοι», δηλαδή οι συνελεύσεις των πολιτών σε κάθε κοινότητα, θα έπαιρναν όλες τις σημαντικές τοπικές πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, ενώ οι συνομοσπονδίες των δήμων σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, δηλαδή οι συνελεύσεις των ανακλητών εντολοδόχων των δημοτικών συνελεύσεων, θα έπαιρναν αντίστοιχα τις σημαντικές περιφερειακές και εθνικές αποφάσεις. Έτσι, όλες οι «μακρό»-οικονομικές αποφάσεις για την συνολική κατανομή των οικονομικών πόρων (επενδύσεις, εργασία, παραγωγή, κατανάλωση, τεχνολογία κ.λπ.) παίρνονται από το σώμα των πολιτών συλλογικά και χωρίς αντιπροσώπευση, ενώ οι «μικρό»-οικονομικές αποφάσεις των παραγωγών και των καταναλωτών παίρνονται από τους ίδιους, μέσα από τη λειτουργία ειδικών πιστωτικών καρτών, με βάση την γενική κατανομή των πόρων που καθορίζουν οι συνελεύσεις. Έτσι, εξασφαλίζεται και μια πραγματική ελευθερία επιλογής για όλους τους πολίτες, αντί για την ψευτο-ελευθερία επιλογής του συστήματος της αγοράς. Η ικανοποίηση όλων των βασικών αναγκών γίνεται με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες των πολιτών, ενώ η ικανοποίηση των μη βασικών αναγκών με βάση την καταβαλλόμενη προσπάθεια και τους διαθέσιμους πόρους. Η τοπική αυτοδυναμία που επιτυγχάνεται σε μια παρόμοια αποκεντρωμένη κοινωνία όχι μόνο εξασφαλίζει την πλήρη απασχόληση, αλλά και δημιουργεί τις θεσμικές και υποκειμενικές συνθήκες για την επανενσωμάτωση της Κοινωνίας με τη Φύση, πέρα από την επανενσωμάτωση της Πολιτείας στην Κοινωνία.

Συλλογική λήψη όλων των σημαντικών αποφάσεων από συνελεύσεις άμεσης δημοκρατίας που συνέρχονται ανά Δήμο και συντονίζονται μεταξύ τους με εκλεγμένες επιτροπές (από εξουσιοδοτημένους με ειδικές εντολές και όχι «αντιπροσώπους») σε τοπικό επίπεδο και σε περίπτωση συνομοσπονδιών παρομοίων δήμων, σε περιφερειακό, εθνικό, ή ακόμα και σε διηπειρωτικό επίπεδο.

Συλλογική ιδιοκτησία και έλεγχο των μέσων παραγωγής και διανομής (που θα διαχειρίζονται οι «δημοτικές» επιχειρήσεις τις οποίες θα ελέγχουν οι δήμοι μαζί με τους εργαζόμενους σε αυτές) ώστε να ικανοποιούνται για όλους οι βασικές ανάγκες (σίτιση, στέγαση, ιατρική κάλυψη, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, πλήρης κοινωνική πρόνοια για όλους τους πολίτες κ.λπ.).

Δημιουργία δημοτικών τραπεζών που σταδιακά θα αντικαταστήσουν τις σημερινές Τράπεζες και τους Τραπεζίτες μαζί με τους κερδοσκόπους κ.λπ. που σήμερα λυμαίνονται το λαό και δημιουργία τοπικού χρήματος που στην αρχή θα συμβιώνει με το σημερινό για να το αντικαταστήσει στο μέλλον με ένα σύστημα «διατακτικών» ή ειδικών πιστωτικών καρτών που θα ελέγχουν οι δήμοι, με στόχο την κάλυψη των πραγματικών αναγκών των πολιτών, χωρίς κρίσεις όπως η σημερινή που οδηγούν και σε άλλη ανεργία και φτώχεια.

Αυτοδιαχείριση στους τόπους δουλειάς και εκπαίδευσης και κατάργηση των διακρίσεων με βάση το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα ή την ταυτότητα.

Επανένσωματωση της κοινωνίας με τη φύση μέσα από τη δημιουργία νέων θεσμών και συναφών αξιών που οδηγούν στην εξάλειψη όλων των δραστηριοτήτων που βλάπτουν το περιβάλλον και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής.

8/12/2008

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤIA

Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org

Για την επιτακτική ανάγκη μιας αντισυστημικής συμμαχίας:

http://www.inclusivedemocracy.org/pd/is16/issue_16_takis_symaxia.htm

περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

Eπικοινωνία: peridimok@hotmail.com

Ο σκοπός του Newsetter που καθιερώσαμε είναι να σας κρατάει ενήμερους για όλες τις πρόσφατες δημοσιεύσεις και εκδηλώσεις που αφορούν το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας. Αν δεν θέλετε να σας στέλνουμε τα ενημερωτικά αυτά e-mails παρακαλoύμε να μας ενημερώσετε πατώντας εδώ.